Εἶμαι ἰατρός, εἶμαι ἔνοχος δὶ’ ὄλας τὰς φρικαλεότητας ποὺ ἔκανα καὶ γνωρίζω ὅτι ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ εἶναι μεγάλη"
Ὁ ἰατρὸς Στόγιαν Ἀδάσεβιτς εἶναι ἕνας γυναικολόγος στὴν Σερβία, ὁ ὁποῖος δημοσίως ὁμολόγησε ὄτι η ἔκτρωση εἶναι φόνος. Παράλληλα, ἀναφέρθηκε καὶ στὴν ἐξωσωματικὴ γονιμοποίηση. Παραθέτουμε ἕνα μέρος, σὲ μορφὴ συνέντευξης, ἀπὸ τὸ βιβλίο: «Ἡ ἁγιότης τῆς ζωῆς», τὸ ὁποῖο ἀναφέρεται στὴν ἐνδομήτρια παιδοκτονία καὶ δημοσιεύθηκε στὸ περιοδικὸ τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας «Ὀρθοδοξία»:
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ποία ἦταν ἡ στιγμή, ποὺ καταλάβατε ὅτι ἐκτελοῦντες τὴν ἔκτρωσιν, φονεύετε τὸ ἀνθρώπινον ὄν;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Εἶμαι ἰατρός, γνωρίζω τὰς πράξεις μου, εἶμαι ἔνοχος δὶ’ ὄλας τὰς φρικαλεότητας ποὺ ἔκανα ἐργαζόμενος ὡς γυναικολόγος καὶ εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ μαρτυρήσω, νὰ ἀφυπνίσω, νὰ προειδοποιήσω ὅτι ἡ διακοπὴ τῆς ἐγκυμοσύνης οὐσιαστικῶς εἶναι φόνος τοῦ ἀγεννήτου ἀνυπερασπίστου παιδιοῦ. Εἰς τὰς ὁριζομένας ὑποχρεώσεις τῆς ἐργασίας μου ἤσαν καὶ αἳ νόμιμοι ἐκτρώσεις. Τότε δὲν ἐγνώριζα ὅτι πράττω φόνον τώρα, ὅμως, ὑποστηρίζω καὶ γνωρίζω ὅτι ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ εἶναι μεγάλη.
Εἰς τὸ πανεπιστήμιον ἐδιδάχθην ὅτι τὸ παιδὶ εἶναι ζωντανόν, μόλις γεννηθῆ μὲ τὸ πρῶτον του κλάμα. Πρὸ τοῦ κλάματος ὑπάρχει μόνον ὡς ἕνα τῶν ὀργάνων τῆς μητέρας του: ὡς ἕνα δόντι, ὡς ἕνας νεφρός, ὡς ἡ σκωληκοειδὴς ἀπόφυσις. Ἔκανα ἀπὸ 48.000 ἕως 62.000 ἐκτρώσεις! Τοῦτο εἶναι ὡς νὰ ἔχω ἐξαφανίσει μίαν ὁλόκληρον πόλιν. Τὸ Βελιγράδιον ἔχει τόσα νοσοκομεῖα καὶ ἀρκετᾶς ἰδιωτικᾶς κλινικᾶς, ἔνθα γίνονται αἳ ἐκτρώσεις! Εἰς τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 80 ἐνεφανίσθη τὸ ὑπερηχογράφημα μὲ τὴν διαγνωστικήν του δυνατότητα καὶ μοῦ ἔφερε πολλᾶς ἐκπλήξεις. Εἶδα τὸ ἔμβρυον, τοὺς κτύπους τῆς καρδίας του, τὰς κινήσεις, τὸ ἄνοιγμα τοῦ στόματός του.
