Ημερίδα: «Αφήστε με να ζήσω!»- Αρχιμανδρίτης π. Σαράντης Σαράντος: Κλείσιμο Ημερίδας [Πολεμικό Μουσείο, 6 Μαΐου 2018]

Πολυσέβαστοι και αγαπητοί πατέρες, αγαπητοί αδελφοί και αγαπητές αδελφές, Χριστός Ανέστη!

Η σημερινή μας εκδήλωση φαίνεται ότι ήταν θρηνώδης, αλλά πρέπει να προσθέσουμε εν μετανοία. Όλοι γνωρίζουμε ότι η κατάσταση της Πατρίδας μας είναι τραγική. Το δημογραφικό πρόβλημα κινείται σε αρνητικές και επικίνδυνες διαστάσεις και δείκτες. Παρά ταύτα, μέσα στις ίδιες τις οικογένειες ημών των Ορθοδόξων Ελλήνων όσο και στις δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες το κλίμα είναι εντελώς αρνητικό στο πολύ συμβατό για τη γυναικεία φύση θέμα της τεκνογονίας.

Θυμάμαι πόσες φορές ερχότανε η πρεσβυτέρα μου στο σπίτι κλαίγοντας γιατί έμαθαν οι συνάδελφοι ότι πάλι είναι έγκυος. Έκλαιγε, βέβαια, αλλά μετά η πληρότητα αυτής της προσφοράς ανεπλήρωνε κάθε άλλον ονειδισμό. Τί να πούμε για το πολύ σοβαρό σύγχρονο bullying που υφίστανται οι νέες υποψήφιες μητέρες. Πηγαίνουν με χαρά για να εμπιστευτούν στο γιατρό την υγεία και την πορεία της κυοφορίας του βρέφους τους και βρίσκουν τον ιατρό γεμάτο από επιχειρήματα πλήρως καταρτισμένο να τις ενημερώσει για όλες τις πιθανές ασθένειες που μπορούν να επιβαρύνουν τα κυοφορούμενα.

Μα είναι ψυχολογία αυτή; Είναι ιατρική αυτή; Συγγνώμη, δε κατηγοράμε βέβαια αλλά δε μπορούμε να καταλάβουμε τη νοοτροπία. Πρόσφατα πήγε η ανηψιά μου στο γιατρό και πήγε μαζί και η μητέρα της. Μα τους μαύρισε την ψυχή κυριολεκτικά! Της ανέφερε της κοπέλας όλες εκείνες τις τραγικές, πιθανές συνέπειες επειδή είναι 43 ετών τώρα και περιμένει με πολύ μεγάλη χαρά το δεύτερο –δε μπορούσε να κάνει δεύτερο παιδάκι. Της μαύρισε την καρδιά! Η μητέρα της προσπάθησε εκεί μπροστά στο γιατρό να ανατρέψει το κλίμα και φυσικά βέβαια ο γιατρός προσεβλήθη. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι είναι πολύ καλά το μωρό. Τί απολογία θα μπορούσε να είχε δώσει τη στιγμή που πανικόβαλλε τη μητέρα αυτήν;

Μειονότητα είναι οι γυναικολόγοι ιατροί που δεν κάνουν εκτρώσεις. Αξιότιμοι είναι εκείνοι που δε βάφουν τα χέρια τους στο αίμα των φοβερών εκτρώσεων. Τρία πρόσφατα πλήγματα από το στενό οικογενειακό μου περιβάλλον επιβεβαιώνουν αυτή την κατάσταση που πηγαίνουν οι κοπέλες για να εμπιστευτούν το γιατρό και γυρίζουν μαύρες και άραχνες έως ότου γίνουν εξετάσεις. Αλλά και όταν γίνουν οι εξετάσεις πάλι λέει ο γιατρός: «Ξέρεις υπάρχουν μερικά ποσοστά…», και τις αφήνουνε με αυτά τα ποσοστά της απαισιοδοξίας.

