(LifeSiteNews.com) –Κάθε φορά που βλέπω μία προβεβλημένη από τα ΜΜΕ προσωπικότητα, να υπερασπίζεται με πάθος θέσεις υπέρ της ζωής, πάντοτε γεμίζω περιέργεια. Δεν είναι παράξενο το γεγονός ότι υπάρχουν τέτοιες φωνές στα ΜΜΕ, που βρίσκονται γενικά στη δεξιά μεριά του φάσματος. Αλλά όταν κάποιος αποφασίζει να αφιερώσει το χρόνο και την ενέργειά του στο χώρο των ΜΜΕ προκειμένου να αποκαλύψει την αλήθεια για τις εκτρώσεις, ξεσκεπάζοντας τα ψέματα των υποστηρικτών της, και συνηγορεί υπέρ των δικαιωμάτων των υποστηρικτών της ζωής, για να φέρει την αλήθεια στο φως της δημοσιότητας, με συνέπεια και συστηματικότητα εβδομάδα με την εβδομάδα, τότε πραγματικά θέλω να γνωρίζω τι είναι αυτό που τον παρακινεί.
Ο Τάκερ Κάρλσον, οικοδεσπότης του πολύ δημοφιλούς show του FOX News Tucker Carlson Tonight, αφιερώνει τηλεοπτικό χρόνο για το ζήτημα των εκτρώσεων σχεδόν κάθε εβδομάδα και φιλοξενεί στην εκπομπή του ανθρώπους που αγωνίζονται για το δικαίωμα στη ζωή, από απλούς φοιτητές που υπέστησαν λογοκρισία έως και ευρέως γνωστά πρόσωπα, επικεφαλής των αγώνων, όπως την Λίλα Ρόουζ, της οργάνωσης Live Action.
Ανάγκασε μια ακτιβίστρια της σειράς κλινικών αμβλώσεων Planned Parenthood (Ρ.Ρ.) να έλθει σε αμυντική θέση για τις απόψεις της για τις εκτρώσεις,
(Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=2yQfO1jvfbE)
πήρε συνέντευξη από μια πρώην διευθύντρια της Ρ.Ρ., η οποία άλλαξε τις απόψεις της,
(Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=Wc9VTnJBg1M)
καταδίκασε την προώθηση των αμβλώσεων
(Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=1CPbmFd3XDc)
και απαίτησε από τους Δημοκρατικούς πολιτικούς να εξηγήσουν πότε θεωρούν ότι αρχίζει η ζωή.
(Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=_aSKUv7MD4g)
Υπάρχουν και άλλοι υποστηρικτές του δικαιώματος στη ζωή στο τηλεοπτικό κανάλι Fox News, αλλά δεν υπάρχει κανείς άλλος που να το προσεγγίζει τόσο έξυπνα και επίμονα, σχεδόν από κάθε οπτική γωνία.
Άραγε τι είναι αυτό που κάνει τον Κάρλσον τόσο παθιασμένο για το ζήτημα αυτό;
Όπως προκύπτει, το ζήτημα των εκτρώσεων έχει ένα χαρακτήρα εξαιρετικά προσωπικό για τον Κάρλσον. Ο πατέρας του Ρίτσαρντ γεννήθηκε στη Βοστώνη, το 1941, από ένα δεκαπεντάχρονο μόλις κορίτσι, πριν σταλεί σε ένα ορφανοτροφείο. Εάν η έκτρωση ήταν νόμιμη την εποχή εκείνη, ο Κάρλσον πιστεύει ότι ο πατέρας του πιθανότατα δεν θα είχε γεννηθεί ποτέ. «Αν ήταν απλώς ένα διαφορετικό έτος, πχ το 1973, σήμερα δεν θα βρισκόμουν απέναντί σας», τόνισε μπροστά σε ένα ακροατήριο. https://vitaefoundation.org/16187
Τα χρόνια μέχρι την ενηλικίωση του πατέρα του, ήταν πραγματικά μια πολύ δυσάρεστη και μπερδεμένη ιστορία. Απλώς και μόνο το γεγονός ότι λαμβάνεις τη σωστή απόφαση, δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι είναι και εύκολη. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι λαμβάνουν εσφαλμένες αποφάσεις, επειδή φοβούνται τις συνέπειες. Για τον Κάρλσον, όμως, η πορεία είχε αίσιο τέλος. Εν τέλει τα πράγματα εξελίχθηκαν σπουδαία, και βρίσκομαι σήμερα μαζί σας ακριβώς λόγω της συγκεκριμένης απόφασης, ομολόγησε. Γευματίζω με τον πατέρα μου κάθε Παρασκευή, και επικοινωνούμε μεταξύ μας καθημερινά.
Η αφιέρωση του Κάρλσον στην υποστήριξη της ζωής, σφυρηλατήθηκε και ενδυναμώθηκε και από τις δικές του προσωπικές εμπειρίες. Όταν ο ίδιος και η σύζυγός του ανακάλυψαν ότι ανέμεναν το δεύτερο παιδί τους (έχουν πλέον σήμερα 4 παιδιά, 3 κορίτσια και 1 αγόρι), ο ιατρός τους τούς ενημέρωσε ότι οι εξετάσεις έδειχναν ότι το έμβρυο έπασχε από Δισχιδή Ράχη. Όπως πράττουν συστηματικά πολλοί ιατροί, συνέστησε να προχωρήσουν σε έκτρωση. Τότε ακριβώς η σύζυγός του αντέδρασε εκφέροντας μία πάρα πολύ άσχημη λέξη, τόσο άσχημη που δεν άφηνε κανένα απολύτως περιθώριο αποδοχή της ιατρικής υπόδειξης. Η Σούζαν Κάρλσον, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, είπε ότι «δεν μπορείτε κάτω από οποιαδήποτε περίσταση να σκοτώσετε αυτό το παιδί. Ξέρετε γιατί; Γιατί δεν είστε ο Θεός!».
Εντελώς συμπτωματικά (;) αυτός ο γιός είναι ένας ψηλός, γεροδεμένος νεαρός άνδρας, χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα υγείας. Ο ιατρός που είχε «συμβουλεύσει» το ζεύγος Κάρλσον να καταφύγουν στην έκτρωση, τα είχε κάνει όλα λάθος, και χάρις μόνο στη δέσμευσή τους για το σεβασμό στη ζωή, του Τάκερ και της Σούζαν, δόθηκε στο παιδί η ευκαιρία να μεγαλώσει και να ανοίξει τα πανιά του στη ζωή. Δυστυχώς, πολλές άλλες παρόμοιες ιστορίες δεν έχουν την ίδια εξέλιξη. Ο πατέρας του και ο γιός του, είναι οι δύο λόγοι για τους οποίους ο Τάκερ Κάρλσον είναι τόσο παθιασμένος με το ζήτημα της υποστήριξης της ζωής.
