Σχόλιο από το «Αφήστε με να Ζήσω!»:
Συχνά διατυπώνεται η θέση, πως η άμβλωση είναι έκφραση της ελεύθερης και ανεξάρτητης επιλογής της γυναίκας, η οποία μέσω αυτής ενδυναμώνεται και αποδεικνύει πως ελέγχει το σώμα της. Δυστυχώς σύμφωνα με μελέτη που δημοσίευσε το «The Elliot Institute» στις ΗΠΑ, και αφορούσε γυναίκες που έκαναν άμβλωση, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι γυναίκες επιθυμούν στην πλειοψηφία τους να κρατήσουν τα παιδιά, αλλά η άνεση που δίνει ο νόμος για την άμβλωση, κάνει τους πατέρες των παιδιών εκβιαστικούς απέναντί τους, ώστε αναγκάζονται να προχωρήσουν στη θανάτωση του παιδιού τους.
Η Άμβλωση ήταν «Η Μη- Επιλογή».
- Το 64% των γυναικών ανέφεραν ότι αισθάνθηκαν πιεσμένες να κάνουν έκτρωση.(1)
- Οι περισσότερες αισθάνθηκαν πως κινήθηκαν βιαστικά ή σε συνθήκες αβεβαιότητας, ενώ το 67% δήλωσε πως δεν είχε σωστή συμβουλευτική καθοδήγηση.(1)
- Το 79% δεν ενημερώθηκε για τις εναλλακτικές λύσεις.(1)
- Το 84% δεν ήταν επαρκώς ενημερωμένο πριν από την άμβλωση.(1)
- Η πίεση για διακοπή κύησης μπορεί να κλιμακωθεί ως προς τη βία.(2)
- Η ανθρωποκτονία είναι η κύρια αιτία θανάτου των εγκύων γυναικών.(3)
- Οι κλινικές αποτυγχάνουν να ελέγξουν τον εξαναγκασμό των γυναικών. (4)
- Οι γυναίκες είναι σχεδόν 4 φορές πιο πιθανό να πεθάνουν μετά από μια άμβλωση.(5)
- Τα ποσοστά αυτοκτονίας είναι έξι φορές υψηλότερα μετά την άμβλωση.(6)
- Το 65% των γυναικών υποφέρουν από συμπτώματα τραυματισμού μετά από άμβλωση.(1)
Έκτρωση: Η Ανεπιθύμητη επιλογή. Οι περισσότερες εκτρώσεις είναι ανεπιθύμητες ή αναγκαστικές. Πολλές πραγματοποιούνται υπό συνθήκες βίας.
Οι περισσότερες αμβλώσεις είναι ανεπιθύμητες, εκβιαστικές και πολλές γυναίκες αναγκάζονται να τις κάνουν, συχνά με βιαιότητα. Η αυξανόμενη πίεση για την άμβλωση μπορεί να προέλθει από τους εργοδότες, συζύγους, γονείς, γιατρούς, συνεργάτες, τις επιχειρήσεις που κερδοσκοπούν από τις εκτρώσεις, τους κατόχους της ακίνητης περιουσίας, τους φίλους και την οικογένεια, ακόμη και από αξιόπιστους οικονομικούς, προσωπικούς, σχολικούς ή θρησκευτικούς καθοδηγητές, ακόμη και θυρωρούς ή και επίσημες αρχές.
Μπορεί ακόμη οι εν λόγω σύμβουλοι να ξεχνούν να μιλήσουν στα νέα ή ευάλωτα άτομα ή ζευγάρια σχετικά με τις διαθέσιμες εναλλακτικές λύσεις. Μπορούν να παρουσιάσουν με παραπλανητικό τρόπο τις πληροφορίες ή να παρουσιάσουν ψευδείς πληροφορίες, ως γεγονότα.
Μπορεί να απειλήσουν ή να εκβιάσουν. Αυτές όμως οι απειλές δεν είναι μόνο στα λόγια. Ο εξαναγκασμός μπορεί και όντως κλιμακώνεται ως προς τη βία. Όπως δείχνει αυτή η έκθεση, οι γυναίκες που αντιστάθηκαν στην άμβλωση έχουν ξυλοκοπηθεί, βασανιστεί, ακόμη και σκοτωθεί. Σε κάποιες έχουν γίνει βίαιες ενέσεις με φάρμακα, έχουν δοθεί κρυφά κτηνιατρικά ή άλλα εκτρωτικά σκευάσματα για να προκληθεί αποβολή. Άλλες υπήρξαν θύματα ανδρών που προσλήφθηκαν από τον πατέρα του παιδιού για να τις τραυματίσουν, να σκοτώσουν το μωρό, τη μητέρα ή και τους δύο.
