Η Σαμπρίνα γράφει:
«Ώς 16άχρονο κορίτσι, καθώς ήμουν ξαπλωμένη στο χειρουργικό τραπέζι κοίταξα κάποια στιγμή τριγύρω και είδα το παιδί μου ακρωτηριασμένο μέσα σε ένα γυάλινο δοχείο, το οποίο ήταν συνδεδεμένο με την αναρρόφηση, και αυτή η εικόνα έχει μείνει για πάντα τυπωμένη στη μνήμη μου.
Καθώς σήκωσα το κεφάλι μου και το κοίταξα, ρώτησα τη νοσηλεύτρια εάν αυτό ήταν πράγματι το παιδί μου. Η απάντησή της ήταν:
“– Όχι, αυτό δεν είναι αυτό που νομίζεις πως είναι, τώρα μπορείς σε παρακαλώ να κοιτάξεις από την άλλη μεριά;”.
Και υπέδειξε την αντίθετη κατεύθυνση από εκείνη που ήταν το παιδί μου.
Μετά από την εικόνα που είδα, κατάλαβα πως στα αλήθεια επρόκειτο για το τεμαχισμένο παιδάκι μου. Και δεν τολμώ ούτε να φανταστώ την αγωνία που πέρασε, καθώς πέθαινε το μικρό μου κοριτσάκι».
Από το βιβλίο:
Serena Gaefke, «101 Reasons Not to Have an Abortion: A Girl‘s Guide to Informed Choices» (2010), p.18.
Πηγή: lifenews.com
Σχόλιο πάνω στην είδηση από «Αφήστε με να Ζήσω!».
Η κλασική ιατρική γνώση της Εμβρυολογίας είναι πως οι αισθητικές συνδέσεις για την αίσθηση του πόνου είναι παρούσες σε μία κύηση 20 εβδομάδων. Όμως υπάρχουν όλο και περισσότερες ιατρικές ενδείξεις και αυξανόμενη βιβλιογραφία πως το έμβρυο βιώνει πόνο ήδη από τη 11-13η εβδομάδα, ενώ σύμφωνα με άλλες μελέτες από τις 5.5 εβδομάδες. Μάλιστα ο πόνος αυτός ίσως είναι βασανιστικότερος λόγω της νευροφυσιολογικής ανωριμότητας του εμβρύου.
Σε αρκετές πολιτείες στις ΗΠΑ υπάρχει η υποχρέωση από τον ιατρό που θα εκτελέσει την άμβλωση να ενημερώσει τη μητέρα για τα ανωτέρω επιστημονικά δεδομένα, προκειμένου εκείνη να κατανοήσει την ευθύνη της όχι μόνο για τη θανάτωση, αλλά και για τα συνοδά μαρτυρικά βιώματα του παιδιού της.
Πηγή: aul.org