Η ιστορία του Κάρλσον είναι μια υπενθύμιση ότι πίσω από κάθε έκτρωση κρύβεται ένας άνθρωπος, που δεν του δόθηκε η δυνατότητα να μεγαλώσει, να φοιτήσει στο πανεπιστήμιο, να κάνει οικογένεια και να αποκτήσει τα δικά του παιδιά. Τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων των μωρών που σκοτώθηκαν σε εκτρώσεις, δεν είναι μόνο ξεχωριστές ζωές που εξαλείφθηκαν διά παντός, αλλά επίσης αντιπροσωπεύουν ολόκληρες γενιές οι οποίες δεν θα υπάρξουν ποτέ.
Η έκτρωση είναι μια πολυεπίπεδη τραγωδία, και θα έπρεπε να αποτελεί αφορμή για μια πιο ψύχραιμη εκτίμηση. Ο Κάρλσον είναι ευτυχής για την ύπαρξη οργανώσεων που αγωνίζονται για το δικαίωμα στη ζωή, διότι όπως διαπιστώνει και ο ίδιος: «Μπορεί να έχεις τις σωστές προσεγγίσεις, αλλά αν κανείς δεν τις πληροφορείται, τότε δεν έχουν αξία. Πρέπει κάποιος να ασχοληθεί συστηματικά με το πώς αυτές οι αλήθειες θα φθάσουν να γίνουν γνωστές σε ολόκληρη τη Χώρα μας».
Οι αγωνιστές υπέρ της ζωής είναι επίσης ευγνώμονες που ο Τάκερ Κάρλσον, ασχολείται με το ζήτημα αυτό.
Πηγή: liveaction.org
ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ-ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ-ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΕΣ ΑΝΤΙΦΑΣΕΙΣ
(Εις μνήμην του συζύγου μου Δημητρίου Κόκκινου, Μαιευτήρος, Χειρουργού Γυναικολόγου, ο οποίος, ως εξαίρετος επιστήμονας, σεβάστηκε την ανθρώπινη ύπαρξη από την σύλληψή της ως εικόνα Θεού, και επί έτη πολλά, μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής του, αρνείτο την διάπραξη της εγκληματικής «ιατρικής πράξεως της εκτρώσεως» προς Δόξαν Κυρίου και ως Ομολογητής Αυτού.
Αιωνία σου η Μνήμη Αγαπημένε μου Σύζυγε Δημήτρη… Καλή Αντάμωση!!!!!).
*****************************************************
Σύμφωνα με το άρθρο 35 του Α.Κ. «το πρόσωπο αρχίζει να υπάρχει μόλις γεννηθεί ζωντανό», πλην, όμως, σύμφωνα με το άρθρο 36 του ΑΚ «ως προς τα δικαιώματα που του επάγονται το κυοφορούμενο θεωρείται γεννημένο, αν γεννηθεί ζωντανό».
Κατά τις ανωτέρω διατάξεις καθίσταται σαφές ότι ο νομοθέτης καθορίζει τα χρονικά σημεία έναρξης και παύσης του προσώπου, δηλαδή του ανθρώπου ως υποκειμένου δικαιωμάτων και υποχρεώσεων (έννομων σχέσεων) . Κατά μεν την πρώτη διάταξη αν το παιδί δεν αποχωριστεί από το μητρικό σώμα μετά τον τοκετό, ζωντανό και με ανθρώπινη μορφή, θεωρείται από τον νόμο ανύπαρκτο, (ΕΡΝΟΜΑΚ, Βασ. Βαθρακοκοίλη, Τόμος Α΄ Γενικές Αρχές,).
Πλην, όμως, παρότι κατά την διάταξη του άρθρου 35 του Α.Κ το έμβρυο θεωρείται νομικά ανύπαρκτο, κατά την διάταξη του άρθρου 36 του ΑΚ, κάμπτεται η αρχή αυτή. Έτσι αν το κυοφορούμενο γεννηθεί ζωντανό, τότε λογίζεται ότι υπήρξε αναδρομικά από τον χρόνο σύλληψης , και τα, κατά το ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, δηλαδή από την σύλληψή του έως τον τοκετό, επαχθέντα δικαιώματα λογίζονται ότι κτήθηκαν απ’ αυτό το χρόνο της επαγωγής τους και όχι από τον χρόνο του τοκετού (ΕΡΝΟΜΑΚ, Βασ. Βαθρακοκοίλη, Τόμος Α΄ Γενικές Αρχές,).
Το κυοφορούμενο λοιπόν, παρότι κατά το άρθρο 35 του ΑΚ δεν υπάρχει, κατά το άρθρο 36 δύναται να είναι φορέας δικαιωμάτων και υποχρεώσεων (κληρονόμος, υπόχρεος για χρέη κληρονομιάς, να έχει δικαίωμα συνταξιοδότησης, σε περίπτωση θανάτωσης προσώπου να έχει δικαίωμα αποζημίωσης, να επάγονται σε αυτό δικαιώματα και υποχρεώσεις με σύμβαση από τον επιμελούμενο τα συμφέροντά του κλπ), (ΕΡΝΟΜΑΚ, Βασ. Βαθρακοκοίλη, Τόμος Α΄ Γενικές Αρχές,).
Η υπαίτια, δε, και παράνομη προσβολή του κυοφορούμενου πριν από τον τοκετό προκαλεί εφαρμογή των για την προστασία της προσωπικότητας διατάξεων των άρθρων 57-59 και 921-932 του ΑΚ και αυτό γιατί όταν επέρχεται η προσβολή στην περίπτωση αυτή υπάρχουν κατά πλάσμα δικαίου όλα τα στοιχεία που συνθέτουν την έννοια της προσωπικότητας, δηλαδή του προστατευόμενου έννομου αγαθού, παρότι κατά το άρθρο 35 του ΑΚ το κυοφορούμενο δεν υπάρχει ως πρόσωπο, δηλαδή ως άνθρωπος υποκείμενος σε δικαιώματα και υποχρεώσεις, πλην όμως ο νομοθέτης, έντεχνα και με νομικούς ορισμούς (όπως πλάσμα δικαίου), ανοίγει παράθυρο για τον χαρακτηρισμό του κυοφορούμενου ως ανθρώπου, με την δικαιολογία ότι η διάταξη αυτή σκοπό έχει την αποτροπή έλλειψης προστασίας αυτού αυτοτελώς ως μέλλοντος προσώπου, καθώς και την αποτροπή αποκλεισμού από την πατρική κληρονομιά του τέκνου που γεννήθηκε μετά τον θάνατο του πατέρα του.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι ο άνθρωπος υπάρχει από την στιγμή της σύλληψής του, γι αυτό ο νομοθέτης, κατά την γνώμη μου, αντιλαμβανόμενος το γεγονός αυτό σπεύδει να καλύψει τα τραγικά κενά που δημιουργεί η πρώτη διάταξη με την καθιέρωση της δεύτερης, κάνοντας έντεχνη χρήση της ανθρώπινης νομικής εφευρετικότητας.
