Ως έμπειροι επαγγελματίες και ερευνητές στον τομέα της Μαιευτικής και Γυναικολογίας, βεβαιώνουμε ότι η άμεση έκτρωση - η σκόπιμη καταστροφή του αγέννητου παιδιού - δεν είναι ποτέ πράξη ιατρικά αναγκαία για να σώσει τη ζωή μιας εγκύου γυναίκας.
Η Katrina Furth, , απέκτησε το διδακτορικό της δίπλωμα στη Νευροεπιστήμη από το Boston University, πραγματοποιώντας την έρευνα για τη διατριβής της στο NIH, National Institutes of Health. Μετά την αποφοίτησή της, εργάστηκε ως βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Marymount στο Arlington,Virginia.
Τα μωρά χρειάζονται τουλάχιστον 37 εβδομάδες για να αναπτυχθούν ικανοποιητικά μέσα στη μήτρα της μητέρας τους. Αυτά που γεννώνται πριν τις 37 εβδομάδες ονομάζονται πρόωρα νεογνά. Τις εβδομάδες από την 27η και μετά ωριμάζουν πολύ σημαντικά όργανα. Εδώ ανήκουν οι πνεύμονες, οι νεφροί, ο νωτιαίος μυελός και τα αναπαραγωγικά όργανα.
Παιδιά τα οποία γεννώνται πρόωρα συχνά αντιμετωπίζουν προβλήματα άμεσα μετά τον τοκετό αλλά και αργότερα στη ζωή τους διότι τα όργανά τους δεν έχουν τελειοποιηθεί στην ανάπτυξη.
Τα προβλήματα που παρουσιάζονται άμεσα μετά τη γέννηση αφορούν:
Το αναπνευστικό το οποίο αργεί να ωριμάσει (RDS) και εκδηλώνονται με δύσπνοια, υπάρχει ανοικτός αρτηριακός πόρος στη καρδιά-(PDA), ίκτερος από ανωριμότητα του ηπατικού κυττάρου, βρογχοπνευμονική δυσπλασία λόγω ανωριμότητας του πνεύμονα και τοξικής βλάβης της οξυγονοθεραπείας και του αναπνευστήρα, εγκεφαλική αιμορραγία λόγω ευθραυστότητας των αγγείων του εγκεφάλου, λοιμώξεις λόγω ανοσολογικής ανωριμότητας όπως είναι η μηνιγγίτιδα, η πνευμονία , η σήψη και η νεκρωτική εντεροκολίτιδα.
Στα μάτια των νεογνών πριν την 30ή εβδομάδα δυνατόν να παρουσιασθεί αμφιβληστροειδοπάθεια, εκδηλώνονται άπνοιες κατά τον ύπνο και επεισόδια βραδυκαρδίας καθώς και αναιμία που οφείλεται στην ατελή θρέψη του μέσω του πλακούντα. Αυτή ολοκληρώνεται στο τέλος της κύησης οπότε και το νεογνό έχει καλύτερη παροχή θρεπτικών υλικών.
Μακροπρόθεσμα δυνατόν να παρουσιασθούν κάποιες ποικίλης βαρύτητας διαταραχές στη συμπεριφορά, νευρολογικές και μαθησιακές διαταραχές, ευαισθησία στις λοιμώξεις, ελαφρά έκπτωση στην ακοή, προβλήματα με την οδοντοστοιχία, μυϊκή αδυναμία.
Είναι ευχή κάθε γονέως το παιδί του να γεννηθεί τελειόμηνο με ολοκληρωμένη την ανάπτυξή του.
Συμβαίνει όμως για διάφορους λόγους το παιδί να γεννηθεί νωρίτερα από τις 37εβδ. και πριν την πλήρη ολοκλήρωση της διάπλασης των οργάνων του. Τα αίτια για τον πρόωρο τοκετό είναι πολλά. Προέρχονται από τη μητέρα, το έμβρυο, τον πλακούντα, το αμνιακό υγρό και τη μήτρα, ενώ αναφέρονται ακόμη ιατρογενή και άγνωστα αίτια. Άσχετα με τα αίτια όταν γεννηθεί ένα πρόωρο παιδί πρέπει να δοθεί αγώνας τόσο ως προς το να διατηρηθεί στη ζωή όσο και στο να αντιμετωπισθούν οι ανεπάρκειες των ανώριμων οργάνων και οι ποικίλες και σοβαρές επιπλοκές από την ανωριμότητά του.
