Είχαμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο, το οποίο πουλούσε εκτρώσεις και ονομαζόταν σεξουαλική εκπαίδευση.
Καταστρέφαμε τη φυσική τους σεμνότητα, τους απομονώναμε από τους γονείς τους και τις αξίες τους και γινόμασταν οι ειδικοί στο σεξ, στη ζωή τους. Έτσι, οι νέοι αυτοί στρέφονταν σε εμάς, για να τους δώσουμε ένα αντισυλληπτικό χάπι, με μειωμένη δόση φαρμάκου, ή και έμεναν έγκυες λόγω ενός ελλατωματικού προφυλακτικού, διότι δεν αγοράζαμε τα πιό ακριβά προφυλακτικά∙ αγοράζαμε τα φθηνότερα προφυλακτικά. Ο στόχος μας ήταν να επιτύχουμε τρεις με πέντε εκτρώσεις, για κάθε κορίτσι, στην ηλικία ανάμεσα στα 13 με 18.
Τους δίναμε ένα αντισυλληπτικό χάπι με χαμηλή δόση φαρμάκου. Για να εξασφαλίσουμε πως θα είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα, έπρεπε να λαμβάνεται την ίδια ώρα κάθε μέρα και - αν το κορίτσι δεν το έπαιρνε με αξιόπιστο τρόπο και έχανε τη δόση-, η προστασία χανόταν, η σεξουαλική δραστηριότητα πήγαινε τότε από το μηδέν, ή μία φορά την εβδομάδα, στις πέντε ή στις επτά φορές. Η κοπέλα δεν παίρνει το χάπι σωστά, μένει έγκυος και ποιον παίρνει τηλέφωνο όταν μείνει έγκυος; Παίρνει εμάς! Εμείς είμασταν οι ειδικοί και εμείς είμασταν έτοιμοι. Εμείς χρησιμοποιούσαμε ένα πλάνο γραπτών οδηγιών σχεδιασμένο για να ξεπερνούμε κάθε συγκεκριμένη ένσταση. Αυτός είναι ο τρόπος να πουλάς: να ξεπερνάς τις ενστάσεις και να παίρνεις την παραγγελία∙ σ αυτήν την περίπτωση, στην έκτρωση! Και όταν η κοπέλα παίρνει τηλέφωνο, η πρώτη ερώτηση είναι η επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης και έτσι το κορίτσι εξομολογείται: «Ξέρετε, νομίζω πως είμαι έγκυος» και η σύμβουλος -που είναι στη πραγματικότητα μια τηλεπωλήτρια- (διότι όλοι αυτό είναι που προσπαθούν όλο κι όλο να κάνουν: να πουλήσουν από το τηλέφωνο, αλλά τους αποκαλούμε «συμβούλους»), λέει, λοιπόν, αυτή: «Εμείς θα φροντίσουμε το πρόβλημά σου κανένας δεν χρειάζεται να μάθει» και κατόπιν έρχεται η πρώτη ερώτηση «Ποια ήταν η πρώτη μέρα της τελευταίας κανονικής σου περιόδου;» και εκείνη δίνει σε αυτήν - την αποκαλούμενη σύμβουλο - την ημερομηνία. Τότε εκείνη της λέει: «Είσαι έγκυος οκτώ εβδομάδων». Δεν λέει: «Ίσως να είσαι έγκυος οκτώ εβδομάδων», ή «Θα μπορούσες να είσαι έγκυος οκτώ εβδομάδων». Αυτή έλεγε: «Είσαι έγκυος οκτώ εβδομάδων»! Με τον τρόπο αυτό, έβαλε τον πρώτο σπόρο, για να φυτέψει τη μακριά διαδικασία του μάρκετινγκ των εκτρώσεων. Και το λυπηρό είναι, πως μέσα στο μυαλό αυτού του κοριτσιού, αυτή είναι η ειδική στις εκτρώσεις. Η επόμενη ερώτηση της «συμβούλου» είναι: «Αυτά είναι καλά ή κακά νέα;»