Διότι, αν το πρόσωπο αρχίζει να υπάρχει μόλις γεννηθεί ζωντανό, τότε γιατί στον Ποινικό Κώδικα (Π.Κ) το έμβρυο αντιμετωπίζεται ως άνθρωπος;;;;
Συγκεκριμένα, το άρθρο 304Α του Α.Κ ορίζει ότι «όποιος επενεργεί παράνομα στην έγκυο, με αποτέλεσμα να προκληθεί βαριά βλάβη στο έμβρυο ή να εμφανίσει το νεογνό βαριά πάθηση του σώματος ή της διανοίας, τιμωρείται σύμφωνα με το άρθρο 310 του Π.Κ», δηλαδή για βαριά σωματική βλάβη ή διανοητική βλάβη του παθόντος (δηλ. του εμβρύου).
Αν το έμβρυο δεν είναι μια ζωντανή ανθρώπινη ύπαρξη, τότε για ποιον παθόντα, για ποιο σώμα ή για ποια διάνοια μιλά ο νομοθέτης την βλάβη της οποίας αν προκαλέσει ο υπαίτιος διαπράττει ποινικό αδίκημα;;;
Αν το έμβρυο δεν είναι άνθρωπος τότε δεν έχει σώμα ούτε διάνοια (κυρίως διάνοια), δεν μπορεί να είναι παθών, άρα η ανωτέρω διάταξη του Ποινικού Κώδικα δεν έχει λόγο ύπαρξης ή εφαρμογής.
Επιπλέον, σύμφωνα με το άρθρο 304 του Ποινικού Κώδικα:
«παρ.1. …όποιος χωρίς την συναίνεση της εγκύου διακόπτει την εγκυμοσύνη της τιμωρείται με κάθειρξη.
παρ. 2 α) όποιος με την συναίνεση της εγκύου διακόπτει ανεπίτρεπτα την εγκυμοσύνη της ή προμηθεύει σ’ αυτή μέσα για την διακοπή της τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών και αν ενεργεί κατά συνήθεια τις πράξεις αυτές τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον 2 ετών.
παρ.3……έγκυος που διακόπτει ανεπίτρεπτα την εγκυμοσύνη της ή επιτρέπει σε άλλον να την διακόψει τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι ένα έτος
παρ. 4…. δεν είναι άδικη πράξη η τεχνητή διακοπή της εγκυμοσύνης που ενεργείται με την συναίνεση της εγκύου από γιατρό μαιευτήρα-γυναικολόγο με την συμμετοχή αναισθησιολόγου, σε οργανωμένη νοσηλευτική μονάδα, αν συντρέχει κάποια από τις παρακάτω προϋποθέσεις…….».
Από τις ανωτέρω διατάξεις του Ποινικού Κώδικα γίνεται φανερό ότι αφενός μεν ο νομοθέτης δέχεται την άποψη ότι η μητέρα ΔΕΝ έχει απόλυτο δικαίωμα στο σώμα της και επομένως δικαίωμα ζωής και θανάτου στο έμβρυο, αφετέρου δε ότι το έμβρυο διατηρεί το δικαίωμά του στην επιβίωση και δικαίωμα επιβίωσης, έχει αυτός που ζει, που υπάρχει.
Δεν είναι, όμως, παράλογο η σωματική βλάβη εμβρύου και η θανάτωση αυτού να αποτελεί, καταρχήν, ποινικό αδίκημα, σύμφωνα με τα άρθρα 304 παρ.1 και 304Α του Π.Κ, ενώ η συναίνεση της εγκύου για διακοπή της εγκυμοσύνης με προϋποθέσεις να αίρει τον άδικο χαρακτήρα της πράξης αυτής;;;;;;!!!!!!!…..
Είναι σαν να λέμε ότι αίρεται ο άδικος χαρακτήρας της ανθρωποκτονίας με πρόθεση, αν το θύμα είχε ζητήσει, εκ των προτέρων από τον θύτη, την διάπραξη του εγκλήματος εναντίον της ζωής του για κάποιο δικαιολογημένο λόγο, Έτσι, όμως, με το πρόσχημα της συναίνεσης ή με οποιοδήποτε άλλο πρόσχημα, ο νομοθέτης θα μπορούσε να νομιμοποιήσει όλα τα εγκλήματα. Είναι ανθρωπίνως λογικό κάτι τέτοιο;;;. Υποτίθεται ότι ζούμε μέσα σε μια κοινωνία λογικών όντων κι όχι αλόγων ζώων, που κι αυτά ακόμη από ένστικτο δείχνουν, πολλές φορές, έναν στοιχειώδη σεβασμό στην ζωή.
Γίνεται λόγος για δικαιώματα ζώων, για την προστασία της ζωής αυτών, και πετάμε στα σκουπίδια την ζωή του ανθρώπου, ο οποίος είναι πλασμένος κατ’ εικόνα και ομοίωση θεού (Γεν. 1,26). (Αυτό σημαίνει ότι για τη δημιουργία του ανθρώπου ο Θεός έδειξε ιδιαίτερη φροντίδα και ενδιαφέρον. Σκέφτηκε να τον κάνει όμοιο με τον εαυτό Του. Ο Θεός δηλαδή του έδωσε ορισμένα χαρίσματα που δεν είχαν τα άλλα δημιουργήματα. Με τη λέξη εικόνα, δεν εννοείται η εξωτερική μορφή, αλλά τα θεϊκά χαρίσματα, που πήρε ο άνθρωπος από το Θεό. Τέτοια χαρίσματα είναι η αγάπη, η ελευθερία και όλες οι άλλες αρετές. Δηλαδή ο άνθρωπος μπορεί να σκέφτεται, να αποφασίζει ελεύθερα, να αγαπάει, να συνεργάζεται. Αν βέβαια ο άνθρωπος καλλιεργήσει αυτά τα χαρίσματα, και μπορεί να το κάνει αφού έχει τη συνεχή βοήθεια του Θεού, τότε ο τρόπος που ζει ο άνθρωπος, θα πλησιάσει, θα μοιάσει με τον τρόπο που ζει ο Θεός, θα μπορούσε να γίνει κατά το δυνατό τέλειος, να γίνει ένας «κατά χάριν» θεός (καθ’ ομοίωσιν). Αυτό το ανεκτίμητο χάρισμα, τη δυνατότητα ομοίωσης με το Θεό, ονομάζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας «θέωση») (Από το περιοδικό «Η Δράσις μας»).
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΤΟΥ, ΔΙΟΤΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΨΥΧΗ.
