Εκατομμύρια μωρών έχουν έρθει στον κόσμο μέσω της εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF). Αλλά είναι το αποτέλεσμα τελικά θετικό;
Στις 25 Ιουλίου 2018, η Louise Brown, το πρώτο μωρό στον κόσμο που γεννήθηκε μέσω γονιμοποίησης in vitro (IVF), γιορτάσε τα 40α γενέθλιά της.
Σαράντα χρόνια μετά τη γέννησή της εκτιμάται ότι περισσότερα από επτά εκατομμύρια μωρά γεννήθηκαν ως αποτέλεσμα της εξωσωματικής γονιμοποίησης και των άλλων θεραπειών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Περίπου 2,4 εκατομμύρια κύκλοι υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (ART) εκτιμάται ότι πραγματοποιούνται κάθε χρόνο παγκοσμίως, με τελικό αποτέλεσμα τη γέννηση περίπου 500.000 βρεφών. Αν τα ποσοστά παραμείνουν στα σημερινά επίπεδα, τότε ένα εκατομμύριο άνθρωποι στο τέλος του αιώνα θα οφείλουν τη ζωή τους στις τεχνολογίες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (1,4% του παγκόσμιου πληθυσμού).
Πριν από σαράντα χρόνια θεωρούνταν ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση θα χρησιμοποιούνταν σπάνια. Ωστόσο, από τότε υπήρξε έκρηξη των υπηρεσιών υποβοηθούμενης γονιμότητας: ενδοκυτταροπλασματική έγχυση σπέρματος (ICSI), κατάψυξη γαμετών και εμβρύων, δωρεά γαμετών και εμβρύων, διάγνωση σε έμβρυα γενετικών νόσων και υπηρεσίες υποκατάστατων μητέρων, για να αναφέρουμε ορισμένες. Η πιο κοινή θεραπεία γονιμότητας τώρα είναι η ICSI, η οποία αντιπροσωπεύει περίπου τα δύο τρίτα όλων των θεραπειών παγκοσμίως, ενώ η συμβατική εξωσωματική γονιμοποίηση είναι περίπου το ένα τρίτο (αναλογίες που ποικίλλουν μεταξύ των χωρών).
Η υπογονιμότητα είναι ένα σοβαρό πρόβλημα για τα ζευγάρια, και μπορεί να επηρεάσει κάθε τομέα της ζωής για όσους αγωνίζονται να συλλάβουν - ως και ένα στα έξι ζευγάρια. Η Παλαιά Διαθήκη θεωρούσε την ατεκνία ως μια οδυνηρή προσωπική τραγωδία, ενώ ο Ψαλμωδός ευλογεί το Θεό, γιατί «Αυτός εγκαθιστά μόνιμον και αμετακίνητον στον οίκον της την πρώην στείραν, διότι την αναδεικνύει μητέρα ευφραινομένην εις τα πολλά παιδιά της» («ὁ κατοικίζων στεῖραν ἐν οἴκῳ, μητέρα ἐπὶ τέκνοις εὐφραινομένην», Ψαλμός 112, 9).
Η εξωσωματική γονιμοποίηση μπορεί να προσφέρει βοήθεια στα ζευγάρια που θέλουν απελπισμένα ένα παιδί. Και πραγματικά έχει φέρει πολλές πολύτιμες νέες ζωές στην ύπαρξη και πραγματική ευτυχία σε εκατομμύρια γονείς.
Ως εκ τούτου, πολλοί πιστεύουν τώρα ότι η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι η απάντηση στην υπογονιμότητα. Αλλά δεν είναι. Ενώ η βιομηχανία της εξωσωματικής (IVF) και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εστιάζουν και εμπορεύονται τις ιστορίες επιτυχίας, ο μέσος ρυθμός επιτυχίας από τις θεραπείες ART κυμαίνεται γύρω στο 19% ανά κύκλο εξωσωματικής - με ένα παγκόσμιο ποσοστό αποτυχίας κύκλου IVF περίπου 80%. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Αρχή Ανθρώπινης Γονιμοποίησης και Εμβρυολογίας αναφέρει ποσοστό επιτυχίας 26,5%. Αυτό το ποσοστό επιτυχίας σημαίνει ότι το 73,5% των κύκλων δεν οδηγεί σε γέννηση παιδιού.
Τα ποσοστά επιτυχίας της εξωσωματικής γονιμοποίησης μειώνονται ταχύτατα μετά την ηλικία των 35 ετών για τις γυναίκες, κυρίως λόγω της απώλειας του αποθεματικού των ωοθυλακίων και της κακής ποιότητας των ωοκυττάρων λόγω της περασμένης ηλικίας. Ακόμα και μια γυναίκα κάτω των 35 ετών έχει λιγότερες από μία στις τρεις πιθανότητες να έχει ένα μωρό ανά μεταφορά εμβρύου, χρησιμοποιώντας τα ωάριά της και το σπέρμα του συζύγου. Μια γυναίκα στις αρχές της δεκαετίας των '40 της έχει μόνο μία στις δέκα πιθανότητες να έχει τελικά ένα μωρό ανά μεταφορά εμβρύου. Και το ποσοστό επιτυχίας μειώνεται σε μόλις δύο τοις εκατό για τις γυναίκες άνω των 44 ετών. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σε μια εποχή όπου όλο και περισσότερες γυναίκες καθυστερούν την τεκνοποιία για να επικεντρωθούν σε υψηλές θέσεις εργασίας και σταδιοδρομία. Όταν οι διασημότητες στη δεκαετία των '50 τους μένουν έγκυες, αυτό που δεν σας λένε τα μέσα ενημέρωσης, είναι ότι είναι σχεδόν πάντοτε με ένα ωάριο δότριας (πράγματι, 59% των γυναικών άνω των 44 ετών χρησιμοποίησαν ωάρια δότριας στην εξωσωματική τους).
