Από: LiveAction
Πώς η σεξουαλική επανάσταση και το λόμπι των αμβλώσεων κατάφεραν να πάρουν στα χέρια τους και να διαστρεβλώσουν το γυναικείο κίνημα; Ο γνήσιος φεμινισμός ήταν υπέρ της αγέννητης ζωής, υπέρ της οικογένειας και πρωτοπορούσε στην ενδυνάμωση των γυναικών. Όμως εξαπατήθηκε και χρησιμοποιήθηκε για συμφέροντα που εκμεταλλεύτηκαν τη γυναίκα. Για περισσότερα σχετικά με την ιστορία του φεμινισμού, ανατρέξτε στο βιβλίο "Υπονόμευση: Πώς βοήθησα τη σεξουαλική επανάσταση να χειραγωγήσει το γυναικείο κίνημα" της Sue Ellen Browder, μιας ερευνήτριας δημοσιογράφου που έγραφε για το Cosmopolitan επί 20 χρόνια.
«Το κίνημα υπέρ της αγέννητης ζωής είναι ένας πόλεμος κατά των γυναικών από την πατριαρχία.»
ή έτσι μας λένε τουλάχιστον.
Joe Biden: «Νομίζω ότι ο πόλεμος κατά των γυναικών είναι πραγματικός»
Al Sharpton: «Ο πόλεμος κατά των γυναικών έχει εκραγεί»
Eliot Spitzer: «Ένα άσχημο νέο μέτωπο μάχης στον πόλεμο κατά των γυναικών»
Chris Matthews: «Ο πόλεμος κατά των γυναικών»
Ed Harris: «Αυτός ο πόλεμος κατά των γυναικών»
Anthony Weiner: «Ο αγώνας για την προστασία του δικαιώματος επιλογής μιας γυναίκας είναι ο πιο θεμελιώδης και πατριωτικός αγώνας που έχουμε αυτή τη στιγμή»
Eric Schneiderman: «Είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε την ανδρική «υπεροχή» σε όλες τις μορφές της;»
Το λόμπι των αμβλώσεων προσπαθεί αδιάκοπα να οικειοποιηθεί το ενδιαφέρον για τα δικαιώματα των γυναικών, την ενδυνάμωση και την ισότητα, παρουσιάζοντας την τεκνοποίηση ως εμπόδιο στην ενδυνάμωση.
Πρόσφατα είδαμε τους υποστηρικτές των αμβλώσεων να προσκολλώνται σε εικόνες από το “The Handmaid’s Tale”, μια ιστορία που χαρακτηρίζει την ικανότητά μας να κάνουμε παιδιά ως μέσο υποδούλωσης από τις πατριαρχικές δυνάμεις.
Αλλά αν κοιτάξουμε την πραγματική ιστορία και όχι τη φαντασία, θα δούμε ότι ο φεμινισμός υπέρ της ζωής, υπέρ της οικογένειας, ήταν συνεχώς πρωτοπόρος στον αγώνα για την ενδυνάμωση των γυναικών.
Η σεξουαλική «επανάσταση» και τα κινήματα υπέρ των αμβλώσεων, είναι και τα δύο καθοδηγούμενα σε μεγάλο βαθμό από άνδρες και εκείνα διεξάγουν τον πραγματικό πόλεμο κατά των γυναικών.
Ας ξεκινήσουμε την ιστορία μας με τη δεκαετία του 1950 και τις αρχές της δεκαετίας του 60, αυτή τη χρονική περίοδο που συχνά επικρίνεται ως η επιτομή της καταπίεσης των γυναικών κάτω από το πατριαρχικό σύστημα.
Mad Men: «Δεν θα αφήσω μια γυναίκα να μου μιλάει έτσι. Αυτή η συνάντηση τελείωσε. Καλή τύχη, κυρία Menken».
Στη δεκαετία του '50 και του '60, οι γυναίκες αντιμετώπισαν πραγματικά προβλήματα ανισότητας και καταπίεσης, στερούμενες τις ευκαιρίες που είχαν οι άνδρες να διαπρέψουν εκπαιδευτικά και επαγγελματικά.
Στο χώρο εργασίας, ήταν συνηθισμένο να ακούμε για γυναίκες που απολύονταν απλώς επειδή ήταν έγκυες.
Στο βιβλίο της - ορόσημο με τίτλο "The Feminine Mystique", μια φεμινίστρια ονομαζόμενη Betty Friedan –η οποία είχε απολυθεί και η ίδια επειδή ήταν έγκυος– βγάζει μια «πολεμική κραυγή» διεκδικώντας ίσες ευκαιρίες για τις γυναίκες σε κάθε τομέα της ζωής.