Αν ήταν καλά νέα, η κοπέλα δεν θα έπαιρνε τηλέφωνο σε κλινική για εκτρώσεις, τα νέα προφανώς είναι άσχημα, και όταν αυτή απαντήσει πως τα νέα είναι άσχημα, τότε η σύμβουλος προχωρά απευθείας στο θέμα, διότι τώρα πλέον θέλει να εξακριβώσει τη διάσταση του φόβου της κοπέλας και να τη χρησιμοποιήσει για να επαναβεβαιώσει την απόφαση για έκτρωση. Εάν κάποια στιγμή αυτή η κοπέλα απομακρυνθεί και πει: «Ίσως θα ήθελα να το σκεφτώ», θα ακούσει από τη σύμβουλο: «Οι γονείς σου θα σε σκοτώσουν, θα χάσεις την ομάδα γυμναστικής σου, σκέψου την έκτρωση, οι εκτρώσεις τώρα γίνονται σε όλους τους μήνες της εγκυμοσύνης, διότι αυτό επιτάσσει το πρόγραμμα για την υγεία της μητέρας, μια έκτρωση μπορεί να πραγματοποιηθεί σε οποιονδήποτε από τους εννέα μήνες της εγκυμοσύνης. Αλλά το πρόβλημα είναι ότι η υγεία έχει ορισθεί και ως ψυχική υγεία και εμείς είχαμε να πούμε πως αυτό τρομοκρατούσε τις νέες γυναίκες. Θα τους έλεγε η σύμβουλος, λοιπόν: «Θα είχες προβλήματα με αυτή την εγκυμοσύνη, αν την έφερνες εις πέρας, έτσι δεν είναι;» και η κοπέλα θα απαντούσε: «Ναι» και εμείς θα επιστρατεύαμε τα συναισθήματά της, για το σκοπό μας.
Όταν κάποιοι δικηγόροι διαδήλωναν για το δικαίωμα επιλογής των γυναικών, δεν βλέπουμε πού βρίσκεται η επιλογή, όταν μόνο μία επιλογή τους προσφερόταν. Αυτή είναι μια σημαντική πλάνη σε αυτό που αποκαλείται «δικαίωμα επιλογής της γυναίκας».
Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι καν επιλογή. Λαμβάνεται μια απόφαση, χωρίς όλα τα δεδομένα, ή είναι βασισμένη σε στρεβλωμένη πληροφόρηση. Δεν παρουσιάζονται σ’αυτήν άλλες επιλογές, ενώ επιβάλλεται μια πράξη θανατηφόρα πάνω σε μια γυναίκα. Πρέπει να μιλήσουμε για αυτό κατανοώντας ότι είναι κάτι το οποίο χρησιμοποιεί ψέματα, εξαναγκασμό. Το πρώτο και καλύτερο σύνθημα για τις εκτρώσεις είναι το δικαίωμα της προσωπικής απόφασης και η ειρωνεία με αυτό είναι πως όταν ρωτήσεις τις γυναίκες που έκαναν εκτρώσεις «Γιατί την έκανες αυτήν την έκτρωση;» η πιο συχνή απάντηση είναι «Αισθανόμουν, νόμιζα πως δεν υπήρχε για μένα άλλη επιλογή». Η πλειοψηφία των εκτρώσεων, ίσως και το 80% τους, στην Αμερική, συνέβη κάτω από ποικίλες συνθήκες εκβιασμού, με άλλα λόγια δεν ήταν επιλογή της γυναίκας.
Ένα απόγευμα μου τηλεφώνησε μια συγκεκριμένη κυρία, και μου ζήτησε ένα ραντεβού για την κόρη της, να έρθει και να κάνει μια έκτρωση.