Η απογοήτευση από την IVF είναι πραγματική. Η εξωσωματική γονιμοποίηση δεν αποτελεί εγγύηση για επιτυχία, παρά το γεγονός ότι πολύ συχνά προσφέρεται ως τέτοια. Προστίθεται μάλιστα σε αυτή την αλήθεια και το σημαντικό οικονομικό, συναισθηματικό και σωματικό φορτίο που μπορεί να έχει πάνω στις γυναίκες.
Παρόλα αυτά, δεδομένου ότι ένα στα έξι ζευγάρια αντιμετωπίζουν προβλήματα σύλληψης, η βιομηχανία της γονιμότητας αναπτύσσεται. Εκτιμάται ότι αξίζει πάνω από £ 600 εκατομμύρια μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, με έναν κύκλο εξωσωματικής γονιμοποίησης να κοστίζει μέχρι £ 5,000 ή και περισσότερο.
Υπάρχουν όμως ορισμένες πολύ ανησυχητικές πτυχές της βιομηχανίας γονιμότητας.
Για παράδειγμα, ο αριθμός των μωρών που γεννιούνται με προβληματικές τεχνικές, με τη χρήση ιατρικά μη-αποδεδειγμένων τεχνικών και πρόσθετων μηχανισμών, κακή ρύθμιση, σοβαρή εμπορευματοποίηση και εκμετάλλευση μήτρας και ωαρίων γυναικών, και η αλλαγή στις «παραδοσιακές» έννοιες της οικογενειακής δομής και της βιολογικής γονιμότητας, μέσω της δωρεάς γαμετών (που μπορεί να φέρει πολύ δυστυχία στους απογόνους) και την έννοια της υποκατάστατης-παρένθετης μητέρας. Ένας νεκρός ή θνήσκων άνθρωπος μπορεί να δώσει το αναπαραγωγικό του υλικό ή σύστημα για να επιτρέψει σε κάποιον άλλο να έχει παιδί - ακόμα και μιά γιαγιά.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση έχει επίσης ανοίξει αυτό που πολλοί θεωρούν ως το κουτί της Πανδώρας για τη Γενετική μηχανική, τη κλωνοποίηση, τη γενετική διάγνωση πριν από την εμφύτευση και την θανάτωση με τον τρόπο αυτό ανεπιθύμητων ανθρώπινων έμψυχων οργανισμών, τη συγκομιδή εμβρυϊκών βλαστοκυττάρων, την έρευνα για μωρά τριών γονέων, καθώς και υβρίδια ζώων-ανθρώπων.
Πολλά προγράμματα εξωσωματικής γονιμοποίησης εμπλέκουν την παραγωγή εφεδρικών εμβρύων, τα οποία στη συνέχεια χρησιμοποιούνται για έρευνα, απορρίπτονται ή καταψύχονται για μελλοντική χρήση. Μεταξύ του 1990 και του 2013, περισσότερα από δύο εκατομμύρια είχαν επιτραπεί να χαθούν, σύμφωνα με μια Κοινοβουλευτική απάντηση. Τώρα, πάνω από 170.000 έμβρυα IVF χάνονται κάθε χρόνο. Τα έμβρυα γίνονται αντικείμενα πειραματισμού, δωρίζονται σε άλλα ζευγάρια, καταψύχονται απεριόριστα, ή ακόμα και μετατρέπονται σε κοσμήματα.
Τα τελευταία 40 χρόνια της εξωσωματικής γονιμοποίησης έχουν δώσει σε πολλά ζευγάρια ευτυχία, αλλά σε ακόμα περισσότερα διαλυμένες ελπίδες. Τα επόμενα 40 χρόνια θα φέρουν αναμφίβολα ακόμη περισσότερες δυνατότητες για τη βιομηχανία γονιμότητας, αλλά αυτό που είναι δυνατό δεν είναι πάντοτε το σωστό. Αυτό που ο ανθρώπινος νόμος αποδέχεται ή δείχνει συγκατάβαση δεν συμφωνεί πάντα με τον νόμο του Θεού.
Σύμφωνα με τη Χριστιανική αντίληψη για την οικογένεια και το ανθρώπινο πρόσωπο, πρέπει να ετοιμαστούμε να πούμε το ΟΧΙ σε ορισμένες από τις δυνατότητες που δίνει η ανθρώπινη ελευθερία και να λάβουμε αποστάσεις από την τεχνολογία η οποία είναι μεν «προοδευτική», αλλά στερείται της σοφίας του Θεού. Αυτές οι θεραπείες για να υποβοηθηθεί η γονιμότητα ενώ καταρχήν μπορούν να εκληφθούν ως δώρα του Θεού στα στείρα ή υπογόνιμα ζευγάρια,, μπορούν κατόπιν να εξελιχθούν σε τρόπους βελτίωσης (υποτιθέμενης) ή επιλογής του ανθρώπινου είδους -και δεν πρέπει να δώσουμε συγκατάθεση- ενώ θα υπάρξουν παιδιά που θα μπορούν να γεννηθούν με παρά φύση μέσα, αλλά καλύτερα να μην γεννηθούν τέτοια παιδιά.
16 Αυγούστου 2018
Από τη Φιλίππα Τέιλορ
Πηγή: all.org