Μερικές φορές, οι απειλές περιλαμβάνουν τον εκβιασμό ή την απώλεια της στέγης ή της δουλειάς ή την εκμετάλλευση των γονέων που αντιμετωπίζουν την κρίση. Σε μια περίπτωση, ένας εργοδότης απείλησε να σπρώξει την έγκυο εργαζόμενή του κάτω από τις σκάλες, εφόσον δεν συμφωνούσε να κάνει έκτρωση. Σε μια άλλη περίπτωση, ένας έμπορος λιανικής πώλησης ειδών μητρότητας, απέλυσε τις εγκύους εργαζόμενες. Σε μια άλλη περίπτωση, μια άστεγη γυναίκα στερήθηκε τη φιλοξενία της σε κάποια δομή, μέχρι να συμφωνήσει και να προβεί σε έκτρωση. Συχνά, μια τέτοια πίεση προέρχεται από πολλές πλευρές και μπορεί να κλιμακωθεί.
Επιλογή μετά από Εξαναγκασμό... Σύρθηκε στην κλινική για να αναγκαστεί να είναι συνεπής στο ραντεβού της άμβλωσης.
Ένας πρώην φύλακας κλινικής αμβλώσεων κατέθεσε ενώπιον του νομοθετικού σώματος της Μασαχουσέτης, ότι η μεγαλύτερη απειλή για τις γυναίκες που προσέρχονται στις κλινικές εκτρώσεων είναι οι άντρες που τις συνοδεύουν.(7) Πολλές γυναίκες πιέζονται επίσης από το προσωπικό της κλινικής, το οποίο ανταμείβεται οικονομικά για την προώθηση των εκτρώσεων.(8)
Ανενημέρωτο θύμα, οδηγήθηκε στη «Μη Επιλογή» ... «Όταν έμαθα την αλήθεια, δεν μπορώ να σας πω πόσο προδομένη αισθάνθηκα».
- Το 54% των γυναικών δεν ήταν σίγουρο για την απόφασή τους, και το 67% δεν είχε προηγουμένως καμία συμβουλευτική προσέγγιση.(1)
- Το 84% δεν είχε ενημερωθεί επαρκώς εκ των προτέρων (1). Το 79% δεν είχε πληροφορηθεί ή εξαπατήθηκε σχετικά με τις διαθέσιμες επιλογές.
- Πολλές ενημερώθηκαν λανθασμένα από τους «ειδικούς», σχετικά με την ανάπτυξη του εμβρύου, τις εναλλακτικές λύσεις στην άμβλωση ή τους κινδύνους των αμβλώσεων.(11)
- Πολλές στερήθηκαν την απαραίτητη προσωπική, οικογενειακή, κοινωνική ή οικονομική υποστήριξη.(11)
Η Επισφαλής Επιλογή ... Η κοινωνία ενδιαφέρεται για θέματα εξαναγκασμού και τους επαγόμενους κινδύνους για τη γυναίκα.
Υποστηρίξτε τη διερεύνηση και την καταγραφή αυτών των περιστατικών.
Σχεδόν οι μισοί ψηφοφόροι πιστεύουν ότι η εξαναγκασμένη έκτρωση είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Πιστεύουν ότι τα αρνητικά της αποτελέσματα είναι πιο συχνά από όσο γενικά αναφέρονται. Θα υποστηρίξουν τους υποψήφιους πολιτικούς που θα προωθήσουν νομοθεσία που καθιστά τους γιατρούς υπεύθυνους, εάν αποτύχουν να διαπιστώσουν και να καταγγείλουν τον καταναγκασμό.(12) Το 80% περίπου των αμβλώσεων πραγματοποιούνται σε μη νοσοκομειακές εγκαταστάσεις, με πτωχό εξοπλισμό για την περίπτωση έκτακτων επιπλοκών.
Για τις γυναίκες που έκαναν εξαναγκασμένη άμβλωση ισχύει πως:
- Το 31% εμφάνισαν μεταγενέστερες επιπλοκές στην υγεία.(1)
- Το 65% πάσχουν από πολλαπλά συμπτώματα μετατραυματικής διαταραχής στρες.(1)
- Έχουν 65% υψηλότερο κίνδυνο κλινικά εκδηλωμένης κατάθλιψης.(14)
- Το 10% έχουν άμεσες επιπλοκές, μερικές από αυτές είναι απειλητικές για τη ζωή.(15)
- Υπάρχει 3,5 φορές υψηλότερος κίνδυνος θανάτου από όλες γενικά τις αιτίες.(5)
- Τα ποσοστά αυτοκτονίας είναι 6 φορές υψηλότερα εάν οι γυναίκες κάνουν άμβλωση αντί για τοκετό.(6)
Βιβλιογραφικές πηγές:
1. VM Rue et. al., “Induced abortion and traumatic stress: A preliminary comparison of American and Russian women,” Medical Science Monitor 10(10): SR5-16 (2004).