Στο ζήτημα της αρχής της ζωής η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει σαφή τοποθέτηση. Πρεσβεύει την «εξ άκρας συλλήψεως» εμψύχωση του ανθρωπίνου εμβρύου, δηλαδή το ζυγωτό είναι έμψυχη ανθρώπινη ύπαρξη. Και όχι μόνο είναι έμψυχη ανθρώπινη ύπαρξη, αλλά, κατά την άποψη του Αγ. Γρηγορίου του Θεολόγου, η ψυχή του είναι εξ αρχής τέλεια, δεν μπορεί όμως να εκδηλώσει τις ενέργειές της λόγω της ατέλειας του σωματικού στοιχείου. Οι ενέργειές της εμφανίζονται σταδιακά με την πρόοδο της σωματικής ανάπτυξης. Πολλοί Πατέρες της Εκκλησίας συμφωνούν ότι η ψυχή είναι η ζωοποιούσα το σώμα δύναμη και αυτή η ψυχή, κατά την έκφραση του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, «συνκτίζεται γηίνω σώματι» κατά τρόπον μυστικό, μη πλήρως κατανοητό και μη επιδεχόμενο έρευνας. Έτσι η ψυχή υπάρχει από την πρώτη στιγμή της συλλήψεως, παραμένει στο σώμα, ασκώντας τη ζωοποιό της ενέργεια, μέχρι τη στιγμή που η αναχώρησή της από αυτό σηματοδοτεί τον θάνατο του σώματος. Επομένως, δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς την ύπαρξη ψυχής στο σώμα, είτε αυτό είναι το μονοκύτταρο σώμα του ζυγωτού είτε το πολυκύτταρο σώμα του ενήλικα (Από το περιοδικό «Η Δράσις μας»).
Πολλοί φιλόσοφοι αντιμετωπίζουν το ανθρώπινο έμβρυο με βάση την αρχή της «ίσης ηθικής υπόστασης», σύμφωνα με την οποία οι ανθρώπινες υπάρξεις είναι ίσες και δεν πρέπει να βλάπτονται ή να θεωρούνται λιγότερο ανθρώπινες με βάση την ηλικία, το μέγεθος, το στάδιο ανάπτυξής τους ή την κατάσταση εξάρτησής τους. Αναμφίβολα η σύλληψη δημιουργεί ένα νέο και πλήρη, αν και ανώριμο, οργανισμό, που κατέχει όλες τις γενετικές πληροφορίες και τα επιγενετικά θεμέλια για μία αυτό-διευθυνόμενη ανάπτυξη.
Η ανάπτυξη του εμβρύου χαρακτηρίζεται από μία κανονική, προβλέψιμη και σύνθετη αλληλουχία γεγονότων και δεν υπάρχει κάποια ειδική στιγμή, που η ανθρώπινη ζωή γίνεται πιο άξια σεβασμού και απόκτησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αξία της είναι εγγενής. Το έμβρυο δεν είναι μία εν δυνάμει ζωή, αλλά ζωή με δυνατότητα να εξελιχθεί σε ενήλικα, όπως το ίδιο ισχύει και για τα σχηματισμένα έμβρυα, τα νεογέννητα, τα παιδιά και τους εφήβους. Το έμβρυο στα αρχικά στάδια ανάπτυξής του δεν είναι κάτι διαφορετικό από ένα ανθρώπινο ον. Είναι άνθρωπος σε ένα πολύ αρχικό στάδιο ανάπτυξής του, επομένως, τα έμβρυα δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται ως μέσα για την επίτευξη στόχων, ακόμα και καλών στόχων, όπως η θεραπεία ασθενειών ή η σωτηρία άλλης ανθρώπινης ζωής (Από το περιοδικό «Η Δράσις μας», τ. 474, Δεκέμβριος 2009).
Ενδιαφέρον από νομικής πλευράς παρουσιάζει η υπ’ αριθμόν 132/2007 απόφαση του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Ρόδου.
Σύμφωνα με το περιεχόμενο της ανωτέρω αποφάσεως, πλέον των άλλων έχει διατυπωθεί η εξής νομική σκέψη «….αναφορικά δε με την έννοια της ανθρώπινης ζωής και της αφαίρεσης αυτής, ως εγκληματικό αποτέλεσμα της πράξης, θα πρέπει να σημειωθούν τα ακόλουθα: Αν και υποστηρίζεται ότι η ανθρώπινη ζωή αρχίζει με την έξοδο έστω και μέρους του σώματος του νεογνού από το μητρικό θυλάκιο, έκτοτε δε εκείνος ο οποίος από πρόθεση ή από αμέλεια προβαίνει στη θανάτωση αυτού διαπράττει το αντίστοιχο έγκλημα της ανθρωποκτονίας, ΑΦΟΥ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΕΚΕΙΝΗ ΕΧΕΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΤΙΚΤΟΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ (Χωραφά, Γενικαί Αρχαί του Ποινικού Δικαίου, εκδ. 5 η. σελ. 127, Τούση- Γεωργίου, Ποιν. Κωδ. εκδ. Β` σελ. 578, Εφ. Λαρ. 60/1978, ΙΙΧ ΚΗ`. 737, ΠλημΛαρ 74/2000. ΠΧ Ν. 659), ωστόσο ορθότερη κατά την κρίση μας είναι η άποψη, ότι η ανθρώπινη ζωή αρχίζει από την έναρξη των ωδίνων του τοκετού, όταν αυτές, άνευ μακράς διακοπής, οδηγούν στην έξοδο του εμβρύου από τη μητρική κοιλιά (ίδετε Μπουρόπουλο, Ερμ ΠΚ,τόμος Β`. σελ.462. Τάφο, ΠοινΔίκαιο, Ειδικό Μέρος, τεύχος Δ`. σελ.5, ΑΠ 34/1981 ΠΧ ΛΑ`433, Μπενάκη. Ι IΧ ΛΑ.435)………… Βασικά μειονεκτήματα της δεύτερης κατηγορίας απόψεων και ειδικότερα της γενικότερης από αυτές (η έναρξη της διαδικασίας αλληλουχίας φάσεων που κατά τα διδάγματα της ιατρικής οδηγεί αναπόδραστα στη γέννηση δηλαδή από τότε που η έγκυος πρέπει να μείνει στην ιατρική μονάδα) είναι η ασάφεια ως προς τον ακριβή χρόνο και το άτοπο των λύσεων που αναγκαστικά θα καταλήξει σε περιπτώσεις εντελώς πρόωρων τοκετών, ουσιαστικά αμβλώσεων, που θα πρέπει ομοίως να χαρακτηρισθούν ανθρωποκτονίες, αν από αμέλεια και αφού έχει αρχίσει το πρώτο στάδιο διακοπής της εγκυμοσύνης, προκληθεί ο θάνατος του εμβρύου. Το επιχείρημα της ασάφειας δεν είναι πειστικό, αφού η διαφοροποίηση από έγκυο σε έγκυο δεν επηρεάζει τη σταθερότητα της έναρξης του τοκετού. Αν με οποιοδήποτε συνεπώς τρόπο αρχίσει η διαδικασία τοκετού (φυσικές ή τεχνητές ωδίνες διαστολής, ρήξη θύλακος, έναρξη νάρκωσης για καισαρική επέμβαση), αρχίζει να υπάρχει άνθρωπος και αυτό είναι αντικειμενικά διαπιστώσιμο. Το αντιλεγόμενο ότι μπορεί να αρχίσουν οι ωδίνες και μετά να υποχωρήσουν, δεν είναι καταλυτικό, επειδή αν μεν υπήρξε συμπεριφορά θανάτωσης πριν οι ωδίνες υποχωρήσουν, υπάρχει άνθρωπος, αφού ο υποθετικός αιτιώδης σύνδεσμος δεν λαμβάνεται υπόψη στο ποινικό δίκαιο (ίσως να υποχωρούσαν, αλλά δεν υποχώρησαν) αν πάλι υποχώρησαν πριν την θανατηφόρο δράση, υπάρχει διακοπή της εγκυμοσύνης, αφού όταν υπήρξε η συμπεριφορά, δεν ήταν πλέον αναπόδραστη η διαδικασία του τοκετού».