Τη ρώτησα εάν η κόρη της επιθυμούσε να κάνει έκτρωση και μου απάντησε: «Εν πάσει περιπτώσει, δεν είναι και αυτό που θα προτιμούσε....» Έτσι πήγα σε μία σύμβουλο, σε μία Χριστιανή σύμβουλο, και αυτή συνέχεια έλεγε πως εγώ έπρεπε να κάνω έκτρωση και αυτό δεν ήταν σωστό για μένα να το κάνω, και πως δεν θα ήταν καλό για τα παιδιά μου. Εγώ κατόπιν το είπα στον αρραβωνιαστικό μου, μετά το είπα στη μητέρα μου, το είπα και στους υπόλοιπους μέσα στην οικογένειά μου και εντελώς ξαφνικά όλοι συμφώνησαν στο ότι: «Εσύ δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, δεν θες να το κάνεις αυτό, δεν είναι καλό για τα παιδιά, δεν είναι καλό για σένα, δεν είναι καλό για τον γάμο μας, δε θέλω να αναθρέψω αυτό το παιδί....» «Μακάρι να βρισκόταν κάποιος που θα άλλαζε τις ισορροπίες στην οικογένειά μας και τους συσχετισμούς που είχαν δημιουργηθεί, να άλλαζε όλους όσους είχαν εμπλακεί, αλλά δεν υπήρξαν τέτοιοι..»
Στην έκτρωση δεν μιλούμε για επιλογή, αλλά για λύση απελπισίας. Δεν μιλούμε για ανθρώπους που κάνουν έκτρωση από δική τους απόφαση, αλλά είναι άνθρωποι που καταφεύγουν σ’αυτήν διότι αισθάνονται πως δεν έχουν ούτε ελευθερία, ούτε δικαίωμα επιλογής.
Μέσα από πολλές συζητήσεις, εκείνος με έσπρωχνε στην έκτρωση, με έφερνε σε σύγχυση. Σε κάποιο σημείο απλά ένιωσα, δεν ξέρω, ένιωσα ότι αυτόν δεν τον ένοιαζε για μένα, αλλά το μόνο που σκεφτόταν ήταν: «Ας το επιδιορθώσουμε αυτό», και για να πω ακριβώς τα λόγια του: «Πρέπει να επιδιορθώσεις τη κατάσταση.....»
Ήμουν σε κατάσταση φόβου, σε συναισθηματική αστάθεια και στη θέση αυτή αισθανόμουν πως δεν υπήρχε δυνατότητα για άλλη επιλογή..
Οι γυναίκες είναι τα θύματα, σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις οι γυναίκες εκβιάζονται, βρίσκονται σε καθεστώς πανικού και μετανοούν για αυτή την απόφαση που πήραν...
Οι γυναίκες αισθάνονται πως απειλούνται πως εάν δεν προχωρήσουν στην έκτρωση, θα τιμωρηθούν στη ζωή τους εξαιτίας του παιδιού που κράτησαν. Υπάρχουν ιστορίες για τον φίλο τους που είπε: «Θα σου δώσω τα 300 $ και η σχέση μας θα συνεχιστεί, αν κάνεις την έκτρωση. Αν επιλέξεις να κρατήσεις το μωρό, η πόρτα βρίσκεται εκεί…»
Έβγαινα ραντεβού με έναν νεαρό και έμεινα έγκυος και οι πρώτες λέξεις που βγήκαν από τα χείλη του ήταν: «Δεν θα το κρατήσεις, έτσι δεν είναι;» Θυμάμαι το πώς βούλιαξε η καρδιά μου και σκέφτηκα «Μάλλον όχι, υποθέτω πως όχι» και ήταν τόσο μεγάλη η πίεση πάνω μου........
Σε καμία περίπτωση να μην σκεφτείτε πως ήταν η επιλογή μου. Στην πραγματικότητα νομίζω πως ήταν αυτό που σας είπα και πριν: ήταν ένα τελεσίγραφο...