Και ο Άγιος Πορφύριος και ο Άγιος Παΐσιος και όλοι αυτοί οι άγιοι πατέρες, που ήταν μεν άγαμοι αλλά είχαν τη φώτιση του Κυρίου, προσπαθούσαν να αγκαλιάσουν όλες τις κοπέλες τις εγκυμονούσες και να τους δώσουν έτσι πλήρη αισιοδοξία για αυτό που θα κάνουν. Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε ότι αν ο λογισμός της κυοφορούσης είναι υγιής τότε φυσικά και το παιδάκι, το βρέφος, εάν έχει κάποια επιβάρυνση, εάν είχε κάποια επιβάρυνση, αυτή μπορεί να θεραπευτεί, να ελαττωθεί, να μηδενισθεί. Γιατί τελικά η μητέρα εμπιστεύεται στη Χάρη του Κυρίου.

Επειδή μου ελέχθη ότι θα κλείσω τη σημερινή αυτή ημερίδα, για αυτό δε θα αναφέρω 3-4 πολύ δυνατά κείμενα, ένα του Αγίου Παϊσίου, ένα του αγίου Εφραίμ του Φιλοθεΐτη, αλλά σε λίγες μέρες θα τα δημοσιεύσουμε στο site της Εστίας Πατερικών Μελετών, που λέγεται Όρθρος, και θα δείτε πως αυτοί οι πατέρες προσεγγίζουν, προσεύχονται, ενισχύουν, Χριστοποιούν και Θεανθρωποποιούν και μεταβάλλουν ακόμα και καταστάσεις δυσοίωνες και απέλπιδες κατά τους γιατρούς –όχι όλους δόξα τω Θεώ.

Είναι επιβεβλημένο λοιπόν με τη μεγίστη εν Χριστώ διάκριση που διαθέτουμε να ενημερώνουμε σωστά και εμείς σαν ιερείς, όσο ανάξιοι και να είμαστε, να ενημερώνουμε Χριστιανικά, φιλάνθρωπα τις σύγχρονες κοπέλες για τις συνέπειες τις πνευματικές, τις ψυχολογικές, τις ηθικές που απορρέουν από τις εκτρώσεις. Γιατί να μη σηκώσουμε και εμείς σημαία; Γιατί να μη φωνάξουμε όπως φωνάζαν οι κοπέλες που ήταν έξω προηγουμένως; Δεν τις κατηγοράμε τις κοπέλες αυτές, αλλά, η αντίδραση, ο αντίλογος είναι υγιέστατος αυτός, γιατί σπάει την προκατάληψη και την υπερηφάνεια όπως είπε ο άγιος γέροντας προηγουμένως –την αλαζονεία, ότι αυτή είναι δική μου υπόθεση. Μα δεν είναι δική μας υπόθεση. Είναι του Θεού. Και όσο την αφήνουμε στα χέρια του Θεού, τόσο και οι δυσκολίες μας μειώνονται και με τη βοήθεια του Θεού πορευόμαστε. Πού πορευόμαστε; Από την παρούσα προς την αιώνια ζωή. Αυτός είναι ο σκοπός υμών των Ορθοδόξων Χριστιανών, αλλά και όλων των ανθρώπων φυσικά.

