Από το «Αφήστε με να ζήσω!»
Την περασμένη εβδομάδα, η επί μακρόν βρετανίδα βουλευτής, Nadine Dorries, έδωσε μία εντυπωσιακή συνέντευξη στην Daily Mail (1) σχετικά με τον βαθύ αντίκτυπο που είχε σε αυτήν ως νεαρή νοσηλεύτρια η παρουσία της σε μια έκτρωση ενός διαμορφωμένου παιδιού. Η Βρετανίδα (έως τον Αύγουστο του ΄23) βουλευτής, έδωσε την μαρτυρία της ως απάντηση στις προσπάθειες του Ηνωμένου Βασιλείου για την πλήρη αποποινικοποίηση των αμβλώσεων και την νομιμοποίησή της κατόπιν αιτήματος της γυναίκας ακόμη και μέχρι τη γέννηση.(2)
Η κατάσταση που περιγράφει δεν είναι άγνωστη σε όσους εργάζονται σε χώρους αμβλώσεων ούτε σε όσες έκαναν έκτρωση στο σπίτι τους. Μέχρι την 10η εβδομάδα που χορηγείται το εκτρωτικό «οικιακό» χάπι και την 12η εβδομάδα που η άμβλωση είναι νόμιμη στην Ελλάδα χωρίς καμία «δικαιολογία», όλα τα όργανα του παιδιού έχουν σχηματιστεί και λειτουργούν. Το παιδί που «εξάγεται» βιαίως από τη μήτρα κάνει αναπνευστικές και άλλες κινήσεις άσχετα με το ό,τι δεν επαρκούν οι πνεύμονές του για να ζήσει και τελικά πεθαίνει από ασφυξία.
Ας παρακολουθήσουμε τη μαρτυρία της Nadine Dorries στη Daily Mail για να μάθουμε από πρώτο χέρι τα γεγονότα που διαδραματίζονται σε μια άμβλωση:
«Όταν ήμουν μια νεαρή νοσηλεύτρια 18 ετών, είχα μια εμπειρία, κάτι που με άλλαξε βαθιά... Ήταν όταν μου ζητήθηκε να βοηθήσω στη διακοπή μιας εγκυμοσύνης στις 27 εβδομάδες».
Το αγοράκι που είχε εκτρωθεί «έπεσε σε ένα νεφροειδές και η αδερφή του θαλάμου το έδωσε σε μένα, λέγοντας: «Πάρτο στο δωμάτιο και άφησέ το εκεί μέχρι να έρθω. Μείνε μαζί του» Καθώς έκλεινα την πόρτα του δωματίου απομάκρυνα το χάρτινο κάλυμμα από το νεφροειδές. Δεν ξέχασα ποτέ αυτό που είδα. Εκεί βρισκόταν ένα μικροσκοπικό αγοράκι, που τρεμόσβηνε, καλυμμένο με βλέννα, αίμα και αμνιακό υγρό, λαχανιασμένο, με τα μικρά του χέρια και τα πόδια να συσπώνται. Ήμουν σοκαρισμένη ως το μεδούλι μου. Κλαίγοντας, νανούριζα το νεφροειδές στην αγκαλιά μου. Ήθελα να τον πιάσω αλλά ήταν τόσο μικρός που δεν ήξερα πώς να το κάνω.
Μετά από ένα λεπτό περίπου, δεν άντεχα άλλο, και ήμουν έτοιμη να τρέξω για βοήθεια, όταν άκουσα τα σταθερά βήματα της αδελφής του θαλάμου να πλησιάζουν. Καθώς μου έπαιρνε το νεφροειδές, το αγοράκι σταμάτησε να αναπνέει. Έλεγξα το ρολόι μου: ένα μικρό αγόρι είχε γεννηθεί, έζησε και πέθανε μέσα σε επτά λεπτά. Το δικό μου πρόσωπο ήταν το μόνο πρόσωπο που είχε δει, οι λυγμοί μου οι μόνοι ήχοι που είχε ακούσει. Στενοχωρημένη, γύρισα προς την αδερφή του θαλάμου και είπα: «Ανάπνεε»… Μέσα από τα σκουρόχρωμα γυαλιά της με κοίταξε κατάματα, λέγοντας: «Όχι, δεν ανάπνεε. Εσύ δεν το είδες αυτό»
Αυτό που αφηγείται η Nadine Dorries είναι η ακατέργαστη αλήθεια του τι σημαίνει η άμβλωση. Μακάρι όλοι οι πολιτικοί, οι νομοθέτες και οι γονείς να καταλάβουν πόση πίκρα και απελπισία κουβαλά ο θάνατος και να υπερασπιστούν τη ζωή ιδιαίτερα των μικρών αγέννητων παιδιών.
________________________
Παραπομπές:
- https://www.dailymail.co.uk/debate/article-13210881/NADINE-DORRIES-moment-saw-aborted-foetus-gasping-breath-scarred-life-Extending-pills-post-abortion-terrible-mistake.html
- https://www.instagram.com/p/C4_JtZxLHSt/?hl=el