Όλοι εκεί φώναζαν από πάνω μου, είχα την αίσθηση πως συνεχώς μου φώναζαν, πίεζαν σταθερά και συστηματικά πρέπει να το σκοτώσεις, πρέπει να τον κάνεις έκτρωση, δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, πρέπει να πάς στη κλινική, να βιαστείς, κάθε εβδομάδα που καθυστερείς κάνει τα πράγματα χειρότερα, πήγαινε, πήγαινε, πήγαινε, πήγαινε και στο τέλος δεν μπόρεσα να αντέξω όλη αυτή την ασφυκτική κατάσταση και αφού υποτίθεται θα έκανα δυστυχισμένη τη ζωή όλων τους, ήταν αμείλικτη η κατάσταση, δεν μπορούσε να περάσει μια μέρα χωρίς να τους ακούω, είτε στην πραγματικότητα, είτε μου ερχόταν ξανά στο μυαλό κάτι που μου είχαν πει πριν από κανένα δίωρο, με βομβαρδίζανε και εγώ σκεφτόμουν πως θα κουβαλήσω αυτό το βάρος, κανένας άλλος δεν μπορεί...
Είχαμε ένα δωδεκάχρονο, μπήκε μέσα μασώντας την τσίκλα της και φαινόταν τόσο άνετη, έκανε την έκτρωσή της, ήλθε δύο εβδομάδες μετά για επανέλεγχο, δεν έβγαινε από το δωμάτιο, δεν έφευγε από το δωμάτιο, άνοιξα τη πόρτα και ήταν μέσα, ήταν μέσα, μας έφερε ένα κομμάτι γυαλιού και έκοψε τις φλέβες του καρπού της, δώδεκα χρονών....
Αλλά σε όλους μας έρχεται αυτή η ώρα που συνειδητοποιούμε πως είμαστε μητέρες, και πώς μπορέσαμε να σκοτώσουμε τα παιδιά μας, είναι ακριβώς το ίδιο...
Σπάνια δίνονται σωστές εξηγήσεις και προειδοποιήσεις, οι γυναίκες σπάνια πληροφορούνται για όλα τα ενδεχόμενα της διαδικασίας στην οποία εισέρχονται, όταν εξουσιοδοτούν έναν γυναικολόγο να σκοτώσει το μωρό που έχουν μέσα τους.
Ακόμη κι αν δεν υπάρξουν συνέπειες, ή επιπλοκή για την πράξη τους όπως καρκίνος του μαστού, αρρώστια, ή άλλου τύπου γυναικολογικός τραυματισμός, εάν και μόνο επηρεάσει τις, ή και το ένα τέταρτο των γυναικών, δεν θα ήταν καλύτερο να τις ενημερώσουν για το τί ενδεχομένως θα αντιμετωπίσουν ως συνέπεια της επιλογής τους, δεν θα ήταν φρόνιμο να τους μιλήσουμε για κάθε δυνητικό κίνδυνο;
Η κυβέρνηση επιβάλλει προειδοποιήσεις για κάθε άλλο δυνητικό κίνδυνο, κάθε πακέτο τσιγάρων, κάθε αλκοολούχο ποτό, κάθε κουτί φάρμακα. Έχει προειδοποίηση για τους ενδεχομένους κινδύνους για την υγεία, γιατί να μην υπάρχει προειδοποίηση για κάτι που φέρνει τέτοια αλλαγή στη ζωή, τόσο απειλητικό για την ζωή, όπως μια άμβλωση..
Υπάρχουν πολλά δεδομένα για τις σωματικές και ψυχολογικές συνέπειες, υπήρχε μια μεγάλη μελέτη στη Νέα Ζηλανδία περίπου δύο χρόνια πριν που κατέδειξε τις απώτερες συνέπειες...
Η έκτρωση μπορεί να έχει συνέπειες σε βάθος χρόνου πάνω στον οργανισμό της γυναίκας, να επηρεάσει την γονιμότητά της...
Πολλές γυναίκες καθίστανται στείρες, υποφέρουν από άλλες καταστάσεις από τα γεννητικά τους όργανα, και καταλήγουν να κάνουν ολικές υστερεκτομές, ποτέ δεν καταφέρνουν να συλλάβουν και να κάνουν άλλα παιδιά..Σε μια από τις κυρίες που μας επισκέφθηκε, η δύναμη της αναρρόφησης που χρησιμοποιήθηκε για την έκτρωση, ήταν τόσο μεγάλη, που προκάλεσε σύμπτωση στις σάλπιγγές της και δεν μπόρεσε ποτέ.....
