Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου, ανασκευάζει τις απαράδεκτες θέσεις του κ. Ανδρέα Πιτσιλλίδη, για το θέμα των εκτρώσεων

Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου, ανασκευάζει τις απαράδεκτες θέσεις του κ. Ανδρέα Πιτσιλλίδη, για το θέμα των εκτρώσεων

Η Συνοδική Επιτροπή της Εκκλησίας της Κύπρου, ανεσκεύασε τη θέση του θεολόγου κ. Ανδρέα Πιτσιλλίδη για το θέμα των αμβλώσεων πριν την 5η εβδομάδα της κυήσεως.  Ο θεολόγος κ. Ανδρέας Πιτσιλλίδης, εξέφρασε εντελώς λάθος θέσεις για το θέμα των εκτρώσεων πριν την 5η εβδομάδα της κυήσεως. 

 Δεν δέχθηκε να καλείται άμβλωση ή έκτρωση, αλλά απλά διακοπή κύησης, καθότι όπως υποστήριξε, ο εγκέφαλος σχηματίζεται μετά την 5η εβδομάδα και αρχίζει η εγκεφαλική λειτουργία.

Ποιος είπε ότι ο σχηματισμός του εγκεφάλου και η έναρξη της εγκεφαλικής λειτουργίας, καταδεικνύει ότι τότε το έμβρυο εμψυχούται;  «Άμα δε το σώμα και η ψυχή πέπλασται, ου το μεν πρώτον, το δε ύστερον» αναφέρει ο Άγιος  Ιωάννης ο  Δαμασκηνός στο σύγγραμμά του  «Έκδοσις ακριβής Ορθοδόξου Πίστεως», με το «άμα» να δηλώνει επακριβώς το ταυτόχρονο. 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, στα  «Κεφάλαια φιλοσοφικά» αναφέρει «Ομοϋπόστατα εισίν, ότε δύο φύσεις εν μια υποστάσει ενωθώσι και μίαν  σχώσιν υπόστασιν σύνθετον και εν πρόσωπον, ως ψυχή και σώμα».

«Την ψυχήν ούτε γαρ προυφίσταται του σώματος, ούτε μεθυφίσταται.  Αλλ’ άμα τη τούτου γενέσει κτίζεται και αυτή»  ομιλεί ο Άγιος Ιωάννης ο  Σιναΐτης (Κλίμαξ, Λόγος Κστ΄).  Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς  στα Εκατόν Πεντήκοντα Κεφάλαια (Συγγράμματα Τόμος Ε΄)  αναφέρει  «Η μέντοι ψυχή συνέχουσα το σώμα, ω και συνεκτίσθη, πανταχού του σώματος εστίν… ».

«Η ψυχή όλη δι όλου του σώματος χωρεί και ομοχρόνως εν τη ζωή γίνεται» λέγει ο Άγιος  Γρηγόριος Νύσσης στο σύγγραμμά του «Εξήγησις του Άσματος των Ασμάτων», Λόγος Ζ΄.  Σαφώς δεν προηγείται το σώμα της ψυχής, αλλ’ η ψυχή γίνεται «ομοχρόνως» με το σώμα.  Είναι χαρακτηρισική η ρήση του Αγίου Γρηγορίου Νύσσης,  με το ομοχρόνως να επεξηγεί πλήρως ότι «άμα το σώμα και  η ψυχή». 

«Ούτε γαρ σώμα προ της ψυχής αφίστατο, ούτε ψυχή προ του σώματος» αναφέρει ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης, P.G. 89,724.  Πως δύναται να ισχυριστεί κανείς, ότι «το σώμα πρώτον γέγονεν και η ψυχή ύστερον» εάν θέλει ορθοδόξως να φρονεί; 

Ο Β΄ Κανών του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου (Περί της φθειράσης κατ’ επιτήδευσιν το έμβρυον), εις την προς Αμφιλόχιον Ικονίου Επιστολή Κανονική Α, αναφέρει «Η φθείρασα κατ’επιτήδευσιν, φόνου δίκην επέχει.  Ακριβολογία δε εκμεμορφωμένου και ανεξεικονίστου παρ’ημίν ουκ έστιν». 

Η απόφαση της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου για το θέμα τούτο, επικύρωσε τον Β΄ Κανόνα του Αγίου Βασιλείου, υποδεινύοντας τη θέση της Εκκλησίας στο θέμα των αμβλώσεων.  

Σχετικό άρθρο: Απαράδεκτες θέσεις του κ. Ανδρέα Πιτσιλλίδη, για το θέμα των εκτρώσεων

Πηγή: Τράπεζα Ιδεών

Σχετικά άρθρα

Το Κίνημα «Αφήστε με να ζήσω!» είναι ένα κίνημα Υπέρ της Ζωής του Αγέννητου παιδιού (Pro-life).

Βασική αρχή του κινήματος «Αφήστε με να ζήσω!» είναι η επιστημονική θέση ότι αρχή της ανθρώπινης ζωής είναι η πρωταρχική στιγμή της σύλληψης (δηλ. της γονιμοποιήσεως του ωαρίου από το σπερματοζωάριο).

Η ανθρώπινη ζωή που δημιουργείται τη στιγμή της γονιμοποίησης, ως μονοκύτταρος ζυγώτης, είναι ήδη άνθρωπος και αξίζει ως άνθρωπος την τιμή και την προστασία.

Οποιαδήποτε καταστροφική δράση επί της ανθρώπινης ζωής, είτε άμεσα με τη μορφή μηχανικής ή χημικής ή άλλης (π.χ ακτινοβολίας κλπ.) επέμβασης, είτε έμμεσα με τη μορφή στέρησης των υποστηρικτικών της ζωής λειτουργιών, που αφορούν τον νεοσχηματισθέντα άνθρωπο, και σε οποιοδήποτε στάδιο ανάπτυξης αυτού (ως ζυγωτού, μοριδίου, βλαστοκύστης, πρώιμα εμφυτευμένου εμβρύου ή επόμενου σταδίου ανάπτυξης έως και τον τοκετό), η οποία οδηγεί σε καταστροφή και τερματισμό της ζωής του, συνιστά αφαίρεση ανθρώπινης ζωής και είναι πράξη που προσβάλλει άμεσα το βασικό ανθρώπινο δικαίωμα στη ζωή.

Το κίνημά μας για λόγους επιστημονικούς και με βάση την Ορθόδοξη Χριστιανική διδασκαλία είναι αντίθετο σε οποιαδήποτε τέτοια πρακτική και υποστηρίζει την ανθρώπινη ζωή από τη στιγμή της γονιμοποίησης.</p style="text-align: justify;">

Βοήθησε και εσύ το έργο του «Αφήστε με να ζήσω!».