Το Feminine Mystique έχει κάποια σοβαρά προβλήματα, αλλά αυτό που θέλω να επισημάνω είναι πως:
η Betty Friedan ισχυρίστηκε ότι η υποτιμητική άποψη για τις γυναίκες, πως είναι «απλώς νοικοκυρές», ήταν κακή ιδέα.
Όμως δεν ήταν κακή ιδέα για την παραδοσιακή οικογένεια και το Χριστιανισμό, αλλά για τον άθεο Sigmund Freud.
Επιπλέον, η Betty δεν ανέφερε ποτέ την άμβλωση ή την αντισύλληψη ως μέσα απελευθέρωσης των γυναικών.
Είπε ότι «η δημιουργική εργασία θα απελευθέρωνε τις γυναίκες», και ότι αυτή περιλάμβανε πάντα τον γάμο και τη μητρότητα.
Η ίδια η Betty θα παραδεχόταν αργότερα ότι δεν τόνισε τη σημασία του γάμου και της μητρότητας όσο θα έπρεπε.
Η Betty έγινε ηγέτης της Εθνικής Οργάνωσης για τις Γυναίκες και η αρχική της θέση για την ισότητα των γυναικών, η οποία απέκλειε την άμβλωση, ήταν σύμφωνη και με εκείνη των φεμινιστριών που είχαν προηγηθεί.
Η Alice Paul, η Susan B Anthony, η Elizabeth Cady Stanton και άλλες σουφραζέτες – αυτές οι αγωνίστριες του φεμινισμού, όλες συμφωνούσαν ότι η άμβλωση ήταν λάθος και επίσης την έβλεπαν ως μέσο γυναικείας καταπίεσης, που χρησιμοποιείται συχνά από τους άνδρες για τον έλεγχο και την κακοποίηση των γυναικών.
Ενάντια στο γυναικείο κίνημα της Betty Friedan στάθηκε η σεξουαλική επανάσταση, με αποκορύφωμα τον Hugh Hefner και το περιοδικό του το Playboy.
Το όραμα του Hefner για τη σεξουαλικότητα έγινε δημοφιλές μεταξύ των γυναικών από την Helen Gurley Brown, η οποία ήθελε να εργαστεί για τον Hefner.
Με την επέμβασή της μεταμορφώθηκε το περιοδικό Cosmopolitan από περιοδικό νοικοκυράς σε περιοδικό προκλήσεων, ένα Playboy για γυναίκες.
Έδειχνε γυμνά στις κεντρικές σελίδες του όπως το Playboy και προκλητικές γατούλες μετά τα άρθρα του, όπως το εικονίδιο με το κουνελάκι του Playboy.
Η Έλεν έγραψε το βιβλίο που έγινε η βάση για τη σύγχρονη γνωστή τηλεοπτική εκπομπή και τη ταινία Sex and the City.
Η άποψη της Helen για τις γυναίκες ήταν ότι η σκληρή δουλειά και οι πολλαπλές και εκτός γάμου σχέσεις χωρίς να μένουν έγκυες, θα τις απελευθέρωναν.
Αυτή η φιλοσοφία ζωντάνεψε στις σελίδες του Cosmo Girl.
Αυτή είναι η ιδανική γυναίκα όπως παρουσιάζεται στο περιοδικό της Helen.
Μόνο που τα Cosmo Girls ήταν συχνά πλήρως κατασκευασμένα….
Δίνονταν στους συγγραφείς ένα σύνολο κανόνων και κατευθυντήριων οδηγιών για το πώς να «εφευρίσκουν» τις ιστορίες τους, πώς να κατασκευάζουν «ειδικούς» για να προσφέρουν γνώμες και κατόπιν έλεγαν αυτά τα ψέματα στις ανυποψίαστες γυναίκες σαν να επρόκειτο για το Ευαγγέλιο.
Το κορίτσι του Cosmo δεν ήταν κάτι άλλο από ένα μοντέλο που θα δημιουργούσε κέρδη.
Τα όνειρα κάθε έμπορου και κάθε γενικού διευθυντή γίνονταν πραγματικότητα.
«Δουλεύει σκληρά, αγοράζει αφειδώς από τη βιομηχανία των φαρμάκων, της ιατρικής, της ομορφιάς, της μόδας, των ταξιδιών, και για να ολοκληρώσει όλο αυτό το lifestyle, δεν παρακαλεί για αυτές τις «διευκολύνσεις», τις ενοχλητικές παροχές…
Όπως είναι οι οικογενειακές φορολογικές ελαφρύνσεις, η άδεια μητρότητας, το μειωμένο ωράριο εργασίας, και οι πιο ευέλικτες συνθήκες εργασίας»
Sex and the City: «Μιλάω για το δικαίωμα μιας γυναίκας στα παπούτσια»
Μέσω του περιοδικού της, μήνα με τον μήνα με πολλούς ανυποψίαστους τρόπους, η Helen έστειλε το μήνυμα στις γυναίκες ότι η μητρότητα και τα παιδιά είναι ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο στην ελευθερία τους.