Δεν ήμουν μέσα σε όλες τις εκτρώσεις, κάποιος άλλος ήταν μέσα βοηθός του, αλλά μπήκα στο τέλος και δεν είχα δει ποτέ τόσο πολύ αίμα, καταλαβαίνετε αίμα παντού, την βάλαμε στην ανάνηψη και γέμισε το κρεβάτι αίμα και αλλάξαμε τα σεντόνια δύο φορές, η πίεση στη κυκλοφορία της ήταν ασταθής και ο γιατρός είχε φύγει. Ανησυχούσα πραγματικά για εκείνην και προσπάθησα να τον καλέσω να έλθει, ο φίλος της ήθελε να φύγουν για το σπίτι, και η πίεσή της σταθεροποιήθηκε κάπως, αλλά εγώ δεν το πίστευα πως ήταν καλά, καταλαβαίνετε είναι εκείνη η διαίσθηση που έχεις πως η γυναίκα δεν πηγαίνει καλά, και στις 10, ο φίλος της είπε «Κοιτάξτε, αν συμβεί κάτι, θα σας ειδοποιήσω αμέσως» και στις 4.30 τηλεφώνησε στο γιατρό, αυτός δεν πήρε το ιστορικό σωστά και συμβούλεψε τον φίλο της να την βάλουν σε μια μπανιέρα με ζεστό νερό, και όταν την έβαλε ο φίλος της, το τελευταίο ελάχιστο υπόλοιπο από το αίμα της άδειασε και τότε μου τηλεφώνησε στις 6.00 και μου είπε πως είναι νεκρή και αμέσως μου εξηγούσε το πώς επρόκειτο να καλύψει τα πράγματα και με κάποιο τρόπο όλο το στήσιμο δούλεψε και η νεκροψία δεν έδειξε τίποτα, οπότε δεν ζητήθηκαν ευθύνες, τίποτα δε συνέβη, οι εφημερίδες δεν τηλεφώνησαν, κανείς δεν μας επισκέφθηκε, σκοτώσαμε αυτή τη γυναίκα, αλλά συνεχίσαμε τις εκτρώσεις το επόμενο πρωί.
Οι οικογένειες ήταν τόσο πληγωμένες για το γεγονός, ντροπιασμένες που η κόρη τους έκανε την έκτρωση και πέθανε από αυτή και όλα τα άλλα και δεν είχε έλθει γι αυτό. (;)
Είχαμε ένα κορίτσι 22 ετών, ένα μοντέλο, που χόρευε, σκαρφάλωνε στο τραπέζι και κορόιδευε το γιατρό πως δεν φορούσε εσώρουχα. Ήταν έγκυος 22 εβδομάδων. Εμείς την βάλαμε στο χειρουργικό τραπέζι, τώρα να σας πω πως υπάρχει ένας χειρισμός που ονομάζεται χειρισμός του Χάνσον, ο γιατρός μπορεί να τον κάνει μόνος του, ή κάποιος άλλος να τον κάνει, εδώ τον έκανα εγώ, γι’αυτό το μεγάλο μωρό, σε δύο από τις εκτρώσεις μας με μεγάλα μωρά, εγώ κράταγα τα μωρά, και έλεγα εδώ είναι το κεφάλι, εδώ είναι τα πόδια, εδώ οι γλουτοί και με διακριτικότητα σπρώχνεις το μωρό κάτω προς τα εργαλεία και την πρώτη φορά που μπήκε μέσα αυτός ο γιατρός, τράβηξε έξω έναν ιστό που ήταν το εσωτερικό των εντέρων, αυτός πραγματικά διαπέρασε με τα εργαλεία του τη μήτρα της και τραβούσε προς τα έξω το έντερό της, ακριβώς από την πρώτη κιόλας στιγμή που μπήκε μέσα με τα εργαλεία του, και τη δεύτερη φορά μπήκε μέσα τράβηξε το έντερό της και το ξαναέσπρωξε μέσα, το μωρό ήταν ζωντανό, ξύπνησε τη γυναίκα, τη σήκωσε, την έβαλε στο αυτοκίνητό μου, γιατί είναι