Παραθέτουμε τη δράση του σπιράλ και των χαπιών της επόμενης μέρας, όπως αναφέρονται στην ιστοσελίδα του επίσημου φορέα ενημέρωσης για θέματα Αντισύλληψης στη Xώρα. Η αρχή της ζωής του ανθρώπου, σύμφωνα με την κοινή λογική, την Εμβρυολογία και την Ορθόδοξη Χριστιανική Διδασκαλία, είναι η στιγμή της σύλληψης, δηλαδή της γονιμοποίησης ενός ωαρίου από ένα σπερματοζωάριο με τη δημιουργία του ζυγώτη στη σάλπιγγα. H παρεμπόδιση της εμφύτευσης του πρώιμου ανθρώπου στη μήτρα, διαδικασία που συνήθως αρχίζει κατά την 6^η μέρα και ολοκληρώνεται μέσα στη δεύτερη εβδομάδα από τη γονιμοποίηση, συνιστά υποβοήθηση στη πρόωρη διακοπή της ζωής του.

«Οι γονείς αντικρίζουν μια ανθρώπινη μάσκα και δεν έχουν ιδέα για το πώς έχασαν το παιδί τους μέσα από τα χέρια τους» (Τέρρι).

Μας κοίταξε κατευθείαν με τα μπλε του μάτια, μας χαμογέλασε, και τον ερωτευτήκαμε αμέσως... και... ήταν μια καταπληκτική στιγμή...

Για το Αγέννητο παιδί...

«Προϊδὼν (ὁ προφητάναξ Δαυΐδ) ἐλάλησε περὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῡ ὅτι οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ

Πολλές φορές κάνουμε εικασίες για το μωρό που θα γεννηθεί με κάποια φυσική αδυναμία και θέτουμε ερωτήματα: «Τί ζωή θα έχει; Θα βασανίζεται για πάντα με το πρόβλημά του». Και από «φιλανθρωπία» θανατώνουμε το πλάσμα Θεού.

Μια υπόσχεση από ένα ιατρό που τίμησε την επιστήμη του. Υπάρχουν και στις μέρες μας τέτοιοι ιατροί, στην πραγματικότητα πρόκειται για την πλειοψηφία, που τιμούν με τη επαγγελματική συμπεριφορά τους την υπόσχεση που έδωσαν πως θα υπηρετήσουν την ανθρώπινη ζωή.

Είναι παράλογο και εξαιρετικά αλαζονικό, ενώ υπάρχει γενικευμένη Ιατρική κινητοποίηση, αλλά και προσευχή προς τον Θεό, ώστε να σωθούν από την πανδημία οι ανθρώπινες ζωές, η Ιατρική επιστήμη να καταστρέφει την ήδη υπάρχουσα ζωή και εμείς οι ίδιοι τις ζωές των παιδιών μας, που είναι και αυτές δώρα του Θεού και απόλυτα ισότιμες με τις δικές μας.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού (02. 04. 2020), ο διεθνούς φήμης μπασκετμπολίστας Ντομινίκ Ουίλκινς μίλησε για τις δύο κόρες του και θέλησε να υπενθυμίσει πως ο αποκλεισμός και η απόρριψη των παιδιών με ειδικές ανάγκες από τις ίδιες τις οικογένειές τους, αλλά και την κοινωνία πρέπει να σταματήσει. Η ζωή του κάθε παιδιού έχει ανεκτίμητη αξία, άσχετα με τα ενδεχόμενα ζητήματα υγείας που τη συνοδεύουν.