Λίγες και σπάνιες είναι οι περιπτώσεις που μπορεί να κινδυνεύει η ζωή της μητέρας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Θα τις αναφέρουμε και θα δούμε πως με την πρόοδο της ιατρικής επιστήμης μπορούν να αντιμετωπιστούν με επιτυχία. Η έκτρωση δεν είναι θεραπευτική μέθοδος και συνεπώς δεν μπορεί να δώσει λύση ή να σώσει τη ζωή της μητέρας.
Στις περιπτώσεις που η γυναίκα πάσχει από προϋπάρχουσα νόσο όπως βαριά καρδιοπάθεια, χρόνια νόσο του αναπνευστικού, χρόνιο αιματολογικό ή μεταβολικό πρόβλημα, νεφρική νόσο, χρόνια αναπηρία σωματική ή πνευματική, HIV/ AIDS, κάποιο αυτοάνοσο νόσημα ή ακόμη και καρκίνο, οφείλει να ακολουθήσει τις οδηγίες των θεραπόντων ιατρών που θα την προετοιμάσουν για εγκυμοσύνη πριν ακόμη μείνει έγκυος, με τροποποίηση της φαρμακευτικής αγωγής, ώστε να μην βλαφθεί ο νέος οργανισμός.
Αν η υγεία της γυναίκας είναι πολύ επιβαρυμένη ή η αγωγή που λαμβάνει για τη νόσο δεν είναι συμβατή με κύηση και δεν γίνεται να διακοπεί, ίσως της ζητηθεί να μην τεκνοποιήσει για κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να μείνει έγκυος, κι όχι να μείνει και να κάνει έκτρωση, διότι και η έκτρωση ως χειρουργική πράξη με όλες τις σωματικές και ψυχικές της επιπτώσεις, είναι σίγουρο ότι θα κλονίσει την υγεία της.
Στις περιπτώσεις που οποιαδήποτε νόσος διαγιγνώσκεται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, τότε δίνονται θεραπείες συμβατές με την κύηση, και υπάρχουν τέτοιες στις μέρες μας για όλα τα νοσήματα ακόμη και για τον καρκίνο. Όταν το έμβρυο να καταστεί βιώσιμο γεννιέται πρόωρα και με ασφάλεια, ώστε αμέσως μετά η μητέρα να λάβει και άλλα ισχυρότερα φάρμακα ή να χειρουργηθεί. Εδώ πρέπει να τονίσουμε την ανάγκη ετήσιου προληπτικού ελέγχου στη γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας, ώστε οποιαδήποτε παθολογική κατάσταση να διαγιγνώσκεται εγκαίρως και να θεραπεύεται πριν την εγκυμοσύνη.
Υπάρχουν και περιπτώσεις που η μητέρα πρέπει να χειρουργηθεί επειγόντως για οξύ νόσημα που προέκυψε αιφνίδια, π.χ οξεία σκωληκοειδίτιδα, οξεία χολοκυστίτιδα ή μετά από τροχαίο. Σε αυτές τις περιπτώσεις ο γιατρός προχωρά κανονικά στο χειρουργείο του σαν να μην είναι έγκυος η γυναίκα και οι επιπλοκές είναι μηδαμινές τόσο για εκείνη όσο και για το παιδί. Οπότε ούτε και σε αυτή τη περίπτωση υπάρχει λόγος για άμβλωση.
Όσον αφορά στις επιπλοκές της εγκυμοσύνης, όπως η προεκλαμψία, η εκλαμψία και ο σακχαρώδης διαβήτης κύησης, συχνότερα εμφανίζονται σε γυναίκες άνω των 35 ετών, παχύσαρκες ή σε εκείνες που κατά τη διάρκεια της κύησης δεν προσέχουν τη διατροφή τους και προσλαμβάνουν πολύ βάρος. Οπότε και εδώ η πρόληψη παίζει τεράστιο ρόλο. Οι επιπλοκές της εγκυμοσύνης αντιμετωπίζονται με επιτυχία με κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή και δίαιτα, ενώ σε πιο βαριά περιστατικά αποφασίζεται η γέννηση του μωρού λίγο νωρίτερα.
Μία τελευταία ειδική κατηγορία κύησης δυνητικά απειλητικής για τη ζωή της μητέρας είναι η έκτοπη κύηση (εξωμήτριος), όπου το κύημα εμφυτεύεται εκτός της ενδομητρικής κοιλότητας, συνηθέστερα στη σάλπιγγα. Η σάλπιγγα δεν μπορεί να υποστηρίξει το αναπτυσσόμενο έμβρυο που συχνά παλινδρομεί και δεν υπάρχει ιατρική τεχνική για να σωθεί. Στις έκτοπες κυήσεις υπάρχει ο κίνδυνος ρήξης της σάλπιγγας που οδηγεί σε εσωτερική αιμορραγία με μοιραία αποτελέσματα για τη μητέρα. Η έκτοπη κύηση αντιμετωπίζεται φαρμακευτικά ή χειρουργικά με αφαίρεση της σάλπιγγας και δεν θεωρείται έκτρωση.
Αναφερθήκαμε σε πολλές διαφορετικές περιπτώσεις που μπορεί να κινδυνεύσει η ζωή της μητέρας στην εγκυμοσύνη και σε καμία από αυτές ο κίνδυνος ή το αίτιο δεν είναι το ίδιο το μωρό. Για το λόγο αυτό η θανάτωσή του δεν είναι η λύση στο πρόβλημα. Ευτυχώς η ιατρική επιστήμη έχει αναπτύξει κατάλληλες θεραπείες, χειρουργικές τεχνικές και φάρμακα συμβατά με την κύηση για να προστατεύσουν τη ζωή της μητέρας, ενώ με την πρόοδο της νεογνολογίας το όριο βιωσιμότητας συνεχώς μειώνεται και τα πρόωρα βρέφη ζουν χωρίς προβλήματα.