τρομερή, τρομερή δυσφήμιση να σκεφτείς να βάλεις ασθενοφόρο μπροστά από μια κλινική για εκτρώσεις, δεν το θες καθόλου, κι έτσι τη βάλαμε στο δικό μου αυτοκίνητο και δεν τη πήγαμε στο πλησιέστερο νοσοκομείο, δεν την πήγαμε στο νοσοκομείο στο οποίο θα είχε την καλύτερη ιατρική φροντίδα, αλλά διασχίσαμε τη πόλη για να φτάσουμε σε ένα νοσοκομείο που θα μας βοηθούσε να καλύψουμε αυτά που είχαμε κάνει, και αυτός ο χειρουργός πήρε το κορίτσι που είχε ένα τέλεια σχηματισμένο μωρό μέσα της, με το έντερό της τραβηγμένο έξω από τον κόλπο της, πάνω στο χειρουργείο, επτά γιατροί χειρούργησαν αυτό το μωρό. Σ’αυτό το κορίτσι έπρεπε να κάνουν κολοστομία, για να γίνει εκτομή και παροχέτευση στο σάκο. Τράβηξαν το μωρό έξω, ο γιατρός το τύλιξε μέσα στις γάζες μιας χρήσης, και το έβαλε μέσα στο κλίβανο αποστείρωσης, και εκ συμφώνου και οι επτά γιατροί αλλοίωσαν τα πρακτικά και τα αρχεία.
Σκοτώσαμε αυτό το μωρό με αυτό το τρόπο, οι γιατροί παραποίησαν τα αρχεία, είπαμε στο κορίτσι πως είχε μια έκτοπη κύηση, οι γιατροί εργάστηκαν πολύ σκληρά να πάρουν την ασφαλιστική αποζημίωση, θέλουν να αυξήσουν τα φορολογικά τους έσοδα στα 700 εκατομμύρια δολ. το χρόνο.
Η άμβλωση είναι ένα προϊόν που προωθείται με πολύ επιδέξιο τρόπο και πουλιέται σε ένα πολύ φοβισμένο πρόσωπο που βρίσκεται σε πανικό. Αγοράζουν αυτό το προϊόν, ευελπιστώντας να έχουν κάποια τακτοποίηση, αλλά το βρίσκουν ελαττωματικό.
.....Τα έξοδα βγήκαν από τον πρώτο μήνα, ήταν μια κερδοσκοπική επιχείρηση, και είμαστε σε καλό δρόμο να ανοίξουμε και άλλες, στην πραγματικότητα το σχέδιό μας ήταν να ανοίξουμε τρεις κλινικές μέσα στο 1983, ώστε να είμαι μια εκατομμυριούχος το 1984.
Να σας πω, έρχονταν για δύο ή τρείς ώρες και ήθελαν να κάνουν 20 ή και 30 εκτρώσεις, να βγάλουν τα λεφτά τους και να φύγουν, δεν τους ένοιαζε αν τα εργαλεία ήταν καθαρά, ούτε αν ήταν κρύα από τον κλίβανο, μόνο να πάρουν τα λεφτά τους, να βγει το πρόγραμμα της μέρας και να φύγουν.
Υπήρχε μια απόδειξη στον πίνακα. Την έπαιρναν, την έφερναν μπροστά, στο τέλος της μέρας γινόταν ο λογαριασμός, τους πληρώναμε μετρητά και τελείωνε. Αλλά είμαι βέβαιη ότι οι άνθρωποι που σκοτώνουν μωρά για να ζήσουν, πιθανότατα το ανέφεραν στο υπουργείο οικονομικών, δε συμφωνείτε;
Εμείς γνωρίζαμε πόσους πελάτες, πόσα τηλεφωνήματα είχαν, και πόσα καθάριζαν στο τέλος και οι αυξήσεις τους βασίζονταν στο ποσοστό ολοκληρωμένων εκτρώσεων και έπαιρναν και έξτρα, και πολύ σύντομα η υπόθεση δεν ήταν πλέον να πουλάμε εκτρώσεις σε άλλες γυναίκες, αλλά το να βγάζουμε λεφτά.