Η Betty Friedan αποκάλεσε το Cosmopolitan «εντελώς άσεμνο και απόλυτα φρικτό».
Η Betty ήταν αντίθετη στο να αντιμετωπίζονται οι γυναίκες απλώς ως σεξουαλικά αντικείμενα και υπερασπίστηκε τη μητρότητα και την οικογένεια.
Η Betty δήλωσε: «Θες έναν φεμινισμό που να περιλαμβάνει τις γυναίκες που έχουν παιδιά και επιθυμούν παιδιά γιατί αυτή είναι η πλειοψηφία των γυναικών».
Πώς λοιπόν η σεξουαλική επανάσταση του Hugh Hefner και της Helen Gurley Brown πήρε στα χέρια της το γυναικείο κίνημα της Betty Friedan;
Απάντηση: Υπήρξαν και δύο άντρες, λευκοί, της ανώτερης μεσαίας τάξης, στόχος των οποίων ήταν να νομιμοποιήσουν και να πουλήσουν μαζικά τις αμβλώσεις σε όλη την Αμερική.
Ο Larry Lader και ο Bernard Nathanson ήταν υποστηρικτές των αμβλώσεων και θα προχωρούσαν, για να ιδρύσουν την ομάδα υπεράσπισης των αμβλώσεων NARAL, η οποία εξακολουθεί να υπάρχει και σήμερα.
Ο στόχος του Lader ήταν η πλήρης κατάργηση των περιορισμών για τις αμβλώσεις ως μέσο για τον έλεγχο της πληθυσμιακής αύξησης και την ανατροπή της σεξουαλικής ηθικής.
Ήταν ο βιογράφος και καλός φίλος της Margaret Sanger, ιδρύτριας της Planned Parenthood.
Αλλά οι ιδέες του Lader για την άμβλωση ήταν τόσο ριζοσπαστικές, ακόμη και για την Sanger, ώστε διέλυσε τη σχέση τους.
Μόλις ένας άλλος άνδρας, ο Alan Guttmacher ανέλαβε την Planned Parenthood, η οργάνωση άρχισε να υποστηρίζει δημόσια τη μαζική νομιμοποίηση των αμβλώσεων.
Η άμβλωση ήταν πρακτική κυρίως των ανδρών της ανώτερης μεσαίας τάξης και ο Lader εργάστηκε σκληρά για να την προωθήσει ανάμεσα στις φεμινίστριες, γνωρίζοντας ότι μπορούσαν να την προωθήσουν ακόμη καλύτερα από ό,τι θα μπορούσε εκείνος, αρκεί να την αγόραζαν.
Στο «Aborting America», ο Bernard Nathanson καταγράφει τι του έλεγε ο Lary στις συναντήσεις τους στη NARAL:
«Αν είναι να μεταφέρουμε τις αμβλώσεις από τα βιβλία στους δρόμους, τότε θα πρέπει να στρατολογήσουμε τις φεμινίστριες.
Η Friedan πρέπει να κατευθύνει τα στρατεύματά της σε αυτό το πράγμα - ενώ έχει ακόμα τον έλεγχο τους.
Πρέπει να βάλουμε τις γυναίκες μπροστά…
Και μερικούς μαύρους.
Ειδικά τις μαύρες γυναίκες.
Γιατί καθυστερούν τόσο πολύ να δουν τη σημασία όλου αυτού του κινήματος για τον εαυτό τους;»
Ακριβώς όπως η Helen είπε ψέματα για να πουλήσει το Cosmo Girl, οι Lader και Nathanson είπαν ψέματα για να πουλήσουν την άμβλωση.
Όπως θα ομολογήσει αργότερα ο Nathanson, «Φορτίσαμε συναισθηματικά τις επιπτώσεις των παράνομων αμβλώσεων και κατασκευάσαμε δημοσκοπήσεις που έδειχναν ότι το 85% του κοινού τάσσεται υπέρ της απεριόριστης άμβλωσης, ενώ γνωρίζαμε ότι ήταν μόνο το 5%»
«Όταν μιλούσαμε για θανάτους λόγω παράνομων αμβλώσεων ήταν πάντα 5.000 με 10.000 το χρόνο. Ομολογώ ότι γνώριζα ότι τα στοιχεία ήταν εντελώς ψευδή».
Αλλά αυτά τα ψέματα ήταν τόσο αποτελεσματικά που ο Lader κατάφερε να κερδίσει πολλούς ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένης της Betty Friedan.