Επιτρέψατέ μας να κάνουμε μια πρόταση. Η Εστία Πατερικών Μελετών θέλει να κάνει μια πρόταση. Τί είμαστε; Δεν είμαστε τίποτα. Αδελφοί είμαστε. Λοιπόν, μπροστά στο κακό που υπάρχει στην πατρίδα μας και μπροστά στο κακό που έρχεται, που θα ’ρθει, είπαμε θρηνούμε εν μετανοία, αλλά επειδή είμαστε όλοι ένα σώμα –το σώμα της Εκκλησίας, με μακαρία κεφαλή το Χριστό μας, μπορούμε να πάρουμε μια απόφαση. Όσοι θέλουνε, και να πούμε: να έχουμε ένα πνευματικό ραντεβού προσευχής κάθε μέρα. Να πάρουμε ένα κομποσκοινάκι τριαντατριάρι, ή κατοστάρι –οι άγιοι πατέρες της Γρηγορίου και των Ιερών Μονών του Αγίου Όρους και οι άγιες μητέρες των μοναστηριών κάνουνε κομποσκοινάκια, το ξέρω, για εμάς που είμαστε αδύναμοι στον κόσμο και για να έχουμε, ας πούμε, τα μυαλά μας στη θέση τους και να μην επηρεαζόμαστε από τον κάθε τυχάρπαστο, ή την κάθε τυχάρπαστη –να πάρουμε λοιπόν το κομποσκοινάκι μας το τριαντατριάρι, και να λέμε «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», γιατί έτσι είναι σωστή η ευχή, και θα εννοούμε και όλη την Πατρίδα μας, όλους τους μεγάλους ανθρώπους που θα πρέπει να ενισχύουν τις καινούργιες κοπέλες για να τεκνογονούν.

Αυξάνεσθαι, πληθύνεσθαι, πληρώσατε, κατακυριεύσατε είπε ο ίδιος ο Κύριός μας. Είπε ο Δημιουργός, ο Πατήρ, Υιός, και το Πνεύμα το Άγιο στο πρώτο ζεύγος. Γιατί λοιπόν εμείς να μη τους το λέμε; Χαρά μεγάλη είναι και δυσκολία και άθλημα, αλλά έχει να εισπράξει ο άνθρωπος και πολλές ευλογίες μαζί με την κοπιαστική τεκνογονία.

Αν μπορούμε λοιπόν να κάνουμε ένα κομποσκοινάκι, ίσως έξι ώρα το πρωΐ, επειδή οι πατέρες οι Αγιορείτες σηκώνονται πολύ πρωΐ και οι Αριζονίτες ξυπνάνε, σηκώνονται, και αρχίζουν την ακολουθία τους την πρωϊνή τα μεσάνυχτα, μία η ώρα. Είναι πανδαισία αυτές οι ώρες. Είναι οι καλύτερες ώρες προσευχής. Εμείς δε μπορούμε δυστυχώς γιατί όταν κοιμόμαστε εντεκάμισι, δωδεκάμισι, και τα λοιπά, πώς να γίνει; Να μη ξεκουραστούμε καθόλου; Λοιπόν, πέντε, έξι, επτά, μέσα σε αυτό το διάστημα να κάνουμε ένα τριαντατριάρι κομποσκοινάκι, ζητώντας λοιπόν από τον Κύριο, τους μεν μεγάλους να τους φωτίζει, γιαγιές, παππούδες, μανάδες, πατεράδες, θείους, θείες, και να μην ονειδίζουν τις νέες κοπέλες όσο και αν θέλουν να κινηθούν. Να τους αφήσουν ελεύθερους με τους συζύγους τους να κανονίζουν τα του οίκου τους. Και όλους εμάς να μας δίνει ο Κύριος τη διάκριση όσο μπορούμε να δίνουμε χείρα βοηθείας απ’ όποιο πόστο μπορούμε σ’ αυτές τις νέες κοπέλες που είναι πρωτάρες, ή που έχουν κυοφορήσει για δεύτερη, τρίτη, τέταρτη, πέμπτη, και ου το κάθε εξής φορά.

Να ευχαριστήσουμε πάρα πολύ τους εξαιρετικούς ομιλητές, τη διευθύνουσα την παρούσα ημερίδα. Σας ευχαριστούμε. Διήνθησε όλη την ημερίδα και με τις δικές της εμπειρίες. Και να ευχαριστήσουμε και τους πρωταγωνιστές που διοργάνωσαν αυτή την ημερίδα, τους τεχνικούς οι οποίοι μας βοήθησαν και στην ακουστική, αλλά και στην οπτική πρόσληψη όλης αυτής της ημερίδος. Χριστός Ανέστη!