Είδα τη δυνατότητα να κάνω καλά λεφτά, απαντούσα στο τηλέφωνο και από το σπίτι μου το βράδυ, ώστε να μη χάσουμε καμία έκτρωση, δίναμε στην κοπέλα τη δυνατότητα να παρακολουθεί το τεστ κυήσεώς της, αν γίνεται θετικό ή αρνητικό, και το αναρτούσαν σε ένα γράφημα στο τοίχο και θα έλεγαν αυτό είναι ένα θετικό τεστ, αυτό είναι ένα αρνητικό τεστ, και αν ήταν θετικό εκπαιδεύαμε τους ανθρώπους μας να πιάσουν σφικτά τη γωνία του αγκώνα της και να τη σφίξουν.
Έβλεπαν πως η κοπέλα ήταν σε σύγχυση, ήταν πονεμένη, είχε μόλις πληροφορηθεί το νέο της εγκυμοσύνης της και ήταν ταραγμένη, έτσι είχες μάθει να την πιάνεις από τον αγκώνα και να τη σφίγγεις, ώστε να γυρίσει να σε προσέξει και της έλεγες «αν έχεις τα χρήματα, μπορούμε να το τακτοποιήσουμε αμέσως».
Ξέραμε πως αν πήγαινε σπίτι και μίλαγε γι’αυτό σ’αυτούς που την υποστήριζαν, αυτοί μπορεί και να τη βοηθούσαν και να της έλεγαν πως η έκτρωση δεν ήταν η απάντηση στο πρόβλημά της αλλά αν το έκανε αμέσως, τότε θα το αναλαμβάναμε εμείς.
Αλλά ένα συγκεκριμένο ποσοστό από αυτά τα τεστ κυήσεως είναι αρνητικά, δεν είναι όλα θετικά.
Και θυμάμαι κοστίζει το ίδιο να αντιμετωπίσεις μια που δεν είναι έγκυος, σαν να ήταν έγκυος, γι’αυτό, εάν το τεστ της ήταν αρνητικό είχαμε μια διαφορετική τακτική πωλήσεων. Λέγαμε: «Αυτό το τεστ είναι αρνητικό, αλλά ξέρεις αυτό το τεστ δεν είναι αρκετά ευαίσθητο να διαγνώσει μια πολύ πρώιμη εγκυμοσύνη, θεωρείσαι ακόμη πιθανότατα έγκυος και θα ήθελες στα σίγουρα να γνωρίζεις μέσα στη μέρα έτσι δεν είναι;» και θα απαντούσε «Ναι», οπότε θα λέγαμε «Εντάξει λοιπόν, υπάρχει ένα άλλο τεστ που μπορούμε να κάνουμε, απλά πρέπει να κάνουμε ένα υπερηχογράφημα», οπότε τη βάζαμε σε ένα εξεταστικό κρεβάτι, όπως θα βάζαμε όποια άλλη γυναίκα ή παιδί, και εγώ θα εφεύρισκα μια εγκυμοσύνη.
Όλο κι όλο που έχεις να κάνεις, είναι να βρεις μια μάζα και η κοιλιά καθενός μας έχει ένα συνονθύλευμα κυττάρων, και αυτή η κοπέλα δεν έχει ιδέα πώς φαίνεται η μήτρα όταν κυοφορεί, σε αντίθεση με μια άδεια, έτσι βρίσκεις ένα μικρό πραγματάκι στη κοιλιά το εξετάζεις και της το δείχνεις, και της λες: «Βλέπεις, να το, είσαι έγκυος».
Αυτή ταραζόταν, εμείς πιάναμε τα χέρια από τους αγκώνες της και λέγαμε «Εάν έχεις τα χρήματα, μπορούμε να το τακτοποιήσουμε».
