Από τη Nancy Flanders,
6 Φεβρουαρίου 2022
Εδώ και χρόνια η φωτογράφος Angela Forker παρουσιάζει ιστορίες μετάνοιας ανδρών και γυναικών που έκαναν άμβλωση, με τίτλο «After the Abortion». Ιστορίες ατόμων που επέλεξαν ή εξαναγκάστηκαν να προχωρήσουν στην άμβλωση. Η έκθεση δείχνει πώς η άμβλωση όχι μόνο έβαλε τέλος στη ζωή των παιδιών τους, αλλά επηρέασε επίσης αρνητικά τη ζωή και την ψυχική τους υγεία.
Τον προηγούμενο Ιανουάριο, ζήτησε από τους ακόλουθούς της να μοιραστούν μαζί της ιστορίες σχετικά με την επιλογή που έκαναν υπέρ της ζωής ενώ βρίσκονταν σε δύσκολη κατάσταση και δεν το μετάνιωσαν.
Επέλεξε τη ζωή μετά από βιασμό
Οι γυναίκες που έμειναν έγκυες λόγω σεξουαλικής παρενόχλησης συχνά αναγκάζονται να κάνουν έκτρωση, αντί να αναθρέψουν οι ίδιες τα παιδιά τους ή να τα δώσουν για υιοθεσία. Πολύ συχνά, κατόπιν ομολογούν τη βαθιά τους λύπη και τη μετάνοια. Μια γυναίκα διηγήθηκε στη φωτογράφο, το πώς επέλεξε τη ζωή για το μωρό της από βιασμό, ενώ μια άλλη γυναίκα ομολόγησε ότι και η ίδια συνελήφθη από βιασμό.
«Όταν ήμουν 19, μετά από ένα μεγάλο καυγά με το φίλο μου, βιάστηκα. Λίγες εβδομάδες αργότερα έμαθα ότι ήμουν έγκυος. Υποπτεύθηκα πως πατέρας του παιδιού ήταν ο βιαστής μου, αλλά και πάλι δεν ήμουν σίγουρη. Καθώς μίλησα για τις συνθήκες της εγκυμοσύνης μου σε κάποια έμπιστα άτομα, άκουγα από όλους την ίδια γνώμη…Κανένας δεν πίστευε πως θα κρατούσα το παιδί. Εγώ όμως ήξερα πως ο Θεός δημιούργησε αυτό το πλάσμα μέσα μου και ήμουν αποφασισμένη να το προστατέψω. Ήθελα για το παιδί μου μια ζωή που δεν μπορούσα να του τη προσφέρω, οπότε σκέφτηκα την υιοθεσία. Δυστυχώς δεν είχα υποστήριξη. Κάποιοι από αυτούς που με έσπρωχναν στην άμβλωση, με ρωτούσαν τώρα: «Δεν το αγαπάς το παιδί σου;». Ο Θεός όμως γρήγορα με οδήγησε στο ζευγάρι που Εκείνος είχε επιλέξει για να μεγαλώσει το γιό μου. Ο Ησαίας γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 2000, και εγώ παντρεύτηκα τον πατέρα του, τον πρώην φίλο μου εκείνον τον Ιούλιο. Είχαμε τη χαρά να έχουμε επικοινωνία με το παιδί μας, και με τους γονείς που τον υιοθέτησαν για όλη τη ζωή του. Το παιδί μου ήξερε πως υπάρχουν τόσοι άνθρωποι να τον αγαπούν, μαζί και τα άλλα τρία αδέλφια του, τα παιδιά που κάναμε από κει και πέρα. Ο Ησαίας μπήκε φέτος στην Ιατρική και είμαι χαρούμενη για όλες τις ψυχές που θα βοηθήσει. Και όλα αυτά γιατί του δόθηκε το δώρο της ζωής.»
«Η μητέρα μου βιάστηκε σε μια γωνία στο St.Louis, από 8 άντρες. Δέχθηκε μεγάλη πίεση να με κάνει έκτρωση από τους γονείς και το γιατρό της αλλά εκείνη αρνήθηκε το 1957»
Πήρε απόφαση να υπερασπιστεί τη ζωή παρά την πίεση για έκτρωση.
Πάνω από το 60% των γυναικών που έχουν προχωρήσει σε εκτρώσεις δήλωσαν ότι το έκαναν μετά από πίεση. Όμως υπάρχουν γυναίκες που αντιστάθηκαν σε αυτήν την πίεση και δέχθηκαν με χαρά τα μωρά τους.
