Πολλές γυναίκες, μόλις λάβουν το εκτρωτικό χάπι μιφεπριστόνη, συνειδητοποιούν πως δεν έκαναν τη σωστή επιλογή, μετανιώνουν και επιθυμούν να κρατήσουν το μωρό τους. Ο στόχος αυτού του άρθρου είναι να δώσουμε σε αυτές τις γυναίκες το ενθαρρυντικό μήνυμα πως η ιατρική–χημική εκτρωτική διαδικασία μπορεί να αντιστραφεί.

Πότε αρχίζει η ανθρώπινη ζωή; Οι απλές ερωτήσεις στη ζωή μας απαντώνται καλύτερα με απλές απαντήσεις. Γιατί  έστειλε ο Θεός τον Υιό Του να πεθάνει για μας; Απάντηση: Γιατί μας αγαπά. Οι απλές ερωτήσεις στη ζωή γίνονται πολύπλοκες από εκείνους που απορρίπτουν τις απλές αλλά και αληθινές απαντήσεις. Έτσι, στο ερώτημα πότε αρχίζει η ανθρώπινη ζωή, η  απάντηση είναι απλή. Αρχίζει από τη σύλληψη.

Ως έμπειροι επαγγελματίες και ερευνητές στον τομέα της Μαιευτικής και Γυναικολογίας, βεβαιώνουμε ότι η άμεση έκτρωση - η σκόπιμη καταστροφή του αγέννητου παιδιού - δεν είναι ποτέ πράξη ιατρικά αναγκαία για να σώσει τη ζωή μιας εγκύου γυναίκας.

Σε μια ανασκόπηση της διαθέσιμης επιστημονικής βιβλιογραφίας, τρεις ιατροί–ερευνητές έχουν βρει στοιχεία σύμφωνα με τα οποία οι γυναίκες που χρησιμοποιούν ορμονική αντισύλληψη μπορούν και όντως συλλαμβάνουν παιδιά, τα οποία στη συνέχεια καταστρέφονται από τις ίδιες τις χρησιμοποιούμενες ορμόνες σε μια πρώιμη έκτρωση.

Η Katrina Furth, , απέκτησε  το διδακτορικό της δίπλωμα στη Νευροεπιστήμη από το Boston University,  πραγματοποιώντας την έρευνα για τη διατριβής της στο NIH,  National Institutes of Health. Μετά την αποφοίτησή της, εργάστηκε ως βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Marymount στο Arlington,Virginia.

Τα μωρά χρειάζονται τουλάχιστον 37 εβδομάδες για να αναπτυχθούν ικανοποιητικά μέσα στη μήτρα της μητέρας τους. Αυτά που γεννώνται πριν τις 37 εβδομάδες ονομάζονται πρόωρα νεογνά. Τις εβδομάδες από την 27η  και μετά ωριμάζουν πολύ σημαντικά όργανα. Εδώ ανήκουν οι πνεύμονες, οι νεφροί, ο νωτιαίος μυελός και τα αναπαραγωγικά όργανα.

Παιδιά τα οποία γεννώνται πρόωρα συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα άμεσα μετά τον τοκετό αλλά και αργότερα στη ζωή τους διότι τα όργανά τους δεν έχουν τελειοποιηθεί στην ανάπτυξη.
  

Τα προβλήματα που παρουσιάζονται άμεσα μετά τη γέννηση αφορούν:

Το αναπνευστικό το οποίο αργεί να ωριμάσει (RDS) και εκδηλώνονται με δύσπνοια, υπάρχει ανοικτός αρτηριακός πόρος στη καρδιά-(PDA), ίκτερος από ανωριμότητα του ηπατικού κυττάρου, βρογχοπνευμονική δυσπλασία λόγω ανωριμότητας του πνεύμονα και τοξικής βλάβης της οξυγονοθεραπείας και του αναπνευστήρα, εγκεφαλική αιμορραγία λόγω ευθραυστότητας των αγγείων του εγκεφάλου, λοιμώξεις λόγω ανοσολογικής ανωριμότητας όπως είναι η μηνιγγίτιδα, η πνευμονία , η σήψη και η νεκρωτική εντεροκολίτιδα.

Στα μάτια των νεογνών πριν την 30ή εβδομάδα δυνατόν να παρουσιασθεί αμφιβληστροειδοπάθεια, εκδηλώνονται άπνοιες κατά τον ύπνο και επεισόδια βραδυκαρδίας καθώς και αναιμία που οφείλεται στην ατελή θρέψη του μέσω του πλακούντα. Αυτή  ολοκληρώνεται στο τέλος της κύησης οπότε και το νεογνό έχει καλύτερη παροχή θρεπτικών υλικών.

