Μια νοσηλεύτρια θυμάται τις τραγικές τελευταίες στιγμές που πέρασε δίπλα σε ένα νεογέννητο μωρό με σύνδρομο Down που είχε εγκαταλειφθεί για να πεθάνει μετά από μια αποτυχημένη άμβλωση.
«Το μωρό αυτό των 22 εβδομάδων δεν μπορούσε να κινηθεί και πολύ, γιατί χρησιμοποιούσε όλες τις δυνάμεις του παλεύοντας να πάρει ανάσα».
Όταν άκουσα τον Κυβερνήτη της Virginia, Ralph Northam, ο οποίος είναι ένας Παιδονευρολόγος, να περιγράφει κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης τη διαδικασία με την οποία οι γιατροί προκαθορίζουν πώς θα «τακτοποιήσουν» τους ανεπιθύμητους επιβιώσαντες από τις αμβλώσεις, αυτό ήταν ένα οδυνηρό, αλλά γνωστό χτύπημα σε εμένα.
Σχετικά με τις αμβλώσεις τρίτου τριμήνου υποστήριξε –και αναφέρω ακριβώς αυτό που είπε: «Εάν μία μητέρα έχει μπει σε διαδικασία τοκετού, εγώ θα σας πω ακριβώς το τί θα μπορούσε να γίνει. Το νεογνό θα μπορούσε να γεννηθεί. Το νεογνό θα φροντισθεί ώστε να μην υποφέρει. Στο νεογνό μπορεί να γίνει ανάνηψη, εάν αυτό είναι που η μητέρα και η οικογένεια επιθυμούν».
Ο Κυβερνήτης Northam είχε δίκιο. Αυτό είναι ακριβώς που γίνεται. Το γνωρίζω γιατί είχα την ευθύνη να φροντίσω ένα μωρό που πέθαινε στον αντίποδα αυτής της απόφασης.
Είχα την εμπειρία αυτή 20 χρόνια πριν, αλλά όπως και ο Κυβερνήτης Northam ξεκαθάρισε, είναι αυτό που εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα.
Ήμουν πιστοποιημένη νοσηλεύτρια στο Christ Hospital, στο ΟaK Lawn Illinois, όταν πληροφορήθηκα κάποια στιγμή πως εκεί διενεργούνταν εκτρώσεις δευτέρου και τρίτου τριμήνου. Η διαδικασία ονομάζονταν προκλητός τοκετός–έκτρωση. Κάποιες φορές οδηγούσε στο να γεννηθούν ζωντανά τα εκτρωθέντα μωρά και εάν γεννιόταν ζωντανά τα εκτρωθέντα, προορίζονταν να πεθάνουν χωρίς να λάβουν καμία ιατρική φροντίδα χωρίς να γίνει κάποια παρέμβαση ή οτιδήποτε άλλο.
Ελάμβαναν αυτό που ονομάζεται «ανακουφιστική φροντίδα», να μην υποφέρουν, όπως ο Κυβερνήτης Northam υπέδειξε.
Ένα βράδυ μια συνάδελφος νοσηλεύτρια έφερε ένα μικρό μωρό που είχε επιζήσει από έκτρωση μέσα στο βρώμικο βοηθητικό δωμάτιο για να πεθάνει. Όταν μου εξήγησε το τί ακριβώς έκανε, δεν μπορούσα να αντέξω στη σκέψη αυτού του βασανισμένου μωρού που πέθαινε μόνο του.
Είχε εκτρωθεί γιατί είχε σύνδρομο Down και ήταν ανάμεσα στις 21 και 22 εβδομάδες κύησης –περίπου το μέγεθος της παλάμης μου– και δεν μπορούσε να κινηθεί και πολύ, γιατί χρησιμοποιούσε όλη τη δύναμή του στον αγώνα του να πάρει ανάσα. Και θυμάμαι πως καθώς έφτανε στο τέλος της ζωής του, δεν μπορούσα να πω στα σίγουρα εάν ήταν ζωντανός ή όχι .Τον έβαζα απέναντι στο φως για να δω εάν η καρδιά του χτυπούσε μέσα από τα πλευρά του, γιατί το δέρμα τους είναι τόσο λεπτό σε αυτή την ηλικία...
Και μετά, αφού διαπιστώθηκε πως ήταν νεκρός, δίπλωσα τα μικρά του χεράκια πάνω στο στήθος του, τα έδεσα μαζί με ένα μικρό κορδονάκι, τον τύλιξα με ένα ύφασμα για σάβανο και τον πήγα στο νεκροτομείο, όπου πηγαίναμε όλους τους νεκρούς ασθενείς μας.
Αυτή η λέξη «ανακούφιση» την οποία χρησιμοποίησε ο Κυβερνήτης Northam είναι ιδιαίτερα ερεθιστική για εμένα. Πόσο μακρύτερα ακόμη θα φτάσουν οι γιατροί για να «ανακουφίσουν» τους εαυτούς τους, που επιτρέπουν να πεθαίνουν τα μωρά που επιζούν από την άμβλωση;
Λοιπόν, όταν δημοσιοποίησα το θέμα, που σχετιζόταν με τους επιζήσαντες από τις αμβλώσεις που οδηγούνταν στο βρώμικο βοηθητικό δωμάτιο, το Christ Hospital δημιούργησε αυτό που ονόμασε «δωμάτιο ανακούφισης».
Αυτό ήταν ένα μικρό, περιποιημένο δωμάτιο, το οποίο είχε εξοπλισθεί με μια φωτογραφική μηχανή, για την περίπτωση που οι γονείς επιθυμούσαν να έχουν επαγγελματικές φωτογραφίες των εκτρωθέντων μωρών τους, τα απαραίτητα για βάπτιση, για την περίπτωση που θα ήθελαν το εκτρωμένο μωρό τους να βαπτισθεί, έναν εκτυπωτή για τις πατούσες του μωρού και μικρά βραχιολάκια, εάν ήθελαν ενθύμια από το εκτρωμένο μωρό τους.
Και ίσως δεν μπορείτε να κατανοήσετε το πώς αυτό που λέω είναι δυνατόν να είναι πραγματικότητα, αλλά έχω πάρει φωτογραφίες από αυτό το «δωμάτιο ανακούφισης» και τις έχω καταθέσει σήμερα μαζί με την μαρτυρία μου.
Είναι σαφές πως οι μικροί επιζήσαντες από την άμβλωση, ζητούν απεγνωσμένα από εσάς να εγκρίνεται την προστατευτική τροπολογία που αφορά τους Επιζήσαντες από την Άμβλωση (Born Alive Abortion Survivors Protection Act), προκειμένου να τους εφοδιάσετε με τη δυνατότητα να λαμβάνουν κατά το νόμο, ιατρική βοήθεια, και να μην αφήνονται οι πύλες ανοιχτές για τη ζωή ή το θάνατό τους.
Είναι σκληρό για μένα να το φανταστώ ακόμη, πως είναι δυνατόν ο νομοθέτης να αισθάνεται άνετα όταν διενεργείται βρεφοκτονία.
Πηγή: facebook.com
