Η ΖΩΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΣΤΗ ΜΗΤΡΑ;
Ας προστατεύσουμε τον νέο άνθρωπο από την γονιμοποίηση και ας υποστηρίξουμε την εμφύτευσή του.
Ορισμένοι υποστηρικτές της ζωής του αγέννητου παιδιού, έχοντας αγαθή πρόθεση, δηλώνουν πως η ζωή του ανθρώπου αρχίζει στη μήτρα, προφανώς για να τονίσουν πως το παιδί ζει ενώ ήδη κυοφορείται.
Η άποψη όμως αυτή δεν είναι επιστημονικά σωστή. Η ζωή δεν ξεκινά στη μήτρα, δηλαδή δεν ξεκινά με την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου στο τοίχωμά της.
Η ζωή ξεκινά κατά την γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο, εκτός της μήτρας. Αυτό γίνεται φυσικά στη λήκυθο του ωαγωγού (σάλπιγγας), αλλά και στο εργαστήριο της IVF, οπότε σχηματίζεται ο νέος μονοκύτταρος άνθρωπος, ο ζυγώτης με το πλήρες ανθρώπινο γενετικό του υλικό.
Από αυτή τη στιγμή (στιγμή μηδέν), μέχρι την 6η–8η μέρα που ο άνθρωπος–βλαστοκύστη εμφυτεύεται στη μήτρα, έχουν προηγηθεί θαυμάσιες διεργασίες. Το σχηματισμό του ζυγωτού στο πρώτο 24ωρο, ακολουθεί η αυλάκωση, δηλ. ο πολλαπλασιασμός και η μετατροπή του σε μορίδιο (3η ημ. από τη γονιμοποίηση), το οποίο πορευόμενο στη σάλπιγγα έχει προσεγγίσει τη μήτρα.
Το μορίδιο εισέρχεται στη μήτρα την 4η μέρα από τη γονιμοποίηση, μετατρεπόμενο σε πολυκύτταρο σχηματισμό, τη βλαστοκύστη, η οποία για δύο ημέρες κολυμπά, τρέφεται και προχωρά μέσα στις εκκρίσεις της μήτρας. Τα κύτταρα της βλαστοκύστης έχουν διαφοροποιηθεί και τακτοποιηθεί, ώστε αποτελούν τις πρώιμες καταβολές του παιδιού, των υμένων του και του πλακούντα.
Την 6η μέρα από τη γονιμοποίηση, η βλαστοκύστη-άνθρωπος, αρχίζει την προσκόλλησή της στο επιθήλιο της μήτρας η οποία ολοκληρώνεται μετά 1–2 ημέρες. Το πρώιμο έμβρυο τρέφεται τώρα από τους διαβρωμένους μητρικούς ιστούς, στη θέση δε της προσκόλλησης θα αναπτυχθεί ο πλακούντας, το κύριο όργανο της μελλοντικής τροφοδοσίας του.
Αυτές οι φάσεις ανάπτυξης του μονοκυττάρου ζυγώτη–ανθρώπου, ισχύουν και για την ανάπτυξη παιδιών στα εργαστήρια της Εξωσωματικής γονιμοποίησης, (IVF). Μόνο που λαμβάνουν χώρα σε εργαστηριακό περιβάλλον, στα τρυβλία Petri, μέχρι την ηλικία της εμβρυομεταφοράς και εμφύτευσης στη μήτρα της μητέρας, λίγες μέρες μετά την τεχνητή γονιμοποίηση. Αλλά και παρά τις εργαστηριακές συνθήκες γονιμοποίησης, τα παιδιά της εξωσωματικής είναι άνθρωποι που έχουν ατομικότητα, προσωπικότητα, ζωή και ψυχή.
Από την παραπάνω περιγραφή είναι σαφές πως ο άνθρωπος και πριν ακόμη ριζώσει στη μήτρα είναι ζωντανός, γιατί έχει σκόπιμη ανάπτυξη, πολλαπλασιασμό, διαφοροποίηση και κίνηση με ελάχιστη μάλιστα τροφοδοσία από το περιβάλλον, δεδομένου πως η βλαστοκύστη δεν έχει δίκτυο αιμοφόρων αγγείων.
Σύμφωνα με τα δεδομένα αυτά, οποιοσδήποτε παράγοντας παρεμποδίζει την εμφύτευση της βλαστοκύστης, θεωρείται πρώιμα εκτρωτικός. Εδώ ανήκουν τα ορμονικά αντισυλληπτικά, τα σπιράλ, το χάπι της επόμενης μέρας, το εκτρωτικό χάπι, τα οποία τροποποιούν το περιβάλλον της μήτρας και το κάνουν ακατάλληλο για εμφύτευση.
Για τον ίδιο λόγο η απόρριψη παιδιών τα εργαστήρια της εξωσωματικής στη φάση της βλαστοκύστης, για λόγους ευγονικούς, λόγω πληθώρας αυτών, χρήσης για πειραματισμό, ή λόγω εγκατάλειψης στη κρυοσυντήρηση, είναι πράξη που αφαιρεί τη ζωή σε ένα μικρό μεν αλλά έμψυχο ζωντανό άνθρωπο.
Η καλοπροαίρετη λοιπόν άποψη πως η ανθρώπινη ζωή ξεκινά στη μήτρα δεν είναι αληθινή επιστημονικά. Η ανθρώπινη ζωή ΔΕΝ αρχίζει μέσα στη μήτρα, αλλά κατά την γονιμοποίηση. Ας αγαπήσουμε το μικρό παιδί και ας προστατεύσουμε εξαρχής τη ζωή και την εμφύτευσή του.
Πηγή επιστημονικών στοιχείων:
Εμβρυολογία Κλινικού Προσανατολισμού, Keith L. Moore, T.V.N. Persaud, 1η Ελληνική έκδοση, εκδόσεις Π. Χ. Πασχαλίδης.