«Επέλεξα τη ζωή όταν είχα πάρει διαζύγιο για δεύτερη φορά, είχα ήδη 4 παιδιά και ήμουν γεμάτη πόνο, απόρριψη και απογοήτευση. Συνάντησα έναν συμπαθητικό τύπο που ήταν απόλυτος στο ότι δεν ήθελε δικά του παιδιά αλλά και εγώ ήδη είχα από μόνη μου αρκετά. Κατάλαβα πως ήμουν έγκυος τρείς εβδομάδες αφού τον γνώρισα και το πρώτο που σκέφτηκα ήταν πως ο Θεός δεν με αγαπούσε και ήθελε να καταστραφώ. Ο πατέρας αυτού του μωρού με πίεζε στους πρώτους μήνες να κάνω άμβλωση και καθώς εγώ δεν ενέδωσα, με εγκατέλειψε. Καθώς προχωρούσα στην εγκυμοσύνη μόνη μου και αφού γέννησα την κόρη μου, κατάλαβα πως ο Χριστός είχε εργαστεί μέσα στη καρδιά και τη ψυχή μου με ευγένεια, χάρη αλλά και σταθερότητα. Είχα να αντιμετωπίσω τις συνέπειες των επιπόλαιών μου επιλογών, αλλά μέσα από τις στάχτες αναδύθηκε η ομορφιά! Κατάλαβα πως η μεγαλύτερη ευεργεσία του Θεού ήταν η κόρη μου, που ήταν βάλσαμο στη ψυχή μου σε μια περίοδο με τόσο πολύ πόνο. Τη θεωρώ πηγή χαράς καθώς είναι γεμάτη ζωή. Τόσο εγώ όσο και τα άλλα παιδιά μου από τότε που ήλθε στη ζωή μας είμαστε τόσο ευτυχισμένοι! Θέλω να μοιράζομαι με άλλους την ιστορία μου για να τους δίνω ελπίδα στις δύσκολες στιγμές τους!»
Επέλεξε τη ζωή μετά από προηγούμενη έκτρωση
Μια μελέτη του 2014 κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το 45% των γυναικών που κάνουν έκτρωση στα μωρά τους έχουν ήδη κάνει τουλάχιστον μία έκτρωση προηγουμένως. Ωστόσο, για πολλές από τις γυναίκες που έκαναν έκτρωση αυτή ήταν μια τόσο δυσάρεστη εμπειρία, που από την ίδια στιγμή ήξεραν ότι δεν θα την επιλέξουν ποτέ ξανά.
«Ο τριαντάχρονος γιος μου ήταν η πρώτη μου επιλογή υπέρ της ζωής, αφού άλλοτε άλλοι είχαν αποφασίσει για μένα.
Αυτός έδωσε νόημα στη ζωή μου.
Πρώτα όμως άλλοι είχαν διαλέξει για μένα να κάνω έκτρωση μετά από ένα βιασμό και εγώ αισθανόμουν σα χαμένη.
Και τότε έμεινα έγκυος με το πρώτο μου γιο.
Όλη η ζωή μου άλλαξε. Παντρεύτηκα 6 μήνες μετά τα πρώτα του γενέθλια και κάναμε με το σύζυγό μου άλλα 7 παιδιά, που μαζί με τα δικά του 2 και το αγόρι μου ήταν 10 παιδιά!
Μέχρι τώρα έχω επιπλέον 3 νύφες, 1 γαμπρό, και 7 εγγόνια!»
Επιλογή της ζωής στις σπουδές.
Οι υποστηρικτές των αμβλώσεων συνεχίζουν να λένε στις γυναίκες ότι δεν μπορούν να είναι συγχρόνως μητέρες και φοιτήτριες, ούτε μητέρες και γυναίκες καριέρας. Ευτυχώς, δεν πιστεύουν όλες οι γυναίκες αυτό το ψέμα.
«Ήμουν 19, σπούδαζα, και όλοι μου έλεγαν να κάνω έκτρωση γιατί οι σπουδές και βασικά όλη η ζωή μου θα τελείωναν. Ήμουν η μοναδική από τις έγκυες γυναίκες που γνώρισα αυτή τη χρονιά, που κράτησε το παιδί της. Πέρασα δύσκολα για κάποια χρόνια και είχα προβλήματα, αλλά η απόφαση που πήρα να δώσω ζωή στο παιδί μου, ήταν ό,τι καλύτερο έχω κάνει. Απέκτησα αργότερα και άλλα τρία παιδιά και είναι αναμφίβολα αυτά για τα οποία είμαι περισσότερο περήφανη στη ζωή μου. Είναι θαυμάσια πλάσματα. Εγώ είμαι μία ταπεινή υπηρέτης που ο Θεός μου ανέθεσε να τα προστατεύω όσο βρίσκονται εδώ στη γη. Είναι δικά Του. Όχι δικά μου!»
Κάθε μία από αυτές τις γυναίκες επέλεξε τη ζωή ενώ βρισκόταν κάτω από τις ίδιες συνθήκες που οι υποστηρικτές των αμβλώσεων ισχυρίζονται ότι είναι λόγοι που οι γυναίκες χρειάζονται την άμβλωση. Λέγεται στις γυναίκες ότι είναι ανίκανες να είναι μητέρες ενώ είναι φοιτήτριες ή κάνουν καριέρα. Τους λένε ότι είναι πολύ νέες για να κάνουν παιδιά ή ότι δεν θα μπορέσουν ποτέ να αγαπήσουν πραγματικά ένα παιδί που συνελήφθη από βιασμό. Όλα αυτά είναι ψέματα που εξασφαλίζουν τη συνέχεια της κερδοφορίας της βιομηχανίας των αμβλώσεων. Οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν απρογραμμάτιστες εγκυμοσύνες χρειάζονται υποστήριξη, αγάπη, έμπρακτη βοήθεια και καλοσύνη. Δεν χρειάζεται ποτέ να σκοτώσουν τα μωρά τους για να πετύχουν.
Πηγή: liveaction.org
