Ο πρόεδρος της χώρας δήλωσε πως «η κίνηση αυτή αποτελεί «Γαλλική υπερηφάνεια» Γιατί όμως;
Από το «Αφήστε με να ζήσω!»
Με μια άνευ προηγουμένου απόφασή της η Γαλλική Βουλή ψήφησε την αναθεώρηση του Συντάγματος της χώρας του 1958, ώστε να περιλάβει το «δικαίωμα» στην άμβλωση. Η Γαλλία είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που συμπεριέλαβε το «δικαίωμα» στην άμβλωση στο Σύνταγμά της, προκειμένου να κατοχυρωθεί η «εγγυημένη ελευθερία» των γυναικών, να σκοτώνουν τα παιδιά τους πριν γεννηθούν. Το Σύνταγμα, ο νόμος - πυξίδα για τη πορεία του κράτους κατάντησε αντί να εξασφαλίζει το δικαίωμα του ανθρώπου στη ζωή να προσυπογράφει το θάνατό του.
Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν 780-72 και ο πρόεδρος Emmanuel Macron χαρακτήρισε την κίνηση ως «Γαλλική υπερηφάνεια».
Το «δικαίωμα» στην άμβλωση έχει κατοχυρωθεί νομικά από το 1975, αλλά οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι περίπου το 85% του κοινού υποστήριξε την τροποποίηση του συντάγματος για να προστατεύσει επιπλέον το «δικαίωμα» τερματισμού της εγκυμοσύνης. Η φωνή της εκκλησίας και η αντιπολίτευση δεν εισακούστηκαν.
Πριν από την ψηφοφορία, στο ίδιο ύπουλο μήκος κύματος, ο πρωθυπουργός Gabriel Attal δήλωσε στο κοινοβούλιο ότι το δικαίωμα στην άμβλωση παραμένει «σε κίνδυνο» και «στο έλεος των υπευθύνων λήψης αποφάσεων». Και πρόσθεσε: «Στέλνουμε ένα μήνυμα σε όλες τις γυναίκες: «το σώμα σας ανήκει σε εσάς και κανείς δεν μπορεί να αποφασίσει για εσάς».
Σε μια απόφαση του 2001, το Συνταγματικό Συμβούλιο της Γαλλίας , υπεύθυνο για τις αναθεωρήσεις του Συντάγματος, είχε στηρίξει την έγκρισή του για την νομιμοποίηση της άμβλωση στην έννοια της ελευθερίας όπως κατοχυρώθηκε στη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1789, η οποία αποτελεί τεχνικά μέρος του συντάγματος.
Η Γαλλική κυβέρνηση νομιμοποίησε την αυτοκτονία της Γαλλίας. Σειρά από εσκεμμένες παρανοήσεις, πολιτικοί συμβιβασμοί, νομικές παρερμηνείες και διαστρεβλωμένα «δικαιώματα» οδήγησαν στο να θεωρηθεί Συνταγματικό δικαίωμα της γυναίκας στη Γαλλία η θανάτωση των μικρών αγέννητων παιδιών της. Από πού πηγάζει το αυθαίρετο δικαίωμα να σκοτώνεις το παιδί σου; Γιατί έπρεπε να υπάρχει εγγυημένη ελευθερία σε αυτό; Ποιόν εξυπηρετεί η άνευ ορίων προστασία του φόνου, της γυναικείας κακοποίησης, της ερήμωσης της χώρας; Γιατί χαίρονται και αγκαλιάζονται οι γυναίκες; Επειδή τα σώματά τους έγιναν τα «συνταγματικά κουρέλια» των ανδρών και το κράτος θα σκοτώνει τα μωρά τους; Τί σχέση έχει η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1789 και γιατί πρέπει η άμβλωση να κάνει κάποιον περήφανο κ. Μακρόν; Γιατί κ. Gabriel Attal έπρεπε η Βουλή να είναι πάνω από τους «υπεύθυνους λήψης αποφάσεων» και να προλαμβάνει τις ετυμηγορίες τους;
Λυπούμαστε ειλικρινά για τα παιδιά αυτής της χώρας, γεννημένα και αγέννητα, για τις γυναίκες, για τις οικογένειες, για όλο το δυστυχή κόσμο της Γαλλίας γιατί σήμερα οι πολιτικοί τους πρόδωσαν και κατοχύρωσαν και Συνταγματικά την αυτοκτονία της χώρας τους.