Παρακάτω παρουσιάζονται στατιστικά στοιχεία σχετικά με την επιβίωση των πρόωρων νεογνών. Τα στοιχεία αυτά είναι άκρως ενθαρρυντικά διότι καταδεικνύεται πως με τη βοήθεια των Μονάδων Εντατικής Νεογνών και των σύγχρονων υποστηρικτικών τεχνικών είναι δυνατόν να επιβιώσουν και να έχουν μάλιστα πολύ καλή ποιότητα ζωής παιδιά που γεννήθηκαν πρόωρα ακόμη και στις 24 εβδομάδες κύησης!!!
Βιωσιμότητα ενός νεογνού είναι η ικανότητά του να επιζήσει εκτός μήτρας μετά τη γέννησή του είτε πρόκειται για φυσιολογικό τοκετό είτε για Καισαρική τομή, όταν υποστηριχθεί με όλα τα σύγχρονα μέσα της ιατρικής επιστήμης.
Δεν υπάρχει σαφές όριο ανάπτυξης, ή ηλικία κύησης ή βάρος στο οποίο ένα υγιές κατά τα λοιπά ανθρώπινο έμβρυο να καθίσταται αυτόματα βιώσιμο. Σύμφωνα με μελέτες που έγιναν μεταξύ 2003 και 2005, το 20-35% των μωρών που γεννήθηκαν στις 23 εβδομάδες κύησης επιβιώνουν, όπως επιβιώνει το 50-70% των μωρών που γεννήθηκαν στις 24 έως 25 εβδομάδες και πάνω από 90% που γεννήθηκα στις 26 έως 27 εβδομάδες.
Είναι σπάνιο για ένα βρέφος που ζυγίζει λιγότερο από 500 γραμμάρια να επιβιώσει.
Οι πιθανότητες όμως επιβίωσης ενός μωρού αυξάνουν 3-4% την ημέρα μεταξύ 23 και 24 εβδομάδων κύησης και περίπου 2-3% ημερησίως μεταξύ 24 και 26 εβδομάδων κύησης.
Μετά από τις 26 εβδομάδες ο ρυθμός επιβίωσης αυξάνεται με πολύ χαμηλότερο ρυθμό, επειδή η επιβίωση είναι ήδη υψηλή.
Στάδια στην προγεννητική ανάπτυξη, που δείχνουν βιωσιμότητα και σημείο πιθανότητας επιβίωσης 50% (όριο βιωσιμότητας) στο κάτω μέρος.
Οι εβδομάδες και οι μήνες αριθμούνται σχετικά με την ηλικία κύησης.
Αντιστοίχιση στις εβδομάδες κύησης κατά τη γέννηση και της βιωσιμότητας:
21εβδ. και λιγότερο (0%), 22 (0-10%,) 23 (10-35%), 24 (40-70%), 25 (50-80%), 26 (80-90%), 27 (> 90%), 30 (> 95%), 34 (>98% ).
Πηγές:
https://en.wikipedia.org/wiki/Fetal_viability
https://parenting.firstcry.com/articles/common-premature-baby-problems-that-you-must-aware-of/
Είναι η έκτρωση πραγματικά απαραίτητη για να σωθεί η ζωή μιας γυναίκας;
Μια συζήτηση με έναν γιατρό που έκανε στο παρελθόν εκτρώσεις.
Οποιαδήποτε παρέμβαση του ανθρώπου στη δημιουργία του Θεού και στους νόμους που ο Θεός έχει θέσει, τελικά αποβαίνει εις βάρος του ανθρώπου. Αυτό το βιώνουμε καθημερινά με τα καταστροφικά αποτελέσματα του βιασμού της φύσεως.
Όμως η αλαζονική παρέμβαση του ανθρώπου, μέσω της «επιστήμης», στην ίδια τη σύσταση του ανθρώπινου γονιδιώματος, καθίσταται ύβρις ενώπιον του Δημιουργού και ενάντια στην ηθική.