2. See the www.theunchoice.com for further information and cases.
3. I.L. Horton and D. Cheng, “Enhanced Surveillance for Pregnancy-Associated Mortality-Maryland, 1993-1998,” JAMA 285(11): 1455-1459 (2001); see also J. Mcfarlane et. al., "Abuse During Pregnancy and Femicide: Urgent Implications for Women's Health," Obstetrics & Gynecology 100: 27-36(2002).
4. See stopforcedabortions.com.
5. M Gissler et. al., “Pregnancy Associated Deaths in Finland 1987-1994 -- definition problems and benefits of record linkage,” Acta Obsetricia et Gynecologica Scandinavica 76:651-657, (1997). Another study found that, compared to women who gave birth, women who had abortions had a 62% higher risk of death from all causes for at least eight years after their pregnancies. DC Reardon et. al., “Deaths Associated With Pregnancy Outcome: A Record Linkage Study of Low Income Women,” Southern Medical Journal 95(8):834-41, (2002).
6. M Gissler et. al., “Pregnancy Associated Deaths in Finland 1987-1994 -- definition problems and benefits of record linkage,” Acta Obsetricia et Gynecologica Scandinavica 76:651-657 (1997); and M. Gissler, “Injury deaths, suicides and homicides associated with pregnancy, Finland 1987-2000,” European J. Public Health 15(5):459-63 (2005).
7. Brian McQuarrie, “Guard, clinic at odds at abortion hearing,” Boston Globe, April 16, 1999.
8. Carol Everett with Jack Shaw, Blood Money (Sisters, OR: Multnomah Books, 1992). See also Pamela Zekman and Pamela Warwick, “The Abortion Profiteers,” Chicago Sun Times special reprint, Dec. 3, 1978 (originally published Nov. 12, 1978), p. 2-3, 33.
9. Julie A. Gazmararian et al., “The Relationship Between Pregnancy Intendedness and Physical Violence in Mothers of Newborns,” Obstetrics & Gynecology, 85 :1031 (1995); Hortensia Amaro et al., “Violence During Pregnancy and Substance Use,” American Journal of Public Health, 80:
575 (1990); and J. McFarlane et al., “Abuse During Pregnancy and Femicide: Urgent Implications for Women’s Health,” Obstetrics & Gynecology, 100: 27, 27-36 (2002).
10. “Is Your Mother’s Feminism Dead? New Agenda for Women Revealed in Landmark Two-Year Study,” press release from the Center for the Advancement of Women (www.advancewomen.org), June 24, 2003; and Steve Ertelt, “Pro-Abortion Poll Shows Majority of Women Are Pro-Life,” LifeNews.com (www.lifenews.com/nat13.html), June 25, 2003.
11. See Theresa Burke, Forbidden Grief: The Unspoken Pain of Abortion (Springfield, IL: Acorn Books, 2000) and www.theunchoice.com.
12. “National Opinion Survey of 600 Adults Regarding Attitudes Toward a Pro-Woman/Pro-Life Agenda,” proprietary poll commissioned by the Elliot Institute, conducted in Dec. 2002.
13. D. Reardon, Abortion Malpractice (Denton, TX: Life Dynamics, 1993)
14. JR Cougle, DC Reardon & PK Coleman, “Depression Associated With Abortion and Childbirth: A Long-Term Analysis of the NLSY Cohort,” Medical Science Monitor 9(4):CR105-112, 2003.
15. Frank, et.al., "Induced Abortion Operations and Their Early Sequelae," Journal of the Royal College of General Practitioners 35(73):175-180, April 1985; Grimes and Cates, "Abortion: Methods and Complications", in Human Reproduction, 2nd ed., 796-813; M.A. Freedman, "Comparison of complication rates in first trimester abortions performed by physician assistants and physicians," Am. J. Public Health 76(5):550-554, 1986).
Πηγές:
Fact Sheets & Healing: TheUnChoice.com
http://www.unfairchoice.info/pdf/FactSheets/ForcedAbortions.pdf