Στις 18 Νοεμβρίου 1967, στο Κινέζικο δωμάτιο του ξενοδοχείου Mayflower στο DC, η Betty επέμεινε να εισαχθεί η άμβλωση στην ατζέντα της Εθνικής Οργάνωσης για τις Γυναίκες.
Η άμβλωση υιοθετήθηκε με τις ψήφους 57 ατόμων.
Μετά από αυτό, το ένα τρίτο των γυναικών του συνεδρίου
παραιτήθηκαν από τον Εθνικό Οργανισμό Γυναικών.
Τα ψέματα και η προπαγάνδα του Larry εισήλθαν ακόμη και στην περίφημη απόφαση Roe v. Wade.
To βιβλίο του «Abortion» χρησιμοποιείται τουλάχιστον επτά φορές ως παραπομπή στην απόφαση του Δικαστηρίου.
Μετά τη νομιμοποίηση των κατ' απαίτηση αμβλώσεων, τα ποσοστά των αμβλώσεων και των διαζυγίων εκτοξεύτηκαν στα ύψη, ενώ τα ποσοστά των γεννήσεων μειώθηκαν και τα ποσοστά γάμου έπεσαν κατακόρυφα.
Σήμερα, οι Αμερικανοί πραγματοποιούν περίπου 1 εκατομμύριο αμβλώσεις ετησίως, 2.700 αγέννητα παιδιά κάθε μέρα, και περισσότερο από το ένα τρίτο των αμβλώσεων πραγματοποιούνται από την Planned Parenthood.
Βλέποντας αυτές τις τάσεις, το 1981 η Betty Friedan συνέγραψε ένα επόμενο βιβλίο με τίτλο "The Second Stage", εκφράζοντας τη λύπη της που το φεμινιστικό κίνημα είχε δαιμονοποιήσει την οικογένεια.
Ο Bernard Nathanson εγκατέλειψε τη θέση του στη NARAL, ασπάστηκε τον Χριστιανισμό, και έγινε ακτιβιστής υπέρ της ζωής, δημιουργώντας μια από τις πιο σημαντικές ταινίες κατά των αμβλώσεων όλων των εποχών, τη "Σιωπηλή Κραυγή".
Bernard Nathanson: Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό το παιδί νιώθει τον πιο θανάσιμο κίνδυνο που μπορεί να φανταστεί κανείς.
Αλλά ας αναλογιστούμε από την αρχή της ιστορίας μας μια από τις στιγμές που πυροδότησε για πρώτη φορά την ψυχή της Betty Friedan:
Όταν απολύθηκε επειδή ήταν έγκυος.
Το να υποστηρίξει ότι η άμβλωση ήταν η λύση για την εγκυμοσύνη της, σημαίνει στην ουσία πως συμφωνεί με το αφεντικό της.
Αυτό σημαίνει ότι ο έγκυος εαυτός της είναι το πρόβλημα, ότι η φυσική της ικανότητα ως γυναίκα είναι το πρόβλημα, ότι το παιδί της είναι το πρόβλημα.
Η άμβλωση δεν έχει κάνει τίποτα για να διορθώσει την καταπίεση και την ανισότητα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σε αυτές τις καταστάσεις.
Τη διαιωνίζει.
Η άμβλωση είναι μια δικαιολογία για τους άνδρες, τις επιχειρήσεις και τις κοινότητες να παραμελούν, να εκμεταλλεύονται και να κάνουν διακρίσεις εις βάρος των γυναικών.
Αντί να υποστηρίξουν τη μητέρα και το παιδί της, τους χωρίζουν με βιαιότητα, πιέζοντας τη μητέρα να σκοτώσει το παιδί της.
Η άμβλωση είναι η απόλυτη έκφραση της καταπίεσης των γυναικών.
Οι γυναίκες και τα παιδιά δεν μπορούν να απελευθερωθούν στην κοινωνία έως ότου η άμβλωση γίνει αδιανόητη.
Το να λέμε στις γυναίκες ότι πρέπει να έχουν την δυνατότητα να αφαιρούν τη ζωή από τα παιδιά τους για να επιτύχουν την ολοκλήρωση, δεν είναι ενδυνάμωση.
Ο αληθινός φεμινισμός επιδιώκει να προωθήσει όλες τις πτυχές της προσωπικότητας μιας γυναίκας στην εκπαίδευσή της, στο επάγγελμά της, στο γάμο της και στη μητρότητά της.
Γιατί αυτή η δέσμευση για μια συνολική μέριμνα προς τις γυναίκες και τα παιδιά, για όλη τους την προσωπικότητα, είναι που θα μας απελευθερώσει πραγματικά.
Για περισσότερα σχετικά με την ιστορία του πώς η σεξουαλική επανάσταση υπονόμευσε το γυναικείο κίνημα, διαβάστε το βιβλίο «Subverted», της Sue Ellen Browder.
Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=T3KFXqOCE7c