Εἰς τὰ μεγαλύτερα ἔμβρυα παρετήρησα τὸ «πιπίλισμα» τοῦ ἀντίχειρος. Τὸ ἔμβρυον ἐσκέπτετο καὶ ἠσθάνετο, διότι ἀντέδρα εἰς τοὺς βαθεῖς διαπεραστικοὺς ἤχους ἐπιταχῦνον τὰς κινήσεις του. Καὶ ὕστερα ἀπὸ 4-5 λεπτά, ὅσον διαρκεῖ ἡ ἔκτρωσις, τὸ ἔμβρυον τοῦτο, αὐτὸ τὸ ἴδιον ἀνθρώπινον ὄν, κεῖται τεμαχισμένον μεταξὺ τῶν ἐργαλείων εἰς τὸ τραπέζι.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Πότε ἐπαύσατε νὰ κάνετε ἐκτρώσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Αὐτὸ ποὺ θὰ σᾶς διηγηθῶ τώρα, εἶναι ὀχληρὸν καὶ πάρα πολὺ ἐπίπονον, ἀλλὰ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὡραιοποιοῦμεν κάτι, τὸ ὁποῖον ἂφ ἑαυτοῦ εἶναι φρικτόν. Πρὸς θλίψιν καὶ δυστυχίαν μου τὸ 1988 ἔκανα ἔκτρωσιν εἰς μίαν προχωρημένην ἐγκυμοσύνην τῶν 4,5 μηνῶν. Κατὰ τὴν διάρκειαν αὐτῆς τῆς ἐγχειρήσεως, τῆς ὁποίας τὰς λεπτομερείας δὲν ἠμπορῶ νὰ περιγράψω ἄνευ ταραχῆς, φρικιῶν ἀνεκάλυψα τὸν φονέα ἐντός μου. Μία ἐγχείρησις, ἡ ὁποία ἔπρεπε νὰ εἶναι μία πράξις ρουτίνας, μετετράπη εἰς ἕνα πραγματικὸν ἐφιάλτην.
Μὲ τὴν πρώτην κίνησιν τοῦ θλάστου ἔβγαλα τὸ χεράκι καὶ τὸ ἔρριξα ἐπάνω εἰς τὸ τραπέζι τῶν ἐργαλείων. Ἰδοὺ – τὸ νεῦρον τοῦ χεριοῦ ἐπεσεν εἰς τὴν ἄκρην τῆς κομπρέσσας βρεγμένης μὲ ἰώδιον. Τὸ ἰώδιον ἐρέθισε τὸ νεῦρον καὶ τὸ μικρούλικον χεράκι ἄρχισε νὰ συσπᾶται. Μὲ τὴν ἑπομένην κίνησιν ἔβγαλα τὸ πόδι. Καὶ συνέβη τὸ ἴδιον – τώρα ἔτρεμε καὶ ἐσυσπάτο τὸ πόδι. Κάτι ὅμοιον δὲν μοῦ εἶχε συμβῆ ποτὲ πρίν.
Ὕστερον προσεπάθησα μὲ τὸν θλάστην νὰ συλλάβω καὶ τὴν καρδίαν, ἡ ὁποία ἀκόμη ἐκτύπα καὶ ὑπὸ τὸν θλάστην ἔκανε σπασμοὺς ὁλοὲν καὶ ἀργότερον… καὶ ἀργότερον καὶ ἐπιτέλους ἔπαυσε.
Τότε ἐσυνειδητοποίησα ὅτι ἔπραξα φόνον, ὅτι ἐθανάτωσα ἄνθρωπον.
Ἡ γυναίκα αἱμορράγει πολύ, ἡ ζωὴ τῆς ἐκινδύνευε. Προσηυχήθην:
«Κύριε, βοήθησε μὲ νὰ σώσω αὐτὴν τὴν γυναίκα καὶ τιμώρησε ἐμένα!».