Η νέα «τεχνολογία» της γενετικής «Three parent baby» (μωρό από τρεις γονείς), που με υπερηφάνεια διαφημίζεται από τα ΜΜΕ, αλλά και από γνωστό Μαιευτήριο, το οποίο έχει λάβει «άδεια» από την «Εθνική Αρχή Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής» να προβεί στην έρευνα και στη συνέχεια στην προκλινική και κλινική εφαρμογή της γενετικής παρέμβασης σε έμβρυα, ώστε να έχουν γεννητικό υλικό από τρεις (3) γονείς (!), υπερβαίνει κάθε όριο προσβολής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ηθικής. Και όλα αυτά γίνονται ασφαλώς για το «καλό» του ανθρώπου, προκειμένου να γεννηθούν υγιή παιδιά! Με τί όμως κόστος;
Η «τεχνική» αυτή έχει δύο εφαρμογές. Στην πρώτη, αφαιρείται το προβληματικό μιτοχονδριακό DNA του ωαρίου της μητέρας και εμφυτεύεται το μιτοχόνδριο από το ωάριο υγιούς δότριας και αυτό γονιμοποιείται από το σπέρμα του πατέρα, με τη διαδικασία της εξωσωματικής. Στη δεύτερη, γονιμοποιούνται δύο ωάρια με το σπέρμα του πατέρα, ένα από της μητέρας και ένα της δότριας, και το γενετικό υλικό του πρώτου μεταφέρεται στο δεύτερο, αφού σε αυτό έχουν μείνει μόνο τα μιτοχόνδρια! («Κατασκευάζονται» δηλ. δύο έμβρυα για να εμφυτευθεί τελικά το ένα, και αυτό «αλλοιωμένο» γενετικά, ενώ το άλλο προφανώς καταστρέφεται!).
Αυτές, όμως, οι παρεμβάσεις γίνονται όλες στα εμψυχωμένα έμβρυα που γονιμοποιούνται στο εργαστήριο, στα πλαίσια της εξωσωματικής (in vitro) και μάλιστα, σε κάποια από αυτά, στα κρινόμενα από τους γενετιστές-εμβρυολόγους ότι είναι τα πιο «δυνατά» και με περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσουν, ενώ τα υπόλοιπα, οι υπόλοιπες ζωές στην αρχή τους, είτε καταψύχονται είτε καταστρέφονται! Κι έτσι «θεραπεύονται» ελάχιστα έμβρυα, ενώ ταυτόχρονα καταστρέφονται χιλιάδες άλλα.
Προκειμένου, λοιπόν, να γεννηθούν «υγιή» κάποια παιδιά παρεμβαίνουν στο γεννητικό τους κώδικα, στην ουσία δηλαδή του σωματικής τους υπόστασης, και τους αφαιρούν και τους προσθέτουν γεννητικό υλικό όχι από δυο γονείς, αλλά και από τρίτο πρόσωπο (γυναίκας). Ο ισχυρισμός ότι μεταφέρουν μόνο μιτοχονδριακό DNA από το ωάριο της δότριας και όχι πυρηνικό DNA, που παραμένει από τους δύο γονείς του, δεν αμνηστεύει το γεγονός ότι η όλη διαδικασία γίνεται στο ψυχρό εργαστήριο και όχι σε όλα τα γονιμοποιημένα έμβρυα, αλλά σε αυτό ή αυτά που επιλέγει ο εμβρυολόγος...
Και τα προβλήματα, ηθικά, πνευματικά, ψυχολογικά, νομικά κλπ.; Ποιος ασχολείται τώρα με αυτά! Και εάν ασχολούμαστε,... εύκολα με κάποια συνέδρια, κάποιο νόμο ή με κάποια ευρύτερη ερμηνεία ενός υπάρχοντος νόμου, ξεπερνάμε τα όποια βιο-ηθικά διλήμματα για το «καλό» πάντα του ανθρώπου!
Οι αντισυλληπτικές μέθοδοι μπορεί να είναι επικίνδυνες, αλλά ειδικότερα μία έχει αποδειχθεί ότι είναι χειρότερη από τις άλλες. Ονομάζεται Essure και ορίζεται από τον κατασκευαστή ως:
«Μια μη αναστρέψιμη μέθοδος αντισύλληψης που συνεργάζεται με το σώμα σας για την πρόληψη της εγκυμοσύνης. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας εφαρμογής του Essure, ένα μαλακό, εύκαμπτο ένθετο τοποθετείται σε κάθε σάλπιγγα. Κατά τους επόμενους τρεις μήνες, σχηματίζεται ένας φραγμός γύρω από τα ένθετα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου θα πρέπει να συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε άλλη μορφή προφύλαξης για να αποτρέψετε μια εγκυμοσύνη. Αυτός ο φραγμός ο οποίο είναι φτιαγμένος από κολλαγόνο όπως μια ουλή, εμποδίζει το σπέρμα να φτάσει στα ωάρια έτσι δεν μπορεί να συμβεί εγκυμοσύνη».
Εκατομμύρια μωρών έχουν έρθει στον κόσμο μέσω της εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF). Αλλά είναι το αποτέλεσμα τελικά θετικό;
Στις 25 Ιουλίου 2018, η Louise Brown, το πρώτο μωρό στον κόσμο που γεννήθηκε μέσω γονιμοποίησης in vitro (IVF), γιορτάσε τα 40α γενέθλιά της.