Τα συνθήματα είναι εργαλείο επιρροής για να επιτύχεις την ολοκλήρωση ενός εγχειρήματος. Μπορούν να αποδώσουν το μήνυμα ενός κινήματος με ένα τρόπο που είναι εύκολα απομνημονεύσιμος και περιεκτικός. Για τους ένθερμους υποστηρικτές των εκτρώσεων, τα συνθήματά τους αυτό ακριβώς καταφέρνουν. Επίσης, καταφέρνουν με αποτελεσματικό τρόπο να χαρακτηρίσουν όλους αυτούς που αγωνίζονται για τις ζωές των αγέννητων παιδιών ως αποκρουστικούς μισογύνηδες, που θέλουν να φορτώνονται οι άμοιρες γυναίκες με το βάρος ενός κοπαδιού από ανεπιθύμητα παιδιά.

Η βιολογική μητέρα της κόρης μου βιάσθηκε στα 13 της χρόνια.

Μια παράξενη ατμόσφαιρα διαμορφώνεται στο θάλαμο αναμονής μιας Κλινικής εκτρώσεων, καθώς οι γυναίκες αναμειγνύονται περιμένοντας για τη δική τους επέμβαση. Αρκετές πιάνουν μια θέση και ξεχνιώνται με τις οθόνες των κινητών ή άλλων παρόμοιων συσκευών. Άλλες ξεφυλλίζουν περιοδικά για τη μόδα, με θέματα επιφανειακά, όπως το ποια ηθοποιός φορούσε το πιο εντυπωσιακό φόρεμα. Συχνά σπάει ο πάγος με κάποιο ετοιμόλογο σχόλιο, εξευτελίζοντας τον κόσμο που διαδηλώνει υπέρ της ζωής έξω από το κτήριο. Τέτοια σχόλια είναι του τύπου: «αυτοί οι άνθρωποι έχουν πιάσει μια πολύ καλή θέση εργασίας» ή «δεν έχουν κάτι καλύτερο να κάνουν;». Υποτιμητικές παρατηρήσεις ή νευρικό γέλιο ακολουθεί και κάπως έτσι οι γυναίκες αρχίζουν να συνδέονται μεταξύ τους.

Η βιολογική μητέρα της κόρης μου βιάσθηκε στα 13 της χρόνια.

Ήταν Σεπτέμβριος του 1982 όταν η Φανή έφυγε από το χωριό της, κοντά στα Σέρβια της Κοζάνης, για να έλθει στη συμπρωτεύουσα να δουλέψει σε ένα μεγάλο κατάστημα με εποχιακά είδη στην Εγνατία οδό. Στην αρχή ήταν φοβισμένη και διστακτική. Σύντομα όμως κατάφερε να κυκλοφορεί με άνεση παντού. Νοίκιασε ένα δυάρι στην οδό Ολύμπου, κοντά στην πλατεία Δικαστηρίων για να πηγαίνει στη δουλειά με τα πόδια.

Μέσα στα επόμενα λεπτά θα ακούσετε τις μαρτυρίες ανδρών και γυναικών, που παρά τις δυμενείς συνθήκες υπό τις οποίες συνελήφθησαν, έχουν κατανοήσει πως η αξία τους δεν έχει σχέσει με τις συνθήκες αυτές, αλλά βρίσκεται στο ότι ήρθαν στη ζωή.

Δεν θα ευχόμουν να είχα άκρα, γεννήθηκα έτσι για κάποιο λόγο, οι άνθρωποι με βλέπουν σαν να είμαι ελλιπής σε κάτι, δεν χρησιμοποίησα ποτέ χέρια, γιατί θα έπρεπε να τα χρησιμοποιήσω τώρα...  καταλαβαίνετε..

Προ ημερών, φίλη μαία μας έδειξε τη φωτογραφία ενός εκτρωθέντος παιδιού, από ένα μαιευτήριο της πατρίδας μας. Ήταν ένα πανέμορφο μωρό ηλικίας 24 εβδομάδων κύησης, ένα από κείνα που επιζούν με τις φροντίδες που λαμβάνουν στις Μονάδες Εντατικής Νεογνών και τα χαίρονται οι γονείς παρά την προωρότητά τους.

Το μικρότερο μωρό που κατάφερε να επιζήσει ποτέ σε όλο τον κόσμο είναι τώρα στο σπίτι του, ένα μωρό που γεννήθηκε σε νοσοκομείο του Σαν Ντιέγκο πριν από πέντε μήνες. Το όνομά της είναι Saybie (Σέυμπη). Κατά τη γέννηση, ζύγιζε περίπου όσο ένα παιδικό κουτάκι χυμού φρούτου.