Κατά την ίδια ως άνω απόφαση και σε συνέχεια αυτής λαμβάνει χώρα η κάτωθι μνεία «…..επιπλέον θα πρέπει να σημειωθεί ότι η πρώτη άποψη, σύμφωνα με την οποία, για την έναρξη της ανθρώπινης ζωής απαιτείται η έξοδος, έστω και μέρους του σώματος του νεογνού από τη μητρική κοιλιά, διότι από το σημείο αυτό υπάρχει σ` εκείνον που επιχειρεί τη θανάτωση η εικόνα του τικτομένου ανθρώπου, ΑΠΗΧΕΙ ΕΜΠΕΙΡΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΥΠΕΡΚΕΡΑΣΕΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ, ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΤΙΚΤΟΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΕΡΑΤΩΣΗ ΤΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΤΥΠΩΘΕΙ ΜΕ ΜΕΓΙΣΤΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΜΕ ΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΤΕΧΝΙΚΑ ΜΕΣΑ, ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΓΝΟΥ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΤΡΟΠΟ, ΏΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΜΙΑ ΕΚ ΤΩΝ ΈΞΩΘΕΝ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ, έστω και αν αυτό βρίσκεται ακόμη μέσα στη μητρική κοιλιά (πρβλ Α. Μπενάκη, ΠΧ ΛΑ.435)».
Με την σύγχρονη, όμως, ιατρική τεχνολογία μπορούμε να δούμε την ανθρώπινη μορφή του εμβρύου από τις πρώτες εβδομάδες της κυήσεως, να ακούσουμε την καρδιά του, να δούμε το κεφαλάκι του, τα χέρια του, τα πόδια του, ολόκληρη την ύπαρξή του..να δούμε ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΣΕΒΑΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΑΥΤΗ και ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ ΤΟΥ.
Μία έκτρωση, λοιπόν, δεν είναι ένας βίαιος πρόωρος τοκετός;
Κι αν με φυσικές ή τεχνητές ωδίνες διαστολής, ρήξη θύλακος, έναρξη νάρκωσης για καισαρική επέμβαση κλπ αρχίζει η διαδικασία τοκετού κι επομένως αρχίζει να υπάρχει άνθρωπος κατά την ανωτέρω άποψη και κατά το ανωτέρω λεκτικό της απόφασης του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Ρόδου, τότε με την πρόκληση βίαιου και πρόωρου τοκετού, ΠΟΥ ΑΠΟΣΚΟΠΕΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΩΣΗ, δεν αρχίζει να υπάρχει άνθρωπος και από νομικής ακόμη πλευράς ;;;;;
Με την έκτρωση, δεν διαπράττεται το αδίκημα της ανθρωποκτονίας στην ειδεχθέστερή του μορφή, εναντίον μια αθώας ζωής που δεν μπορεί, ακόμη, να υπερασπίσει τον εαυτό της;
Ο καθένας από εμάς ας βγάλει τα συμπεράσματά του, έχοντας ως γνώμονα την λογική και την συνείδησή του, που δεν είναι άλλη από την Φωνή του Κυρίου…..
Από
Χριστίνα Κουρή-Κοκκίνου
Δικηγόρο Πρωτοδικείου Κορίνθου
Αν και η νέα ταινία Gosnell θάφτηκε από τα αμερικανικά ΜΜΕ, εν τούτοις το κοινό της επιφύλαξε θερμή υποδοχή, κατατάσσοντάς την στα top10 των εισπράξεων του αμερικανικού box office αυτής της εβδομάδας. Δεν θα επρόκειτο για είδηση αν το θέμα δεν ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητο: η ταινία αφηγείται την υπόθεση της αποκάλυψης του μεγαλύτερου κατά συρροή δολοφόνου στην Αμερική, του γιατρού Kermit Gosnell, που δολοφονούσε παιδιά επί 30 χρόνια εκτελώντας εκτρώσεις… μετά τη γέννηση του παιδιού! (post birth abortions, θέση που υποστηρίζεται και από στελέχη της πολυδιαφησμένης οργάνωσης Planned Parenthood, που υποτίθεται ότι ενδιαφέρεται για τον υγιή οικογενειακό προγραμματισμό…). Οι παραγωγοί της ταινίας, εκτός από την άρνηση των media να την προβάλουν και δισταγμό των ηθοποιών να συμμετάσχουν, συνάντησαν και άρνηση στο διαδίκτυο από γνωστή ιστοσελίδα διοργάνωσης εκούσιας χρηματοδότησης (crossfunding) να δημοσιεύσει το αίτημά τους για χρηματοδότηση της ταινίας.
Συγκεκριμένα, οι παραγωγοί της ταινίας, δημοσιογράφοι και σύζυγοι Phelim McAleer και Ann McElhinney, αφού συγκλονίστηκαν τόσο από τις δολοφονίες των παιδιών όσο και από τον πρωτόγνωρο τρόπο που επιστήμη, πολιτικό και δικαστικό σύστημα προσπάθησαν να θάψουν την υπόθεση, έγραψαν το βιβλίο «Gosnell – The Untold Story of America’s Most Prolific Serial Killer», που έγινε best seller, βάσει των πωλήσεών του, στις εκδόσεις της εφημερίδας New Yοrk Times (3 μέρες μετά την έκδοσή του το βιβλίο εξαντλήθηκε στο Amazon). Λέμε βάσει των πωλήσεων γιατί η εφημερίδα, παρά τις υψηλές πωλήσεις, αρνήθηκε να το κατατάξει και τυπικά στα best sellers.
