Σχόλιο «Αφήστε με να ζήσω!»: Δίνει η έκτρωση μετά από τη σεξουαλική κακοποίηση ανακούφιση; Οι ίδιοι οι γυναικολογικοί χειρισμοί ξυπνούν οδυνηρές αναμνήσεις και το επιχείρημα πως απομακρύνεται το παιδί του βιαστή είναι ακόμη ποιο ταπεινωτικό. Το παιδί είναι και της γυναίκας όσο ακριβώς είναι και του βιαστή. Ονομάζοντάς το «παιδί του βιαστή», η γυναίκα απεμπολεί τα γονεϊκά της δικαιώματα, αναγνωρίζει στον καταχραστή την πρώτη θέση, και συγχρόνως δηλώνει αδυναμία χειρισμού της νέας κατάστασης. Και φυσικά το παιδί της δεν είναι καταχραστής… Είναι ένας αθώος δικός της άνθρωπος, που μπορεί να γίνει η ποιο αυθεντική της «επιλογή».
_________________
Sarah Terzo
Clinicquotes.com, 11 Οκτωβρίου 2020.
Η ερευνήτρια Gloria Zakus, υπερασπίστρια του δικαιώματος της γυναίκας στην "επιλογή" γράφει*:
«Ορισμένες κατηγορίες γυναικών είναι πολύ πιθανό να παρουσιάσουν προβλήματα μετά την έκτρωση, που θα εκδηλωθούν μερικές φορές μήνες ή και χρόνια αργότερα… Οι γυναίκες με ιστορικό σεξουαλικής κακοποίησης, συμπεριλαμβανομένης της αιμομιξίας, της παρενόχλησης ή του βιασμού, μπορεί να αντιδράσουν με πολύ μεγάλο άγχος στα σχέδια για άμβλωση, συμπεριλαμβανομένης ακόμη και της αρχικής πυελικής εξέτασης. Σε συνειδητό ή ασυνείδητο επίπεδο, αυτές οι γυναίκες μπορεί να συσχετίσουν τη γυναικολογική εξέταση και τη διαδικασία της άμβλωσης με τις προηγηθείσες επιθετικές καταχρηστικές συμπεριφορές. Σε μία τέτοια περίπτωση, που αφορούσε μία έφηβο που είχε υποστεί αιμομικτικό βιασμό από τον πατέρα της, χρειάστηκε νοσηλεία και χρήση γενικής αναισθησίας για να υποβληθεί τελικά στη διαδικασία αναρρόφησης (σημ. εννοεί την έκτρωση με αναρρόφηση)
*Gloria Zakus and Sandra Wilday, «Adolescent Abortion Option», Social Work in Health Care 12 (4), Summer 1987, 86 – 87
Πηγή: https://clinicquotes.com/
