Ένα άρθρο που γράφτηκε πρόσφατα από τους David Daleiden & Jon Shields* και εμφανίστηκε στο «The Weekly Standard»,  διαπραγματεύεται το φαινόμενο των γιατρών και λοιπών εργαζομένων σε κλινικές εκτρώσεων που εγκατέλειψαν αυτό το χώρο. Το άρθρο αφού καταρχήν σχολιάζει  μελέτες που δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι σε αυτές τις κλινικές συχνά εξαντλούνται συναισθηματικά από τη δουλειά τους, συνεχίζει:

Η χημική άμβλωση είναι το «ανερχόμενο άστρο» στο οπλοστάσιο της έκτρωσης.

Τα ανεπιθύμητα αγέννητα παιδιά της εξωσωματικής θυσιάζονται στην έρευνα. 

Ρώτησα  εάν ένας επαγγελματίας ιατρός θα μπορούσε να μοιραστεί μαζί μου την εμπειρία του από την βοήθεια που προσέφερε σε μια άμβλωση.

Η περίφημη ορμονική αντισύλληψη και το σπιράλ είναι εξαρχής ακατάλληλες «θεραπείες» ελέγχου των γεννήσεων. Επαγγέλλονται την αντισύλληψη, στην πραγματικότητα όμως συχνά γίνεται σύλληψη και αυτά μπορούν και δρουν εμποδίζοντας την εμφύτευση στη μήτρα του ήδη δημιουργημένου ανθρώπου (γονιμοποιημένου ωαρίου). Αυτό ισοδυναμεί με πρόωρη θανάτωση του παιδιού.

Όταν οι επιστήμονες και οι βιοηθικολόγοι υπόσχονται να ορίσουν τα ηθικά όρια  σχετικά με τον πειραματισμό στην αγέννητη ζωή, δεν το εννοούν πραγματικά.

Καταπληκτικό! Αυτή η εμβληματική φωτογραφία του «χεριού της ελπίδας» αλλάζει τα πάντα, δείχνοντας ένα μωρό ηλικίας 21 εβδομάδων κύησης να κρατάει το δάχτυλο του γιατρού πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Εφόσον τα αγέννητα παιδιά είναι ασθενείς που πρέπει να θεραπευτούν, είναι επίσης άτομα που πρέπει να προστατευτούν.

Τα περιστατικά καρκίνου του μαστού έχουν αυξηθεί δραματικά τις τελευταίες δεκαετίες σε όλο τον κόσμο και 1 στις 8  γυναίκες των ΗΠΑ θα έλθουν αντιμέτωπες με αυτή  τη διάγνωση.

Μια επιστημονική εφαρμογή που δημιουργεί σοβαρούς κινδύνους….