Για να καταλάβετε, κάναμε και 20 με 30 εκτρώσεις την ώρα, αρκεί να μπορούσαμε, τουλάχιστον 20, είχαμε 21 σετ εργαλείων όλα κι όλα, και έτσι είναι πολύ πιθανό πως δεν μπορούσαμε να τα έχουμε όσο καθαρά προβλεπόταν, να τα καθαρίζουμε, να τα αποστειρώνουμε, να τα φέρνουμε στη θερμοκρασία που προέβλεπε ο κλίβανος για 20 λεπτά αποστείρωσης, και μετά να τα ψύχουμε.
Η συχνότητα επιπλοκών τον καιρό που ήμουν εγώ και για τους τελευταίους 18, ήταν περίπου μία στις 500. Είχαμε μείζον θέμα επιπλοκών, αλλά και θανάτου στα χειρουργεία. Είχαμε μια γυναίκα που πέθανε, αλλά επειδή δεν υπάρχουν πραγματικά στοιχεία, αν μπορέσεις και το καλύψεις και δεν το αναφέρεις,.....και κανένας μας δεν ανέφερε ποτέ τίποτα, δεν ξέρουμε τα ακριβή δεδομένα.
Το μεγάλο νοσοκομείο στο Ντάλλας θα σου πει και οι γιατροί του θα ομολογήσουν πως είδαν κακότεχνες εκτρώσεις και πως βλέπουν κακότεχνες εκτρώσεις συνεχώς. Ένας από τους τρόπους που μπορούσαμε να ελέγχουμε τις κλινικές εκτρώσεων στο Τέξας ήταν εξαιτίας των κακών γιατρών που είχαν καταγγελθεί, εννοώ ένα κορίτσι πέθανε και όταν πήγαν να ελέγξουν την κλινική βρήκαν σκουριασμένα εργαλεία, δεν είχαν κλίβανο αποστειρώσεως και καθόλου ζεστό νερό.
Κανένας όμως δεν μιλά γι αυτά που συμβαίνουν μέσα σε μια κλινική εκτρώσεων, εκεί όλοι είναι σε ένταση, είναι το πιο χαοτικό μέρος που μπορεί να φανταστείτε. Οι γιατροί είναι σε ταραχή, οι νοσοκόμες σε ταραχή, όλοι παίρνουν ηρεμιστικά, όλοι πίνουν, έχουν σχέσεις...
Αναγνωρίζω ότι είμαι υπεύθυνη για το θάνατο 35.000 μωρών, τη δολοφονία μιας γυναίκας που οδηγήθηκε στο θάνατο μετά από μια έκτρωση δευτέρου τριμήνου, για δεκαεννέα γυναίκες που έκαναν υστερεκτομές ή κολοστομίες και καμιά από αυτές δεν έγινε γνωστή στις εφημερίδες, καμία μήνυση, αλλά αυτό με το οποίο δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, είναι το γεγονός πως έχω πάρει τη ζωή και από ένα δικό μου παιδί κάνοντας έκτρωση.
Δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις το θάνατο και τα ψέματα σε καθημερινή βάση χωρίς να επηρεαστείς σοβαρά από αυτό, και κανείς δεν υπήρξε από τους εργαζόμενους στη κλινική αυτή που να μην πήγε εκ των υστέρων να συναρμολογήσει τα μέρη του μωρού και ακόμη και αν δεν το έκανε αυτό, γύριζε πίσω και έψαχνε να τα δει σε μια πετσέτα.
Το να βγάλεις έξω ένα κεφάλι είναι εξαιρετικά δύσκολο, ακόμη κι αν το έμβρυο είναι 20 εβδομάδων. Είχα έναν γιατρό που κράτησε ένα κορίτσι στο χειρουργικό τραπέζι για έξι ώρες προσπαθώντας να συνθλίψει ένα κεφάλι, χωρίς να τα καταφέρνει.
Αισθανόμουν πως μου αφαιρούσαν μέρη του σώματός μου, έχασα το καλύτερο κομμάτι των είκοσι χρόνων μου, προσπαθώντας να μην το θυμάμαι αυτό, αλλά το θυμάμαι.
Πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=mXZCOaRVrbg