Μετά την επιτυχία του βιβλίου, οι συγγραφείς, δημοσιογράφοι και παραγωγοί αποφάσισαν να προχωρήσουν και στη δημιουργία ταινίας, για να γίνει γνωστή η ιστορία στις πλατιές μάζες. Ωστόσο κανείς δεν ήταν πρόθυμος να χρηματοδοτήσει ταινία για τέτοιο θέμα κι έτσι αναγκάστηκαν να καταφύγουν στη γνωστή διαδικτυακή πλατφόρμα Kickstarter, για να μαζέψουν χρήματα από το κοινό. Προς έκπληξή τους, το αίτημά τους απορρίφθηκε, αφού η πλατφόρμα έθεσε ως όρο την αλλαγή της περιγραφής του project, απορρίπτοντας την περιγραφή «δολοφονία παιδιών», παρά το ότι αυτή ήταν η έκφραση που οι δικαστικές αποφάσεις χρησιμοποίησαν. Οι παραγωγοί αρνήθηκαν να ωραιοποιήσουν την περιγραφή και απευθύνθηκαν σε άλλη πλατφόρμα, το Indiegogo, η οποία δεν λογόκρινε το αίτημά τους και μάζεψαν 2,3 εκατομ. δολλάρια σε 45 ημέρες. Έτσι κατόρθωσαν να φτιάξουν την ταινία εξασφαλίζοντας καλό cast ηθοποιών (παρά τις πολλές αρνήσεις ηθοποιών να συμμετάσχουν, λόγω του φόβου τους για απόρριψή τους από το Hollywood, εξαιτίας του θέματος της ταινίας), συναντώντας βέβαια μετά την άρνηση των mainstream media και του Hollywood να τη διαφημίσουν.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ τα γυρίσματα της ταινίας ολοκληρώθηκαν το 2015, τα εμπόδια που συνάντησαν οι παραγωγοί στην προώθησή της καθυστέρησαν τρία ολόκληρα χρόνια την προβολή της (υπήρξε μάλιστα και μήνυση από τον πρόεδρο του δικαστηρίου της επίμαχης δίκης, που διεκδικούσε από τους παραγωγούς 50.000 δολάρια για συκοφαντική δυσφήμηση. Η μήνυσή του απορρίφθηκε και τότε μόνο δόθηκε άδεια στους παραγωγούς να συνεχίσουν) . Παρόλ’ αυτά, η ταινία κατάφερε να συγκεντρώσει εντυπωσιακά νούμερα στις κριτικές (67% στη γνωστή ιστοσελίδα Rotten Tomatoes με 99% θετική κριτική εκ μέρους του κοινού) και την προηγούμενη εβδομάδα σκαρφάλωσε στη 10η θέση των εισπράξεων του αμερικανικού box office. Ελπίζουμε σύντομα να προβληθεί και στη χώρα μας. Δείτε το trailer της ταινίας:
Πηγές:
http://gosnellmovie.com/about/
https://www.rottentomatoes.com/m/gosnell_the_trial_of_americas_biggest_serial_killer
Σήμερα (7 Αυγούστου 2018) αποκαλύφθηκε ότι η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, συνεβλήθη με την εταιρεία A.B.R. (Advanced Bioscience Resources – Πόροι Προηγμένης Βιοτεχνολογίας), η οποία έχει ως αντικείμενο δραστηριότητας την προμήθεια εμβρυϊκών ιστών. Αυτό αποκαλύφθηκε από το κανάλι ενημέρωσης CNS News την 25η Ιουλίου 2018, και σύμφωνα με πηγές του καναλιού, έγινε προκειμένου να προμηθευτεί από αυτή “φρέσκα” εμβρυϊκά τεμάχια (ανθρωπίνου σώματος), για τη διεξαγωγή πειραμάτων, που περιλαμβάνουν μεταμόσχευση κυττάρων ανθρώπινου εμβρυικού ιστού σε εξανθρωποποιημένα ποντίκια έτσι ώστε αυτά να έχουν πλέον ένα “λειτουργικώς ανθρώπινο ανοσολογικό σύστημα.”
Η εταιρεία αυτή (ABR) προσφάτως είχε συμπεριληφθεί σε έρευνα του F.B.I. (Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών), για ποινικά αδικήματα σχετιζόμενα με την παράνομη διακίνηση μελών ανθρωπίνου σώματος (εμβρύων), με σκοπό το κέρδος.
«Αφήστε με να ζήσω!»
Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Κατερίνης, 7 Οκτωβρίου 2018
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Την Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2018, στις 6:30 μ.μ. στο πνευματικό Κέντρο του Δήμου Κατερίνης, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με τίτλο «Αφήστε με να ζήσω», του ομώνυμου κινήματος που έχει σκοπό την προστασία των δικαιωμάτων του αγέννητου παιδιού. Η εκδήλωση διοργανώθηκε με πρωτοβουλία της Ενωμένης Ρωμηοσύνης, σε συνεργασία με την Ένωση Θεολόγων Ν. Πιερίας, τον Ιεραποστολικό Σύλλογο «Κυριακή» και την Γ.Ε.Χ.Α. Κατερίνης, υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος. Ομιλητές ήταν ο Επίκουρος Καθηγητής Εμβρυολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Σωτήριος Σωτηρίου και ο Ιερομόναχος π. Φιλόθεος Γρηγοριάτης.
Ο κ. Σωτηρίου ανέλυσε επιστημονικά, αλλά με ιδιαίτερα κατανοητό για το κοινό τρόπο, την έναρξη της ανθρώπινης ζωής, που συμβαίνει κατά τη σύλληψη, έκανε μια ιστορική αναδρομή στις επιστημονικές και φιλοσοφικές απόψεις περί της έναρξης της ζωής και του σεβασμού σ’ αυτήν. Αναφέρθηκε, επίσης, στη διδασκαλία της Εκκλησίας που αφορά τα παραπάνω θέματα. Παρουσίασε τις μεθόδους έκτρωσης και κάποια θλιβερά και ανησυχητικά, ιδιαίτερα για την Πατρίδα μας, στατιστικά στοιχεία που αφορούν τις εκτρώσεις. Τόνισε ιδιαίτερα ότι η Ελλάδα είναι τρίτη παγκοσμίως και πρώτη ευρωπαϊκά στις εκτρώσεις. Τέλος, ανέφερε ότι πολλές μέθοδοι που παρουσιάζονται ως μέθοδοι αντισύλληψης (χάπι επόμενης ημέρας, σπηράλ) δεν είναι αντισυλληπτικές, αλλά εκτρωτικές, διότι δεν αφήνουν το γονιμοποιημένο κύτταρο, που είναι έμβρυο, να τοποθετηθεί στη μήτρα και να συνεχίσει τη ζωή του.