Ἔκτοτε ποτέ μου δὲν ἐπανέλαβα ὁμοίαν πράξιν. Ἔτυχε ἡ νέα μου γνῶσις νὰ συμπίπτη μὲ τὴν ἄποψιν τῆς Ἐκκλησίας – ὅτι τὸ ἔμβρυον εἶναι ζωντανὸν ἤδη ἀπὸ τὴν σύλληψίν του, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν στιγμὴν τῆς γονιμοποιήσεως τοῦ ὠαρίου. Ἡ ἐνδομήτριος παιδοκτονία εἶναι πολὺ μεγαλυτέρα καὶ βαρυτέρα ἁμαρτία ἀπὸ τὸν ἁπλοῦν φόνον, ἐπειδὴ τὸ ἔμβρυον ἐντός της μήτρας εἶναι ἀδύναμον νὰ ἀμυνθῆ, ἐνῶ δὲν πταίει διὰ τίποτε· μόνον ἐκεῖνο εἶναι ἄνευ προσωπικοῦ πταίσματος εἰς ὅλον τὸ ἀνθρώπινον γένος, διότι δὲν ἐγεννήθη καν.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Δία τὸ πὼς θὰ χρησιμοποιηθοῦν τὰ ἔμβρυα, τὰ ἐκτρωθέντα κατὰ τὴν διακοπὴν τῆς ἐγκυμοσύνης – τόσον τὴν φυσικὴν ὅσον καὶ τὴν τεχνητῶς προκαλουμένην – δὲν χρειάζεται ἡ ἄδεια τῆς μητέρας τοῦ ἐμβρύου; Ποία εἶναι ἡ τύχη αὐτῶν τῶν τεμαχισμένων μικροσκοπικῶν σωμάτων;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Σπανίως διερωτᾶται κανεὶς τί συμβαίνει με αυτὰ τὰ ἔμβρυα εἰς τὰ νοσοσκομεία μας. Εἰς τὴν χώραν μας κανεὶς δὲν ἀνακοινώνει καὶ δὲν δημοσιεύει πληροφορίας αὐτοῦ του εἴδους. Δὲν ὑπάρχουν αἳ κατάλληλοι βάσεις διὰ τὴν ἐπιστημονικὸ-ἐρευνητικὴν ἐργασίαν καὶ διὰ τὴν χρῆσιν αὐτῶν τῶν ἐμβρύων εἰς τὴν φαρμακευτικὴν βιομηχανίαν, διότι τοῦτο εἶναι ἑξαιρετικῶς δαπανηρόν. Καὶ πρὸς τὸ παρόν, ὅσον γνωρίζω, δὲν ὑπάρχουν καν αἳ συνθῆκαι διὰ τὴν ἐμπορευματοποίησιν.
Εἰς ἠμᾶς αὐτὰ τὰ ἔμβρυα ἀντιμετωπίζονται ὡς ἰατρικὸν ἀπόβλητον. Ἐναποτίθενται εἰς μαύρους σάκκους, μαζὶ μὲ τὰ λοιπὰ ὄργανα τὰ ἀπομείναντα ἀπὸ διαφόρους ἐγχειρήσεις εἰς τοὺς ἐνήλικας ἀσθενεῖς καὶ καίγονται ὅλα ὡς ἀπόβλητα.
Ὡς κοινωνία εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νὰ προστατεύσωμεν τὸ παιδὶ ἰατρικῶς, ἠθικῶς, δικαστικῶς καὶ νομικῶς, διότι πρέπει νὰ ἔχη ὅλα τὰ δικαιώματα, τὰ ὁποῖα ἔχει ἕνας ἐνῆλιξ. Τοῦτο εἶναι τὸ καθῆκον μας πρὸς ὅλα τὰ μέλη τῆς κοινωνίας μας.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Ὑπάρχει ἡ ἀκριβὴς στατιστικὴ πληροφορία περὶ τοῦ ἀριθμοῦ τῶν διαπραττομένων ἐκτρώσεων εἰς τὴν Σερβίαν;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Εἶναι ἀδύνατον νὰ ὑπάρχη ἕνα τέτοιον εἶδος στατιστικῆς καὶ ὄλαι αἳ σχετικαὶ πληροφορίαι εἶναι ψευδεῖς. Ἡ μία στατιστική μας ἐνημερώνει ὅτι ἔχομεν 120.000 ἐκτρώσεις τὸν χρόνον, ἡ ἄλλη στατιστική μᾶς ἐνημερώνει ὅτι αὐτὸς ὁ ἀριθμὸς εἶναι πολλαπλάσιος – 420.000 ἐκτρώσεις τὸν χρόνον. Ἐγὼ θεωρῶ ὅτι εἰς ἕνα γεννημένον παιδὶ ἀντιστοιχοῦν 25 ἐκτρώσεις.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τί ἄποψιν ἔχετε διὰ τὸ ζήτημα τῆς ἀντισυλλήψεως;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Ἡ ἀντισύλληψις σημαίνει τὸ πράττειν ἐναντίον τῆς συλλήψεως. Τὴν ταξινομῶ εἰς τρία εἴδη: Τὸ πρῶτον εἶδος εἶναι ἡ ἐγκράτεια καὶ εἶναι ἐπιτετραμμένον· τὸ δεύτερον εἶδος εἶναι ἡ ἱκανοποίησις τῆς ὁρμῆς ἄνευ ἐκσπερματώσεως καὶ δὲν εἶναι ἐπιτετραμμένον· τὸ τρίτον εἶδος εἶναι σατανικὸν καὶ δίδει τὴν δυνατότητα τῆς ἐφαρμογῆς μίας ὁλοκλήρου σειρᾶς εἰς τὴν οὐσίαν ἐκτρωτικῶν μέσων, ἀλλὰ τὰ ὁποία ὀνομάζουναντισυλληπτικα: τὸ σπιράλ, τὸ «χάπι» κ.τ.λ.
