Μέ ἀφορμή τά ὅσα συνέβησαν τελευταῖα σχετικά μέ τό θέμα τοῦ “ἀγέννητου παιδιοῦ” καί μετά τήν μεγάλη δημοσιότητά του στό πανελλήνιο, ἀλλά καί πέραν αὐτοῦ, αἰτηθείς καταθέτω τό παρόν ὡς ἐλάχιστη συμβολή μου γιά γόνιμο προβληματισμό ὅλων μας.

Ἡ συζήτηση γιά τίς ἀντιλήψεις ὁρισμένων σύγχρονων θεολόγων γιά τό πρόσωπο στόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο, πιό συγκεκριμένα, γιά τήν ὀντολογία τοῦ προσώπου, μπορεῖ ἀπό ὁρισμένους νά θεωρεῖται ἀπαξιωτικά ὡς ἀνούσια «θεολογική γυμναστική», δηλαδή ὡς συζήτηση χωρίς ποιμαντικό ἀντίκρισμα, δυστυχῶς ὅμως οἱ ἀπόψεις γιά τίς ὁποῖες γίνεται λόγος ἔχουν στενή σχέση μέ τραγικές πτυχές τῆς καθημερινότητας.

α. Τὸ ζήτημα τῶν ἐκτρώσεων ἀποτελεῖ σημαντικὸ ἠθικὸ ζήτημα γιὰ τὶς δυτικὲς κοινωνίες. Στὶς περισσότερες ἀπὸ αὐτὲς ἔχει ἐδῶ καὶ κάποιες δεκαετίες νομοθετικῶς κατοχυρωθῆ μέχρι ἑνὸς χρονικοῦ ὁρίου (3 μηνῶν τὸ κυοφορούμενο ἔμβρυο[1]) νὰ τελοῦνται ἐλευθέρως κατὰ τὴν βούλησι τῶν γονέων, κυρίως τῆς μητρὸς τοῦ κυοφορουμένου. Τὸ ζήτημα ἐγείρει ἠθικὰ ἐρωτήματα, κυρίως γιὰ τὸ δικαίωμα τῆς ζωῆς τοῦ κυοφορουμένου καθὼς καὶ γιὰ τὸ πότε ἀρχίζει ἡ ἀνθρωπίνη ζωή.

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ εἰδικὴ Ἐγκύκλιο (9-7-2019) ἐνημέρωσε τὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν καὶ τὶς ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα Ἱερὲς Μητροπόλεις ὅτι καθιέρωσε «τὴν πρώτην Κυριακὴν μετὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ Γέννησιν ὡς Ἡμέραν ἀφιερωμένην εἰς τὴν προστασίαν τῆς ζωῆς τοῦ Ἀγεννήτου Παιδιοῦ».

Στα 41 χρόνια της Π.Ε.ΦΙ.Π. (σημ. το άρθρο δημοσιεύθηκε το 2010, ήδη η Π.Ε.ΦΙ.Π. συμπληρώνει εφέτος τα 50 έτη διακονίας της) μας έχουν σταλή με γράμματα δεκάδες περιστατικά ΕΚΤΡΩΣΕΩΝ, ενώ επίσης δεκάδες μας έχουν διηγηθή δυστυχισμένοι γονείς, που έκαμαν Εκτρώσεις και βλέπουν εφιαλτικά όνειρα-οράματα.

«... ρῦσαι ἀγομένους εἰς θάνατον καὶ ἐκπρίου κτεινομένους, μὴ φείσῃ‧ ἐὰν δὲ εἴπῃς, οὐκ οἶδα τοῦτον, γίνωσκε ὅτι Κύριος καρδίας πάντων γινώσκει, καὶ ὁ πλάσας πνοὴν πᾶσιν, αὐτὸς οἶδε πάντα, ὃς ἀποδίδωσιν ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ» (Παροιμ. 24, 11–12).

«Προϊδὼν (ὁ προφητάναξ Δαυΐδ) ἐλάλησε περὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῡ ὅτι οὐ κατελείφθη ἡ ψυχὴ αὐτοῦ

Σεβαστοί Πατέρες καί ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, θά ἤθελα ἐν πρώτοις νά σᾶς συγχαρῶ ἐκφράζοντας καί τήν δική μου πνευματική χαρά γιά τόν νέο Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σας, τῆς τοπικῆς σας Ἐκκλησίας τῆς Λαρίσης, κ. Ἱερώνυμο.

«Σπλάγχων Ἰωνᾶν, ἔμβρυον ἀπήμεσεν ἐνάλιος θήρ, οἷον ἐδέξετο‧

τῇ Παρθένῳ δὲ ἐνοικήσας ὁ Λόγος καὶ σάρκα λαβών,

διελήλυθε φυλάξας ἀδιάφθορον‧

ἧς γὰρ οὐχ ὑπέστη ῥεύσεως,

ταὴν τεκούσαν κατέσχεν ἀπήμαντον».

(Καταβασίες Χριστουγέννων, ᾩδή ς΄)

«Από τα σπλάχνα του το θαλάσσιο κήτος σαν έμβρυο απέβαλε τον Ιωνά σώο και αβλαβή, όπως τον δέχτηκε. Το ίδιο και ο Μονογενής Λόγος του Θεού, αφού κατοίκησε στην κοιλιά της Παρθένου και πήρε σάρκα, πέρασε από την πανάχραντη μήτρα της, διαφυλάξας αυτή αδιάφθορη. Πράγματι επειδή δεν συνέβη μεταβολή στη μήτρα αυτή που Τον γέννησε, παρθένο τη διατήρησε».

Το Κίνημα «Αφήστε με να ζήσω!»

ΕΥΧΕΤΑΙ σε όλους

καλά κι ευλογημένα Χριστούγεννα

κι ευτυχισμένο το Νέον Έτος 2019.

Ο δε νεογέννητος Χριστός μας,

που ως έμβρυο κατοίκησε στη μήτρα της Υπεραγίας Θεοτόκου,

ας φωτίσει όλους τους νέους γονείς να δεχθούν με αγάπη και χαρά

τα συλληφθέντα μωρά τους, ως ανεπανάληπτα δικά Του δώρα!