Στη συνέχεια ο π. Φιλόθεος ανέλυσε μέσα από την αγιογραφική και πατερική διδασκαλία την αξία της ζωής και πόσο θλιβερό γεγονός είναι η απώλειά της, ιδιαίτερα όταν συμβαίνει με τη μέθοδο της έκτρωσης σε έναν άνθρωπο που δεν γεννήθηκε καν, ούτε έχει τη δυνατότητα υπεράσπισης του εαυτού του. Οι θεολογικές αλήθειες που παρέθεσε ήταν πολλές και απεδείκνυαν πόσο μεγάλη αμαρτία είναι η έκτρωση, καθώς και πόσο καταστρεπτικές, από πνευματικής και ψυχολογικής απόψεως, για την μητέρα που σκοτώνει το ίδιο της το παιδί πριν καν γεννηθεί. Ο π. Φιλόθεος έκλεισε την ομιλία του με την συγκλονιστική μαρτυρία της Vera Faith Lord, μια αμερικανίδα που βίωνε έναν αποτυχημένο γάμο με τον ιδιαίτερα προβληματικό σύζυγό της. Η Vera έμεινε έγκυος «σχεδόν από βιασμό» όπως έλεγε η ίδια, έμεινε έγκυος και έκανε έκτρωση. Βίωσε ιδιαίτερα δραματικά και επώδυνα το μετεκτρωτικό σύνδρομο που την κατέστησε ζωντανή νεκρή. Όμως, ο Θεός ευδόκησε και γνώρισε την Ορθοδοξία, στην οποία μετεστράφη. Συνέχισε τη ζωή της προσευχόμενη για το νεκρό παιδί της και διευθύνοντας μια αδελφότητα που στήριζε μητέρες που είχαν κάνει έκτρωση.
Μετά τις ομιλίες ακολούθησε συζήτηση μετά την οποία όσοι συμμετείχαν έμειναν πλήρως ικανοποιημένοι από τις απαντήσεις που έλαβαν σε ερωτήματα σχετικά με το αν είναι αποδεκτή μια έκτρωση για ηθικούς (π.χ. βιασμό) ή ιατρικούς λόγους (υδροκεφαλία, θαλασσαιμία κλπ) καθώς και για τις μεθόδους που θεωρούνται μέθοδοι αντισύλληψης αλλά είναι μέθοδοι έκτρωσης.
Ακολουθήστε το κίνημα στο
- https://www.afistemenaziso.gr
- https://facebook.com/profile.php?id=100024894848169
- https://twitter.com/afistemenaziso
- https://vimeo.com/afistemenaziso
«Αφήστε με να ζήσω!»
{gallery}hmerides/2018-katerinh{/gallery}
Ο γάμος, όπως γνωρίζουμε, είναι κοινωνία αγάπης. Ο Δημιουργός Τριαδικός Θεός έγινε συγχρόνως και ο πρώτος νυμφαγωγός, αφού προσέφερε την Εύα στον Αδάμ. Σ' αυτούς εμπιστεύθηκε τη δύναμη και τη δυνατότητα, μέσω της οποίας θα προέρχεται πλέον η ζωή.
Σ’ αυτή τη σύζευξη θα υπάρχει στο εξής η δυνατότητα να ασκήσει ο άνθρωπος τη ζωή ως αγάπη και την αγάπη ως ζωή.1
Ο Οκτώβριος έχει διεθνώς καθιερωθεί ως ο μήνας Ευαισθητοποίησης για το Σύνδρομο Down. Κατά τη διάρκεια του Οκτωβρίου γιορτάζουν οι συνάνθρωποί μας με σύνδρομο Down και ενημερωνόμαστε όλοι για τις ικανότητες και τα επιτεύγματά τους. Δεν πρόκειται για τον εορτασμό των αναπηριών, αλλά για τον εορτασμό των ικανοτήτων τους. Έχουν το δικαίωμα να μιλήσουν για το πώς είναι να έχει κάποιος σύνδρομο Down και να μάθουμε την πραγματική ιστορία των ανθρώπων αυτών.
Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας συντάχθηκε από συνεργάτη μας ιατρό το παρακάτω άρθρο.
«Αφήστε με να ζήσω!»
Μιά από τις παθήσεις για τις οποίες γίνεται συχνότερα έκτρωση στις μέρες μας είναι το σύνδρομο Down ή τρισωμία 21.
Τα παιδιά με σύνδρομο Down απορρίπτονται ως ανεπιθύμητα σε όλες τις εγκαταστάσεις της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (εξωσωματικής), οδηγούνται δε συχνά σε έκτρωση όταν διαπιστωθεί η κατάσταση αυτή κατά τη διάρκεια της κύησης.
Ας δούμε όμως από επιστημονικής πλευράς το τί ακριβώς σημαίνει σύνδρομο Down ή τρισωμία 21.
Το σύνδρομο Down παρουσιάζεται όταν ένα μωρό έχει ένα ολόκληρο ή μέρος επιπλέον του χρωμοσώματος 21. Αυτό το πρόσθετο γενετικό υλικό αλλάζει την πορεία της ανάπτυξής του και προκαλεί τα χαρακτηριστικά που σχετίζονται με το σύνδρομο Down.
Υπάρχουν τρεις τύποι συνδρόμου Down: 1) η τρισωμία 21 (nondisjunction), που αντιπροσωπεύει το 95% των περιπτώσεων, 2) η μετατόπιση, που αντιπροσωπεύει περίπου το 4%, και 3) ο μωσαϊκισμός, ο οποίος είναι περίπου το 1% των περιπτώσεων.
Το σύνδρομο Down είναι η συχνότερα εμφανιζόμενη χρωμοσωμική διαταραχή. Περίπου 1 στα 700 μωρά στις Ηνωμένες Πολιτείες γεννιέται με σύνδρομο Down - περίπου 6.000 κάθε χρόνο.
Εμφανίζεται σε άτομα όλων των φυλών και οικονομικών επιπέδων
Η συχνότητα εμφάνισης των παιδιών με σύνδρομο Down αυξάνεται με την ηλικία της μητέρας. Ωστόσο, λόγω του υψηλότερου ποσοστού γονιμότητας στις νεότερες γυναίκες, το 80% των παιδιών με σύνδρομο Down γεννιούνται σε γυναίκες κάτω των 35 ετών
Τα άτομα με σύνδρομο Down έχουν αυξημένο κίνδυνο για ορισμένες παθολογικές καταστάσεις, όπως συγγενή καρδιακές ανωμαλίες, αναπνευστικά προβλήματα και προβλήματα ακοής, ν. Alzheimer, λευχαιμία παιδικής ηλικίας και παθήσεις θυρεοειδούς. Πολλές από αυτές τις παθήσεις είναι πλέον θεραπεύσιμες, έτσι οι περισσότεροι άνθρωποι με σύνδρομο Down μπορούν τώρα πλέον να ζήσουν μια ζωή φυσιολογική.
Μερικά από τα κοινά φυσικά χαρακτηριστικά του συνδρόμου Down είναι: ο ελαττωμένος μυϊκός τόνος, το χαμηλό ανάστημα, η κλίση προς τα πάνω στα μάτια και μια ενιαία βαθιά πτυχή στο κέντρο της παλάμης. Κάθε άτομο με σύνδρομο Down είναι ένα μοναδικό άτομο και μπορεί να έχει αυτά τα χαρακτηριστικά σε διαφορετικούς βαθμούς ή και καθόλου.