Τί εἶναι τὸ «σπιράλ»; Εἶναι ἕνα μηχανικὸν στοιχεῖον, τὸ ὁποῖον εἰσάγεται εἰς τὴν μήτραν, διὰ νὰ προκαλέση τὴν στείρωσιν. Τὸ κάθε «σπιρὰλ» εἶναι ἐκτρωτικόν. Τὰ πρώϊμα τέστ ἐγκυμοσύνης ἀποδεικνύουν ὅτι αἳ γυναῖκες, ἔχουσαι τὸ «σπιράλ», ἐγκυμονοῦν περισσοτέρας φορᾶς τὸν χρόνον. Τὸ «σπιρὰλ» μόνο ἐμποδίζει τὸ ἔμβρυον νὰ ἐμφυτευθῆ εἰς τὴν μήτραν καὶ ἐκεῖνο συνεπῶς ἀποθνήσκει εἰς τὴν ἡλικίαν τῆς μίας ἑβδομάδος. Τὸ ἴδιον πράγμα ἔχομεν καὶ μὲ τὰ «χάπια». Ταῦτα ἐμποδίζουν τὴν ὡρίμανσιν τοῦ ὠαρίου, ἀλλοιώνουν τὸν βλεννογόνον χιτώνα τῆς μήτρας, ὥστε νὰ μὴ γίνη δεκτικὴ διὰ τὸ ἔμβρυον.
Ὑπάρχουν πολλαὶ ἀπληροφόρητοι γυναῖκες, αἳ ὁποῖαι ἀφελῶς υἱοθετοῦν τὴν κοινὴν ἀνεύθυνον στάσιν ἀπέναντι εἰς τὸ ζήτημα τοῦτο. Εἴδατε εἰς τὰ μέσα ἐνημερώσεως, τὰ γυναικεία περιοδικά, τὰς ἐκπομπᾶς καὶ ἠκούσατε κάπου ἡ ποτὲ κανένα λόγον ἐναντίον τῶν ἐκτρώσεων, τῶν ἀντισυλληπτικῶν καὶ τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποιήσεως;
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Τί εἶναι ἐξωσωματικὴ γονιμοποίησις;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Τὸ ἔχω κάνει καὶ αὐτό. Ὑποστηρίζω ὅτι ἡ ἐξωσωματικὴ γονιμοποίησις εἶναι κακόν. Γονιμοποιοῦνται περισσότερα ὠάρια, ἐνίοτε 10, 20 καὶ παραπάνω, γίνεται διαφοροποίησις καὶ θανατώνεται πᾶν περισσευούμενον ἔμβρυον, διὰ νὰ διευκολυνθῆ ἡ ἐπιβίωσις τὸ πολὺ τριῶν ἐμβρύων. Ἐὰν ληφθοῦν περισσότερα ἀπὸ τὰ τρία, τότε εἶναι ἀνάγκη νὰ μειώσωμεν τὸν ἀριθμὸν των, διότι ἡ μήτρα δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ ἀντέξη τὴν κυοφορίαν.
(*) Ἐφημερ. « Ὀρθόδοξος Τύπος», ἀριθ. 1579/7.1.2005, σέλ. 3
Πηγή: Ῥωμαίϊκο Ὁδοιπορικό