Μακροπρόθεσμα δυνατόν να παρουσιασθούν κάποιες ποικίλης βαρύτητας διαταραχές στη συμπεριφορά, νευρολογικές  και μαθησιακές διαταραχές, ευαισθησία στις λοιμώξεις, ελαφρά έκπτωση στην ακοή, προβλήματα με την οδοντοστοιχία, μυϊκή αδυναμία.

Είναι ευχή κάθε γονέως το παιδί του να γεννηθεί τελειόμηνο με ολοκληρωμένη την ανάπτυξή του.

Συμβαίνει όμως για διάφορους λόγους το παιδί να γεννηθεί νωρίτερα από τις 37εβδ. και πριν την πλήρη ολοκλήρωση της διάπλασης των οργάνων του. Τα αίτια για τον πρόωρο τοκετό είναι πολλά. Προέρχονται από τη μητέρα, το έμβρυο, τον πλακούντα, το αμνιακό υγρό και τη μήτρα, ενώ αναφέρονται ακόμη ιατρογενή και άγνωστα αίτια.  Άσχετα με τα αίτια όταν γεννηθεί ένα πρόωρο παιδί πρέπει να δοθεί αγώνας  τόσο ως προς το να διατηρηθεί στη ζωή όσο και στο  να αντιμετωπισθούν  οι ανεπάρκειες των ανώριμων οργάνων και οι  ποικίλες και σοβαρές επιπλοκές  από την ανωριμότητά του.

Παρακάτω παρουσιάζονται   στατιστικά στοιχεία σχετικά με την επιβίωση των πρόωρων νεογνών. Τα στοιχεία αυτά είναι άκρως ενθαρρυντικά διότι καταδεικνύεται πως με τη βοήθεια των Μονάδων Εντατικής Νεογνών και των σύγχρονων υποστηρικτικών τεχνικών είναι δυνατόν να επιβιώσουν και να έχουν μάλιστα πολύ καλή ποιότητα ζωής παιδιά που γεννήθηκαν πρόωρα ακόμη και στις 24 εβδομάδες κύησης!!!

Βιωσιμότητα ενός νεογνού είναι η ικανότητά του να επιζήσει εκτός μήτρας μετά τη γέννησή του είτε πρόκειται για φυσιολογικό τοκετό είτε για Καισαρική τομή, όταν υποστηριχθεί με όλα τα σύγχρονα μέσα της  ιατρικής επιστήμης.  

Δεν υπάρχει σαφές όριο ανάπτυξης, ή ηλικία κύησης ή βάρος στο οποίο ένα υγιές κατά τα λοιπά ανθρώπινο έμβρυο  να καθίσταται αυτόματα βιώσιμο. Σύμφωνα με μελέτες που έγιναν μεταξύ 2003 και 2005, το 20-35% των μωρών που γεννήθηκαν στις 23 εβδομάδες κύησης επιβιώνουν, όπως επιβιώνει το 50-70% των μωρών που γεννήθηκαν στις 24 έως 25 εβδομάδες και πάνω από 90% που γεννήθηκα στις 26 έως 27 εβδομάδες. 

Είναι σπάνιο για ένα βρέφος που ζυγίζει λιγότερο από 500 γραμμάρια να επιβιώσει.

Οι πιθανότητες  όμως επιβίωσης ενός μωρού αυξάνουν 3-4% την ημέρα μεταξύ 23 και 24 εβδομάδων κύησης και περίπου 2-3% ημερησίως μεταξύ 24 και 26 εβδομάδων κύησης.

Μετά από τις 26 εβδομάδες ο ρυθμός επιβίωσης αυξάνεται με πολύ χαμηλότερο ρυθμό, επειδή η επιβίωση είναι ήδη υψηλή.

Στάδια στην προγεννητική ανάπτυξη, που δείχνουν βιωσιμότητα και σημείο πιθανότητας επιβίωσης 50% (όριο βιωσιμότητας) στο κάτω μέρος.

 Οι εβδομάδες και οι μήνες αριθμούνται σχετικά με την ηλικία κύησης.

Αντιστοίχιση στις εβδομάδες κύησης κατά τη γέννηση  και της βιωσιμότητας:

21εβδ. και λιγότερο (0%), 22 (0-10%,) 23 (10-35%), 24 (40-70%), 25 (50-80%), 26 (80-90%), 27  (> 90%), 30 (> 95%),  34 (>98% ).

Πηγές:

https://en.wikipedia.org/wiki/Fetal_viability

https://parenting.firstcry.com/articles/common-premature-baby-problems-that-you-must-aware-of/

http://www.chrelias.gr/index.php/%CE%BC%CE%B1%CE%B9%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/95-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%89%CF%81%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%B5%CF%84%CE%BF%CF%83