Το προσδόκιμο ζωής για τα άτομα με σύνδρομο Down έχει αυξηθεί θεματικά τις τελευταίες δεκαετίες – από 25 ετών το 1983 σε 60 ετών σήμερα.
Τα άτομα με σύνδρομο Down παρακολουθούν το σχολείο, εργάζονται, συμμετέχουν σε αποφάσεις που τους επηρεάζουν, έχουν προσωπικές σχέσεις, ψηφίζουν και συμβάλλουν στην κοινωνία με πολλούς και υπέροχους τρόπους.
Όλοι οι άνθρωποι με σύνδρομο Down εμφανίζουν έκπτωση γνωστικών λειτουργιών, αλλά το αποτέλεσμα είναι συνήθως από ήπιο έως μέτριο και δεν αποτελεί εμπόδιο στο να εκδηλωθούν τα πολλά πλεονεκτήματα και τα ταλέντα που διαθέτει το κάθε άτομο.
Τα ποιοτικά εκπαιδευτικά προγράμματα, το ενθαρρυντικό περιβάλλον στο σπίτι, η καλή υγειονομική περίθαλψη και η σωστή υποστήριξη από την οικογένεια, τους φίλους και την κοινότητα, επιτρέπουν στα άτομα με σύνδρομο Down να ζήσουν μιά εκπληκτική και παραγωγική ζωή.
Πολλοί γονείς δεν ακολούθησαν την φωνή του πανικού, της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και ευδαιμονισμού και κράτησαν τα παιδιά τους παρά το ότι προγνώριζαν την κατάστασή τους.
Αυτοί οι γονείς οι οποίοι αποδέχθηκαν ταπεινά και με απλότητα το παιδί τους ως δώρο του Θεού, είχαν την ευκαιρία να ζήσουν άπειρες ευλογίες και χαρές στην οικογένειά τους. Το παιδί υπήρξε γι’ αυτούς πηγή ανεξάντλητων δωρεών.
Οι σχέσεις μέσα στο ζευγάρι συσφίγχθηκαν μέσα από τον κοινό αγώνα τους για το παιδί, αυξήθηκε η εμπιστοσύνη τους στην πρόνοια του Θεού, γνώρισαν μέσα από αυτή τη δοκιμασία βαθύτερα τις πραγματικές αξίες της ζωής.
Η σχέση τους με το Θεό–Πατέρα και την Ορθόδοξη Εκκλησία μας έγινε ουσιαστική και ζωντανή, δέχθηκαν βοήθεια από τον Πνευματικό τους αλλά και εκείνοι όταν ωρίμασαν πνευματικά μπόρεσαν να δώσουν βοήθεια σε άλλους γονείς που αντιμετώπισαν ανάλογα διλλήματα και καταστάσεις.
Για τα υπόλοιπα παιδιά τους το παιδί με τρισωμία 21 ήταν ο αγαπημένος τους αδελφούλης, κοντά στον οποίο βρήκαν κατανόηση, διάθεση για παιγνίδι, ανιδιοτέλεια, ανυστεροβουλία, απλότητα και αγάπη.
Διδάχθηκαν κοντά σε αυτόν να διακονούν, να δέχονται τις μικροσυγκρούσεις χωρίς να συνερίζονται, να βρίσκουν τη ζεστασιά στις ανθρώπινες σχέσεις όχι μέσα από την κατά κόσμον τελειότητα, αλλά μέσα από την χωρίς προϋποθέσεις αγάπη στις δωρεές του Θεού.
Είδαν στη πράξη, πως η πραγματική αξία στον άνθρωπο δεν βρίσκεται στην κατά κόσμον σοφία ή στην υγεία ή στην επάρκεια των υλικών αγαθών, αλλά την αξία τη δίνει η ζωντανή σχέση με το Θεό και η πλήρης και ταπεινή αποδοχή του Θελήματός Του, η οποία συνοδεύεται με θαυματουργικό τρόπο από την συμπλήρωση όλων των ανωτέρω.
Είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε πρόσφατα με έναν εκλεκτό επιστήμονα, ιατρό-εμβρυολόγο, με τον οποίο συνεργαστήκαμε σε μιά ημερίδα μας, ο οποίος με πολύ ωραίο τρόπο μάς διηγήθηκε την προσωπική του εμπειρία, από όπου φαίνεται το πώς έρχεται η ευλογία του Θεού στην οικογένεια που ο Θεός παραχωρεί να γεννηθεί ένα τέτοιο παιδί.
Σύμφωνα λοιπόν με την ομολογία του ιατρού, η πλειοψηφία των ζευγαριών που διαγνώσθηκε το έμβρυό τους με τρισωμία 21, σύνδρομο Down δηλαδή, και αυτοί το αποδέχθηκαν και δεν το σκότωσαν, είχαν μια ευλογημένη ζωή και κάποιοι, μάλιστα, έκαναν ως εκ θαύματος και άλλο ή άλλα παιδιά φυσιολογικά. Ενώ οι περισσότεροι απ΄ όσους τα καταστρέψανε, περιφρονώντας το δώρο του Θεού ως ατελές, σύντομα οδηγήθηκαν στο διαζύγιο, καταστρέφοντας την οικογένειά τους.
Τελικά είναι αυτή η ταπεινή υπακοή στο θέλημα του Θεού και η άνευ όρων αποδοχή της ζωής, που μόνο Αυτό χαρίζει, που εξασφαλίζει σε όλη την οικογένεια και στο ευλογημένο παιδάκι την αιώνια θέση τους μέσα στην αγκαλιά του Θεού.
Είστε μια οικογένεια που αγωνίζεται υπέρ της ζωής. Είστε πολύτεκνοι, έχετε λιγότερα παιδιά ή απλά τα αγαπάτε.
Κάνετε συνειδητό πνευματικό αγώνα με την ευλογία του Πνευματικού σας. Προσεύχεστε να σταματήσουν οι αμβλώσεις. Μπορεί να μην μιλάτε για θέματα σχετικά με τη ζωή του εμβρύου συνεχώς μέσα στο σπίτι, αλλά είστε σίγουροι ότι τα παιδιά σας «το καταλαβαίνουν».
Όταν η Amy και ο James Fornshell, από το προάστιο της Μινεάπολις, Πλίμουθ, Μινεσότα, μάθαιναν το Μάρτιο του 2011 ότι περίμεναν δίδυμα, ήταν ενθουσιασμένοι. Φαντάστηκαν τη ζωή με διπλές πάνες, διπλά ταΐσματα, και διπλά τα χαρούμενα λογάκια των μωρών. Αλλά η χαρά τους έφυγε όταν ένα υπερηχογράφημα αποκάλυψε το αδιανόητο: Τα μωρά μοιράζονταν την ίδια καρδιά.